De stad Qwatar - Delicia

Zwanger..... Zwanger. Dat ging meerdere keren door de jongen zijn hoofd. Hij was in een hele situatie beland waar hij liever niks mee te maken had gehad. Waarom moest dit nu gebeuren? Juist nu dat Ayden het met Ian zou gaan proberen? Hun hadden dus seks gehad, op een andere manier want ze waren beide elementairs. Ayden was een van de volkeren die veel op mensen leken. Hij had al die tijd alleen maar toegekeken en de jaloezie, de zorgen, de spijt en andere emoties proberen te onderdrukken. Een maand waren ze samen geweest, langer dan de 3 dagen dat hun elkaar kende. Was het tijd om te vluchten voordat hij dadelijk werkelijk de pijn zou voelen? Hij wist het zelf allemaal niet meer en Ian leek er zeker van te zijn om voor haar te zorgen tot het kind op de wereld werd gebracht. Een vrouw die zoveel voordelen had inplaats van een man. Een man die vele vrouwelijke trekjes met zich meedroeg. Ian leek Ayden totaal te zijn vergeten maar de jongen nam het niet persoonlijk op. Waar stonden hun dan nu? Wanneer het meisje naar hem wende keek hij onzeker om zich heen. Niemand leek echt om hem te bekommeren of op hem te letten. Hij liep met een onzekere passen naar haar toe. "Hallo" sprak hij zachtjes uit. "Is er een reden waarom ik naar je toe moest komen?" Ze wist toch niks over hem en Ian? Dat kon niet eens want ze waren er zelf pas enkele minuten geleden mee uitgekomen. Ze zouden het gaan proberen maar zij gooide eten in het roet. Wat kon het meisje er eigenlijk aandoen dat ze zwanger was?

____
Leuk op naar de volgende!

Clover glimlachtte naar Ayden. "Gaa het een beetje? Je bent ene beetje wit." Merkte ze bezorgd op. Ze had al door gekregen dat Ian om Ayden gaf, op een of andere manier. Op een Ian manier van om iemand geven. "Als het je opbeurt, de kans dat die twee weer samen komen is klein. We hebben nooit meer over haar gehoord dan dat ze een water elementair was. Het was een nogal hevige break up, het duurde een paar dagen voor we Ian weer een beetje vrolijk kregen." Ze keek naar Ian en Coventia. "Volgensmij is het van zijn kant een beetje geforceerd. De enige reden dat hij haar zo vasthoud is omdat hij haar wil kalmeren." zei ze geruststellend. Ze wierp ene blik op Ian die nog steeds bezig was het huilende meisje te kalmeren. De Ian in kwestie maakte zich net een beetje van haar los. "Maar Coventia. Het kind? Het kan geen elementair zijn omdat we ons niet op de 'gebruikelijke' manier voor onze soorten hebben voortgeplant, maar wat is het dan wel." Ze snikte. "I-Ik weet het niet." jammerde ze. "Het zou nog nooit gebeurd zijn. Onze soorten samen. Elementairen mixen niet, het hoort niet. Het KAN niet. HET MAG GEWOON NIET"

Het schattige meisje vroeg of alles ging, wat kon de jongen hier nu het beste op antwoorden? ";a het gaat prima hoorm... Alleen ik wist niet dat Ian vader zou gaan worden". Bij haar woorden leek Ayden niet echt overtuigd te zijn. Ian had er wel mee gezeten dat het toen uit was gegaan en door zijn vrienden was hij weer vrolijker geworden. "We zullen zien hoe dit loopt. Ik en Ian kennen elkaar nog echt niet lang dus het kan zijn dat hij bij haar teruggaat toch?" Hij wist dat het opvoeden van kinderen heel anders ging in zijn volk maar hoe ging dat bij het meisje. Ze was nog niet eens lelijk, echt een type waarop Ian zou vallen. De jongen begon steeds meer aan zichzelf te twijfelen.

