Fita - De bocht in de rivier

"Maar zover is het nog niet," zei Deke. "Ga je mee zwemmen." Hij zette zijn staf in de grond en sprong in de rivier. Aan de andere kant kwam hij boven. Hij had onderwater natuurlijk watersturing gebruikt, anders kwam hij niet zover. Hij keek vrolijk naar Ruby, wachtend tot ze zou komen. Ondertussen vocht hij tegen de lichte stroming, wat niet moeilijk was als je het water terug kon duwen.

Ruby glimlachte en trok eerst haar jurkje uit voordat ze in het water gleed. Haar benen veranderden in een zwarte glimmende vissenstaart die perfect paste bij haar blauwe bikinitopje en haar. Met een lachje zwom ze onder water naar Deke toe. Ze kwam naast hem boven en glimlachte stralend. Het water maakte haar altijd nog vrolijker. Ze voelde de stroming van het water wel, maar het was geen probleem. Ze vond stroming vaak wel leuk, als het niet te hard was.

Toch stond Deke weer versteld van de vissenstaart, al had hij hem al een keer gezien. Het was gewoon apart om een meermin te zien. Het maakte Ruby wel interessanter, wat voor Deke een pluspuntje was. Hij wilde eigenlijk wel graag weten wat zij van hem dacht, maar durfde het niet te vragen. Ze zwom nu naast hem, het was zo makkelijk. Gewoon een zoen op haar mond en hij wist het, maar hij durfde niet. Geïrriteerd stuurde hij een bolletje water omhoog en dacht na over wat er zou gebeuren als ze hem niet leuk vond. Hij zuchtte. Voor zijn mond vormde zich een klein mistwolkje die het waterbolletje raakte, waardoor het bevroor. Deke had het niet door en bleef de bol maar gewoon ronddraaien.

Ruby keek naar Deke en daarna naar het bolletje dat hij aan het sturen was. Ze was onder de indruk en klapte in haar handen. Ze merkte dat hij het blijkbaar niet door had en een beetje afwezig was. "Deke, kijk eens naar het bolletje." Zei ze vrolijk tegen hem. Haar bewondering steeg steeds meer en ze begon hem ook leuker te vinden. Ze stuurde het water onder haar zodat ze de stroming iets minder voelde.

Deke keek en zag het ijs. "Oh, wauw," zei hij blij. Maar door de vrolijkheid werd hij weer warm van binnen en veranderde de helft van het bolletje weer in water. Het was wel al beter. Deke gooide het maar weg. De volgende keer zou hij weten dat hij het kon, maar hij wilde tijd met Ruby niet verspillen aan het oefenen van het maken van ijs. Hij zou gewoon naar de koude delen van de wereld reizen. Misschien wilde ze zelfs wel meekomen. Hij zou dat in elk geval heerlijk vinden. Vanavond bij het kampvuur zou hij het proberen, hij wilde gewoon weten of zij hem ook leuk vond.

Ruby glimlachte en stuurde ook wat water. Ze zou nog geen ijs kunnen maken. Ze wist dat ze nog niet zo ver was en het was erg moeilijk. Maar ze zou haar best doen om er op te oefenen. Ze keek naar Deke. "Echt goed." Zei ze en uit haar stem sprak bewondering. Ze ging op haar rug in het water liggen. Haar staart ging soms langzaam heen en weer.

"Jup, maar toch wil ik nog steeds naar een koude plek," zei Deke knikkend. "Dan kan ik het daar misschien helemaal onder de knie krijgen." Hij glimlachte en dacht aan de mooie dingen die hij met ijs kon doen. Hij zou bijvoorbeeld bollen sturen die half van water en half van ijs waren, niet iedereen had daar een antwoord op. Of van een paar blokjes kon hij een beeldje maken. Hij werd er heel vrolijk van en begon zachtjes een Arswonda-kinderliedje te zingen. Zijn engelenstem droeg redelijk ver over het water. En, ook duidelijk merkbaar voor Ruby, alle bomen uit het bos waren aan het luisteren. De altijd aanwezige ruis was uit het bos verdwenen.

Ruby hoorde het gezang van Deke. Ze verstond er niet heel erg veel van, maar het klonk erg mooi. Hij had een prettige ste om naar te luisteren. Haar handen gingen op de maat door het water. Ze neuriëde zachtjes mee voor zover ze dit kon. Het was heerlijk om zo rustig te liggen en ze werd wel een beetje rozig van. "Je zingt mooi." Mompelde ze, maar wist niet zeker of hij dit wel hoorde omdat ze zo zacht praatte.

"Dank je," zei Deke toen hij klaar was. Nu hoorde je het hele bos een ingehouden adem uitblazen. Nou, eigenlijk voelde je het. Het is een ingewikkeld verhaal als het aankomt op de geluiden van het bos. Deke stuurde het water onder zich zo dat hij op het water kwam te zitten. Hij hief zijn hand op en zijn staf kwam naar hem toe gevlogen. Het was niet zo dat het heel erg nodig was, maar Deke had het ding graag in zijn handen. Hij wist ook, als hij nu nog een Arswonda liedje zou zingen, zouden de bomen gaan dansen. Maar dat werd dan gevaarlijk voor Ruby, omdat de zelfde bomen niet willen dat een buitenstaander hen ziet dansen.

In tegenstelling tot sommigen van haar volk kon Ruby eigenlijk niet zo goed zingen. Het was niet verschrikkelijk, maar ook niet mooi. Er waren echt meerminnen in haar volk die bijna voldeden aan het beeld van "sirenen". Ruby had ook zo haar betere punten. Ze was immers een tovenaar, maar soms was ze best jammer dat ze niet zoals die meerminnen was. Ze ging weer overeind zitten en keek met een glimlachje naar Deke. Maar hij kon wel zingen.

"Dus, waar gaat jou weg je heen leiden?" vroeg Deke nieuwsgierig. Hij hoopte dat het in de richting van de koude gebieden was, dan konden ze weer samen reizen. Hij was namelijk nog steeds van plan om daar heen te gaan en ijs onder de knie te krijgen. Glimlachend dreef hij rondjes op het water en hij bedacht zich dat watermeesters de ultieme synchroonzwemmers konden zijn. Hij dreef richting Ruby en keek haar even aan, om daarna iets verder tegen de stroom in te drijven.

Ruby keek even naar Deke en glimlachte. "Eerst ga ik even terug naar huis. Er komt iemand die ik al een lange tijd niet meer heb gezien." Zei ze tegen hem. Haar meester-tovenaar, die haar de beginselen van het toveren had aangeleerd. Het is een jaar geleden dat ze hem heeft gezien. "En daarna zie ik wel. Ik weet het eigenlijk niet zo goed." Zei ze bedenkelijk. "Ik moet trainen, dus plekken met veel water of waar het veel regent." Vervolgde ze.

"Tja, dat snap ik," zei Deke, die probeerde niet te laten merken dat hij teleurgesteld was. Hij had graag Ruby meegenomen, maar dat kon je natuurlijk ook niet zomaar zeggen. Hij zwaaide met zijn staf en de bomen bewogen met hem mee. "Ik ga morgen dus naar de koude toppen van Bergendal." Hij dacht even na "Ben jij trouwens al geslaagd in het liefdesleven? Ik kan me voorstellen dat jij al vele jongens versleten hebt." Hij glimlachte en stak speels zijn tong uit.