sorry dat het weer zo lang duurde. Shit has been happening in mijn vriendengroepje. Niets erg, ama rhet is opeens nationale lucht-je-hart-maar week of zo, dus ik ben bijna elke dag wel ana het janken. Daarnaast zit ik in een soort writers-block, niet alleen met woorden maar ook met pen en papier. Het lukt allemaal niet. Ik wil mezelf ertoe blijven zettne om te proberen, maar misschien duurt het weer wat langer voor ik voldoende bij elakar weet te schrapen voor een goede reactie. Het spijt me
-----
Clover glimlachtte. "Ian wist waarschijnlijk ook neit dat hij vader zou gaan worden. Het sowieso een vreemde situatie, aangezien ze elementairen zijn zie alleen in menselijke vorm bij elakar kunnen zijn." Bij zijn tweede opmerking schudde ze snel haar hoofd. "Oh hemeltje nee, als ik een ding mee heb gekregen van hoe jullie met elkaar omgaan denk ik dat hij bij jou blijft. MEt haar is het voorbij, met jou is het net begonnen."

Het duurde een halfuurtje, maar uiteindelijk was Coventia de deur uit. De draken hadden haar mee naar hun apartement genomen om daar een plekje voor haar te maken. Ian ploftte zuchttend op de bank, greep een kussen, verborg er zijn gezicht in, schreeuwde in het specifieke kussen, en brandde het perongeluk weg. Hij zuchtte. "Dat was een onverwachtte verassing." zei hij tegen niemand in het bijzonder. Hij keek naar het plafond. "Dit had niet moeten gebeuren, nu hebben we pas problemen."

Maakt echt niks uit hoor! Ben jarig geweest dus heb super druk gehad :3 post nu eventjes maar doe gewoon lekker rustig aan. Wil sowieso niet dat je je verplicht voelt!
_____
Hij vond het wel lief dat Cloven het probeerde maar Ayden had zijn twijfels. Ian leek hem totaal te zijn vergeten en als je echt iemand leuk vond gebeurde dat niet. Toch kon Ayden niet alle aandacht opeisen, Ian zat nu in een gecompliceerde situatie. Hij werd vader maar in hun 'wereld' was dat heel anders. Dan zorgde je niet voor de kinderen totdat ze op hun eigen benen kunnen staan. Nee hier werden ze al gauw in het diepe gegooid, echt liefde was er niet. Vreemd maar waar. Hoe kon Ian dan ooit van hem gaan houden? Misschien was dit wel een grote fout, toch ging Ayden niet weg voordat ze het echt hadden geprobeerd. Ayden keek hoe Ian op de bank plofte en luisterde naar zijn woorden. Grote problemen, wat hield dat allemaal in? "Hoezo is dat een probleem? Waarom mag het meisje niet meer terug naar haar volk? Je hebt nu wel een verantwoordelijkheid Ian, je moet wel zorgen dat ze het kind gezond op aarde brengt en dat zij een huis boven haar hoofd heeft"

Sorry dat ik je dit keer bijna een week heb laten wachten. Als er vorige week al gedoe was in t groepje is dat t nu al helemaal. Jeetje. Ik heb nu een vriendje, maar we hebben het nog niemand verteld dus t is een beejte lastig geheim houden want ik loop de hele tijd te giechelen en ze hebben me door, maar ik wil niet zeggen wat er precies aan de hand is, maar we gaan het dit weekend duidelijk maken. Ik zal t volgende reactie wel vertellen, als t goed gaat gaat het heel grappig worden. In ieder geval, ik had deze week 6 taaltoetsen, terwijl de toetsweek er OOK nog aankomt en alle leraren willen opeens presentaties doen dus ik heb nogal wat stress, maar misschien heb ik nu weer wat tijd. In ieder geval. Sorry :$
-------
Ian beet op zijn lip en keek naar Ayden. "Je hebt wel door dat ze ook een elementair is, toch? Zij is een Boluga, een water elementair. Biologisch werken ze hetzelfde, met andere Boluga kunnen ze zich enkeln voortplanten door elementair met elkaar te versmelten. Bij hun is het water, bij ons vuur. Zoals je misschien al had gezien kunnen we elkaar niet aanraken in ons ware gedaante, in elementaire vorm zou het al helemaal dodelijk zijn, dus we dachten dat t veilig zou zijn. Ons genetisch materiaal is in onze menselijke of ware vorm 'leeg' het is genoeg om ene kind vaag op ons te doen lijken, maar we hebben geen invloed op de soort, daarom werkt die voorplanting niet met andere demora in mijn geval. Dus we gingen er van uit dat dat van de ene naar de andere elementair hezelfde zou zijn. De cultuur en sociale wereld van de Boluga is zo erg anders aan de onze, maar dit is wat we gemeen hebben." Hij zuchtte. Hij had de hele tijd nogal heel erg onzeker geleken. Als iemand die uitlegt hoe het nu kwam dat hij zijn leven verpest was, wat ook soort van was wat hij aan het doen was. "Blijkbaar is een combi van Demora en Boluga wel levensvatbaar. Het ding is dat dit nog nooit is voogekomen. De Boluga houden meer tot zichzelf en zoeken de buitenwereld niet op, mijn soort komt niet zo dicht bij water. Dat tussen mij en Coventia is toevallig zo gekomen. Het ding is dat we geen idee hebben wat het kind in vredesnaam voor een wezen moet zijn, of het uberhaupt wel in staat is een gewoon leven te leidden." hij beet op zijn lip. "En dan hebben we nog de ze kan neit meer naar huis kwestie. Ze is niet meer welkom in welke Boluga stam dan ook, een gewone boluga die zwanger word zonder te trouwen van een andere boluga of in een niet veel voorkomende situatie, een buitenstaander, is nog acceptabel. Ze is ten eerste geen gewone Boluga maar een dochter van de hogepriesteres, ze word verwacht eerst netjes te trouwen, met ene andere boluga. Demora zijn al helemaal uit den boze." Hij sloot zijn ogen. "Zoals ik al zei, we hebben een groot probleem."

Je had toch al een tijdje een vriendje? Die ook lid is geworden van deze site of loop ik nu alweer achter? Misschien is het leuk als we skype uitwisselen? Dan kun je daarop schrijven als je soms druk hebt ofzo? En ik weet hoe je je voelt. Heb deze twee weken alleen maar examens en de toetsweek komt er ook nog aan... Dus heel leuk...
______
"Je hebt wel door dat ze ook een elementair is, toch? Zij is een Boluga, een water elementair. Biologisch werken ze hetzelfde, met andere Boluga kunnen ze zich enkeln voortplanten door elementair met elkaar te versmelten. Bij hun is het water, bij ons vuur. Zoals je misschien al had gezien kunnen we elkaar niet aanraken in ons ware gedaante, in elementaire vorm zou het al helemaal dodelijk zijn, dus we dachten dat t veilig zou zijn. Ons genetisch materiaal is in onze menselijke of ware vorm 'leeg' het is genoeg om ene kind vaag op ons te doen lijken, maar we hebben geen invloed op de soort, daarom werkt die voorplanting niet met andere demora in mijn geval. Dus we gingen er van uit dat dat van de ene naar de andere elementair hezelfde zou zijn. De cultuur en sociale wereld van de Boluga is zo erg anders aan de onze, maar dit is wat we gemeen hebben."

“Ja dat had ik wel door, dat is wel gauw te doorzien aan hoe ze veranderde en dat ze...nouja” Ayden rolde even kort met zijn ogen. Hysterisch had ze gereageerd. “Wel vreemd dat je haar eigenlijk niet zwanger kon maken maar het is op de 'menselijke' manier gebeurd dus misschien is dat wel een uitzondering. Misschien produceer jij net zoals een gewoon mens zaadcellen en zij als een gewoon mens eicellen, je weet het niet. Of misschien klopt de theorie niet wat jullie altijd gedacht hadden in de afgelopen jaren? Maar het is gebeurd en nu moet je er voor haar zijn Ian...” Wat een timing zeg, wat moest Ayden hier nu gaan doen? Ze hadden pas 1 dag, dag!

"Blijkbaar is een combi van Demora en Boluga wel levensvatbaar. Het ding is dat dit nog nooit is voogekomen. De Boluga houden meer tot zichzelf en zoeken de buitenwereld niet op, mijn soort komt niet zo dicht bij water. Dat tussen mij en Coventia is toevallig zo gekomen. Het ding is dat we geen idee hebben wat het kind in vredesnaam voor een wezen moet zijn, of het uberhaupt wel in staat is een gewoon leven te leidden. En dan hebben we nog de ze kan neit meer naar huis kwestie. Ze is niet meer welkom in welke Boluga stam dan ook, een gewone boluga die zwanger word zonder te trouwen van een andere boluga of in een niet veel voorkomende situatie, een buitenstaander, is nog acceptabel. Ze is ten eerste geen gewone Boluga maar een dochter van de hogepriesteres, ze word verwacht eerst netjes te trouwen, met ene andere boluga. Demora zijn al helemaal uit den boze."

De jongen knikte. “Je moet je verantwoordelijkheid nemen. Nu ze niemand meer heeft als steun ben jij de enige die haar kan helpen door deze moeilijke periode. Mag ze wel terug als ze dadelijk het kind op de wereld heeft gebracht? En misschien moet je daar eens heen om met haar volk te praten. Ze kunnen haar toch niet zo maar in de steek laten” Ayden zuchtte diep en gaf Ian een schouderklopje. Het was nu niet echt tijd voor een romantisch gebaar. “Het komt wel goed Ian. Uiteindelijk zal de situatie kalmeren en als je erop terug kijkt dan dacht je: Wat een problemen toen maar kijk hoe het nu gaat. “

Dat is misschien een beetje achterhaalde informatie. Met hem is het al een aantal weken officieel uit, en al sinds de zomervakantie emotioneel uit. We hadden alebei geen gevoelens meer voor elkaar. Het was vriendschap, maar we deden of het een relatie was. Als je allebie neits meer doet om de ander te zien buiten school en geen relatie-dingen doet dan is er geen relatie. Een paar weken nadat het uit ging vroeg een jongen die ik al hel lang ken of zijn intresse misschien wederzijds was. Ik moest er een paar dagen over nadenken, maar sinds vorige week is het mijn vriendje Hij is echt super lief en ik ben echt super verliefd
-----------
Ian haalde zijn schouders op. "Het sit hem er denk ik in dat we verschillende soorten elementair zijn, maar dat maakt het niet makkelijker. We hebben geen idee wat het kind zal worden. Ik heb nog nooit eerder over een vergelijkbare situatie gehoord." Hij beet op zijn lip. "Ze zal waarschijnlijk niet terug kunnen. Ik denk dat ze wel opnieuw zou kunnen settelen hier, maar dat helpt het schuldgevoel niet" Ian trok Ayden naar zich toe en knuffelde hem. Hij verborg zijn gezicht in de schouder van de andere jongen. Hij had een knuffel nodig en iemand die hem vertelde dat dit allemaal een nare droom was en dat hij zo wakker zou worden en dat alles dan goed zou zijn.
----------
Het aan onze vrienden vertellen door te knuffelen tijdens de film was trouwens effectief, die blikken waren geniaal.

Ooh oké.... Dus daarmee is het uit. Oké dan weet ik dat ook weer Nee daar heb je wel een punt, maar mijn relatie is sinds een aantal dagen ook beëindigd. Een jaar en bijna 3 maanden maar ik had niet meer de gevoelens die nodig waren. En wat romantisch ^^ Hopelijk kunnen jullie nog lang van elkaar genieten en word het wel echt een relatie. Ik had de blikken van je vrienden wel eens willen zien
____
Ayden beet zachtjes op zijn onderlip tot hij de smaak van bloed proefde. Wat moest hij hier nu tegen zeggen? Waar was hij aan begonnen? De vrouw zou hier moeten gaan settelen en Ian zou ook nog eens vader worden. Hij nam Ian zachtjes in zijn armen maar stond vervolgens op en trok Ian mee naar zijn kamer waar hij de deur achter zich sloot. Hij streelde zachtjes door de blauwe haren van de jongen. Ian was bi dus het kon ook nog zijn dat Ian terug zou gaan naar de vrouw. Ayden zat nu zo in een tweestrijd. "Ian... Ik denk dat wij zelf ook even een stapje achteruit moeten doen."

Jeetje, dat is echt lang, ik hoop dat ik en David het zo lang volhouden.
-----
Ian liet zich als een mak lammetje door Ayden meenemen. Hij had behoefte aan iets om zich ana vast te klampen. Ayden was nu zijn figuurlijke rots in de branding. Vanuit dat oogpunt was de geschopte-puppy blik op zijn gezicht na Aydens opmerking te verwachten. "Wat? Ayden nee, alsjeblieft." Zei hij haast wanhopig. Nu had hij iemand gevonden, wilde die hem kwijt.

De jongen pakte zachtjes de hand van Ian vast en trok hem naar zich toe. Zijn paarskleurige ogen waren gevestigd in Ian's oceaanblauwe ogen die hem aan schitterende golven herinnerde. Aan hun eerste ontmoeting op het strand. "Ik ben gewoon bang dat je dadelijk weer bij haar teruggaat. Ze is tenslotte een vrouw en met haar hem je een langer verleden dan met mij. Ik wil niet dat je dadelijk ook nog tijd aan mij moet besteden terwijl je al genoeg aan je hoofd hebt. Daarbij zal zij echt heel vaak hier zijn en dat betekent dat ik eerder een blok aan je been ben dan wat anders..." Hij streek met zijn vingers door de haren van Ian. "Ik heb ook quality time nodig" fluisterde de jongen zachtjes.

Ian pakte Aydens hoofd voorzichtig tussen zijn handen, zodat deze niet weg kon kijken. "Ayden, luister naar me," zei hij zacht, met een moeilijke uitdrukking op zijn gezicht, "Ik en Coventia zijn over, voor altijd. Jij bent echt heel bijzonder voor me. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen." Hij beet op zijn lip en weerstond de verleiding om weg te kijken. "Ayden, ik ken je nog maar net, maar het voelt al veel langer en ik zou het graag ook veel langer maken. Ik weet al van mijzelf dat ik amper ervaring heb met vaste relaties, of alles wat daarbij in de buurt komt, maar ik wil het proberen. Voor jou." Hij haalde diep adem. "Als je vindt dat ik je te weinig tijd geef, breek het alsjeblieft dan af. Probeer het met me, alsjeblieft?"
------------
Ik kon het niet laten, ik mis Ian en Ayden te veel om mijn writers block me te laten stoppen. Als je dit nog ziet, sorry dat het bijna een jaar duurde, zie je het niet meer, dan is het jammer, maar mijn eigen schuld.

De beet onzeker op zijn lip omdat hij zich geen houding wist te nemen. Meestal interesseerde hem anderen niet. Was hij de koude kikker. Hij deelde alleen de lakens met anderen en dat was het. Niet meer en niet minder. De jongen moest hem nu wel aankijken want Ian had zijn hoofd zachtjes vastgepakt. De woorden waren lief van Ian bedoeld en het werkte ook. Hoe kon Ayden nu zo bijzonder zijn voor hem? Hoelang konden ze elkaar nu? Een maandje? Misschien iets langer of zelfs iets korter? "Ik snap wat je bedoeld want dat gevoel heb ik bij jou namelijk ook. Meestal ben ik niet zo bezitterig of onzeker over dingen. Ik ben zelf ook niet van de relaties namelijk. Alleen bij jou is alles zo anders. Het gevoel, hoe je bij mij bent. Jij hebt een aantrekkingskracht wat ik niet kan weerstaan." Een lichte blos sierde zijn wangen. Hij kon het smeken van Ian nauwelijks aanhoren. Hij zou toch geen nee zeggen en Ian die kans geven. Hij hoefde het niet eens te vragen. "Oké..." Ayden keek hem met een kleine glimlach aan. "Jij bent echt onweerstaanbaar als je zo doet Ian. Kan het niet helpen." Ayden kuste hem zachtjes en gaf hem een lieve knuffel. "Nooit heeft iemand dit tegen mij gezegd. Ik voel mij echt raar maar het is een prettig gevoel."

De kleine pauze voor dat Ayden andwoord gaf op zijn voorstel was zo ongeveer het spannendste moment van zijn leven. Hij kon het niet helpen dat zijn brein al aan het berekenen was hoe kut hij zich zou voelen als Ayden hem zou laten vallen, hoe verlaten. Dit versterkte alleen maar de gelukkige glimlach toen hij Aydens woorden hoorde. Een regen van kusjes werdt geplaatst op alle huid van Aydens gezicht hals en schouder waar hij bij kon vanuit hun knuffel. Gevolgd door een gevoelige "dankje" gefluisterd in Aydens oor. Hij liet de jongen een beetje los. "Het is laat genoeg voor avond eten, kan ik je voor de gespannen situatie van daarnet terugbetalen in de vorm van zelfgebakken eten?"

Zijn ogen werden gelijk groter, leunde een beetje naar achteren want de blijdschap van Ian was verrassend. De man plaatste allemaal kusjes op zijn lichaam. Ieder contact met de lippen van Ian gaf nog een tintelend gevoel na. Ian bedankte hem. Hoezo deed hij dat? Ze zaten er nu met beide in deze situatie. De heren konden er net zo goed het beste van maken. Ayden was de tijd helemaal vergeten. Hij had ook niets meer gegeten. Door deze herinnering begon zijn maag al lichtjes te knorren. "Zelfgemaakt eten? Daar zeg ik geen nee tegen."

de dankje is omdat Ayden zijn aanbod om het te proberen samen niet afslaat
---------
Ian keek Ayden nog even aan met de gezichtsuitdrukking van een klein kind op kerstmis voor hij de jongen mee begon te slepen naar de keuken en hem op een stoel neerplantte. Daarna ging de radio aan en Ian ook. Het was een van de momenten dat hij erg blij was met het idiote bereik van zijn stem, van monster uit hel tot als-je-hem-niet-zou-zien-kon-je-hem-aanzien-als-een-schattig-meisje-van-10. Dit gaf hem de kans om van een man-vrouw duet beide partijen te zingen maar het nog steeds te laten klinken alsof het gezongen werdt door twee mensen. Terwijl hij spullen uit de kastjes en koelkast begon te trekken begon hij vrolijk mee te zingen. Hij was van mening dat koken beter ging als je meezong en/of danste. Hij begon met het schoonmaken van tomaten. "Hoe klinkt zelf gemaakte soep met gevulde champignons en brood?"
--
dit liedje:

Ja dat had ik begrepen. Maar Ayden snap niet waarom. Ian hoeft hem daarvoor niet voor te bedanken. Ayden zou hem toch niet kunnen weerstaan
-----
Ayden keek verrast op wanneer Ian besloot om hem naar de keuken te slepen. Daar werd hij op een stoel neergezet. Een glimlach sierde op zijn gezicht. Dit beviel hem wel. Hij was reuze benieuwd naar wat Ian ging koken voor hun beide. Ayden rustte zijn hoofd zachtjes in de binnenkant van zijn hand. Zijn ogen gericht op Ian. Als hij iets sexy vond was het wel dat de man voor hem ging koken. Mannen die konden koken waren opwindend. De radio ging op en gelijk hoorde je de schitterende klanken van de man waar Ayden een crush op had. Was Ian niet gewoon perfect? Hij kon koken en zingen? Wat wilde een jongen nog meer? Het klonk in ieder geval niet slecht. Zelfs Ayden begon een beetje op de muziek mee te bewegen. "Klinkt verrukkelijk Ian. Is er trouwens niet iets waar ik je mee kan helpen?"

Excuses voor het late reageren, ik was bij David logeren, hij is eventjes van "5 minuten lopend" naar "1.5 uur met de auto" verhuisd vorige week ;( Maar het was wel heel gezellig, ding is, vanavond ga ik een dexter marathon houden met een vriendin en ik heb al te weinig geslapen door de warmte. Ach ja, wat doe je eraan
----------
Ian stopte met meezingen voor een momentje om een tweede snijplank te pakken. "Kan je de tomaten die in het schaaltje ervoor staan allemaal een kruis op de punt geven met het mes? Een paar centimeter diep moet goed genoeg zijn." Zelf was hij druk bezig om de champignons van hun steel te ontdoen zodat de hoed gevuld zou kunnen worden met een combinatie van kaas, tomaat en kruiden. "Ik zou het handig vinden als jij de tomaten zou kunnen pellen, ik ben zlef niet zo van het water aanraken, is niet heel gezond." zei hij met een glimlach. "Gewoon alle tomaten in een pan kokend water gooien, ze even laten koken, en ze dan laten "schrikken" door ze in een bakje koud water te laten vallen, dan zou de huid er zo af moeten komen."

Hoooi Inge!
Maakt niet uit joh! Je hebt tenminste een gezellig dagje gehad. Is David nu je huidige vriend? Of nog steeds dezelfde van toen? En een dexter marathon in deze warmte? Moet je maar zin in hebben :p Ik ben net terug van een ijsje eten en kon het niet laten om toch eventjes te reageren!
----

Ayden keek toe hoe Ian een tweede snijplank pakte. De jongen sprong gelijk van de kruk want hij wilde Ian alle hulp aanbieden wat mogelijk was. "Doe ik!" Hij pakte vrolijk het mes, begon een toontje te fluiten en ondertussen een kruip aan geven op de punt van de tomaten. Tot nu toe ging dat wel gemakkelijk. "Doe ik." Sprak hij vervolgens toen Ian hem het volgende vroeg. Nu begon Ayden met de tomaten te pellen. Hij vond dat altijd een vies gevoel maar nu hoorde je hem niet klagen. Hoe dan ook, Ayden ging pellen of hij dat leuk vond of niet leuk vond. De jongen had honger en hij wist zeker dat Ian goed kon koken. Hij deed precies hoe Ian het hem had uitgelegd. Na een tijdje waren alle tomaten gepeld. Gelijk ging die zijn handen wassen om het 'gevoel' weg te krijgen. Heel raar... "Klaar."

hihi ik ben nu zelf ook tomatensoep aan het maken het is nu aan het koken en het ruikt zo lekker, het is het waard dat er nu tomaat onder mijn nagels zit
David is mijn huidige vriendje, we zijn al samen sinds oktober <3 deze maand, de 23ste, zijn we 9 maanden samen ^^
----
Zonder het helemaal door te hebben bleef Ian zacht meezingen met de muziek terwijl hij het kaas-tomaat-kruiden mengsel klaar begon te maken. "Nu is het tijd om de tomaten in de grote pot op het vuur te gooien, samen met de ui in dat bakje, goed roeren dan gooi ik zo de kruiden, knoflook en het water erin." Uiteindelijk zat alles in de pan en kon de deksel erop. "Nu is het tijd om te wachten." Zei hij met een glimlach terwijl hij een stokbrood uit een keukenkastje pakte. "Als je die in stukjes zou kunnen snijden, dan doe ik de campignons in de oven"

9 maanden? Goedzo meid
En nog vele maanden te komen!
Ik ben sinds december vrijgezel maar ik heb een nieuwe jongen leren kennen.
Gisteren op onze derde date geweest en denk echt dat het iets gaat worden
Sorry voor mijn late reactie maar door de zon ben ik bijna nooit thuis xD
---

Het was fijn om zo mee te helpen. Het gezang van Ian klonk aangenaam. Ayden werd daar rustig van. Zo kon je pas ontspannen koken. Ayden keek toe hoe Ian alles in de pan deed. "Het ruikt nu al lekker." Ayden keek de jongen glimlachend aan. "Wachten... Dat vind ik nu het minst leuke aan koken. Heb er zo weinig geduld voor." Bekende hij eerlijk. "Is goed." Hij pakte het stokbrood en begon het te snijden. "Klaar. Gewoon in een kom doen?"

Veel succes met je nieuwe date-persoon hihi c:
geen probleem, ik denk dat ik deze week niet veel meer online zal zijn, morgen zijn mijn jongste broertje en zusje jarig en david komt en blijft slapen, dan van donderdag op vrijdag komt kim (waarschijnlijk) en vrijdag moet ik pakken omdat we zaterdag naar engeland gaan. Daar heb ik wel wifi dus dan kan ik wel weer reageren.
----------
Terwijl Ayden het stokbrood in stukken sneed kon Ian het niet laten om hem te gaan hinderen. (dit is btw leuk om te doen als iemand bijvoorbeeld aan het afwassen is) Hij ging achter Ayden staan en sloeg zijn armen om de middel van de kleinere jongen. Zijn lippen drukte hij tegen Aydens achterhoofd. Toen deze klaar was met het stokbrood haalde hij een arm van zijn grip los en pakte een mand uit een keukenkastje dat nog net in zijn bereik lag en zette die neer zonder woorden.

Sorry voor mijn late reactie. Zijn allemaal dingen voorgevallen. Heb tijdens het zwemmen een wond opgelopen aan mijn teen wat nu is gehecht en vrijdag pas eruit mag. Dus daardoor dit weekend niet kunnen werken. Beetje stress met de baas en had gisteren weer een date ^^ Het gaat heel goed trouwens! Je hebt wel een druk weekje, wel super gezellig
---
Ayden keek geïnteresseerd naar de bewegingen van Ian. Wat ging hij doen? Op het moment dat hij de armen van de man om zijn middel voelde liet hij zijn hoofd tegen zijn borst aan rusten. Zijn hart begon al een tikkie sneller te kloppen. Alles aan Ian zorgde ervoor dat Ayden zijn lichaam gelijk reageerde. "Ben je mij nu aan het plagen?" De jongen volgde nauwlettend de bewegingen van Ian. Ook wanneer de man iets uit het keukenkastje pakte. "Dankjewel." Ayden keek hem met een schattig glimlachje aan voordat hij het stokbrood in het mandje begon te doen. Nu kon hij het niet laten om Ian een beetje te plagen. Ayden begon expres wat meer met zijn heupen te bewegen waardoor zijn billen langs de man zijn onderhelft schuurde. "Zo stokbrood is klaar. Kan ik nog iets anders voor je doen?" Vroeg hij met een onschuldig gezichtje.

haha geen probleem, ik ben nu in engeland en dit huisje is prachtig en er is wifi
oh nee, beterschap met je voet!
-------
Ian grinnikte. "Oh Ayden, ik wilde gewoon testen of je ook stokbrood kon snijden met een handicap." zei hij vrolijk, terwijl hij geen enkel teken toonde om los te laten terwijl Ayden al lang klaar was met het stokbrood.Toen Ayden echter begon te plagen boog hij meer naar voren om in Aydens oor te kunnen fluisteren, "Hangt er vanaf waar je zin in hebt." Zijn ene hand bleef braaf om Aydens middel, maar de ander zocht een van de broekzakken van de kleinere jongen op.

Dankjewel! Het gaat iedere dag een stukje beter.
Hoe is het daar in Engeland? Het weer enzo ?
En al gaan winkelen?
----
Ayden keek omhoog om zo Ian te kunnen aankijken. Hij moest nog steeds wennen aan die schitterende ogen van de langere man. Ayden zou er jaloers op moeten zijn maar hij gunde het zijn 'vriendje'. Mocht hij hem zo noemen eigenlijk? In ieder geval had zijn vriend de mooiste ogen die Ayden ooit in zijn leven heeft mogen aanschouwen. "Ja...Ja..." Hij vormde zijn oogjes tot spleetjes en keek Ian onderzoekend aan. "Ik geloof daar eigenlijk helemaal niets van." Wanneer Ian wat in zijn oor begon te fluisteren verschenen er schattige blosjes op zijn wangen. Heel even wist Ayden niet te reageren. Hij slikte. "Hmm..." Hij duwde expres zijn kont naar achteren en legde zijn hand op de arm die om zijn middel ruste. "Ik heb misschien wel een ideetje." Zei hij op een zacht toontje.