Samino - Ebalt - de zijstraatjes

Elijah grinnikte om de woorden van Incillia, eigenlijk had hij dat niet achter haar gezocht. Op een bepaalde manier zag ze er erg netjes uit, niet iemand die er zomaar openlijk over zou spreken. Elijah besloot verstandig te zijn, en er niet al te veel op in te gaan. Elijah ging wat verzitten bij het relaas over emoties, dat dit een zwakte was, dat logica en feiten de basis waren van haar leven. "Ik zal je niet tegenspreken, maar de emoties is toch iets wat ons menselijk maakt. Anders zijn we niets anders dan een machine, iets wat geen zwakte is." Hij nam het laatste hapje van zijn dessert en veegde met een servet de chocola van z'n lippen. "En ik werk in de haven." het was nou niet waar hij het meeste aan verdiende, maar dat ging Incilia niks aan. Ze leek nou niet bepaald op de hoogte te zijn van de samenleving, dat had hij wel doorgehad toen hij haar ontmoette.

“Ik ben totaal eens met jou woorden maar het runa volk denk daar heel anders over. Ik zou hier niet eens mogen zijn. Mij niet bezig houden met wat in de rest van de wereld gebeurd. Hun zijn gewoon erg besloten en houden zich overal buiten” Ze vond het fijn dat zij zo’n conversatie met Elijah kon voeren want hij had duidelijk wel een mening. Een mening met logica. “Maar ik doe toch wat ik wil” Ook Incilia maakte haar mond schoon met een servet en hoorde het woord haven. “Betekent dat je vissen vangt? Of juist overbrengt naar wagens? Wat kan ik mij daar bij voorstellen?” vroeg de dame oprecht geïnteresseerd. “Als je niet wilt vertellen, hoef dat ook niet natuurlijk. Het zijn tenslotte mijn zaken niet” Haar ogen waren voor kort op hem gericht totdat de serveerster de borden op kwam hadden. "Had het gesmaakt?' Incilia knikte enkel.

Elijah schudde zijn hoofd, "Ik help met laden en lossen van de schepen. De ene keer kan het inderdaad vis zijn, de andere keer zijn het hele vrachten vol met porselein of weet ik veel wat." legde hij kort uit, want hij had de serveerster aan zien gekomen. "Het was heerlijk." hij keek naar Incila, "Wil je nog wat, wat te drinken ofzo?" vroeg hij aan haar. Wat hem betreft hoefde er nog geen einde aan de avond te komen.

"Oh echt? Dat lijkt mij wel zwaar werk. Maar voor iemand die 2 meter is, dan is het wel te doen. En aan jou bouw te zien, ben je vrij gespierd. Komt vast door het werk wat je doet" Het was weer als compliment bedoeld, niet als belediging. "of ik nog wat te drinken wil? Nou doe maar iets sterkers als wijn. Maar ik moet morgen nog wel helder zijn anders maak je mij zo in" Incilia bestelde een soort van drankje van het huis, daar zat niet al teveel procent in maar meer als in wijn en proefde zoeter. Incilia hield van zoete drankjes. "Ik ben eens benieuwd, heb dat nooit gehad" Ze was eens benieuwd wat er allemaal in zat.

Elijah knikte, zijn bouw kwam er niet van dat hij vele uren doorbract in de sportschool. Nee, daarvoor had hij zijn werk. Ondanks de specialiteit van het volk had je toch extra spiermassa nodig voor het sjouwen van de kisten. Elijah bestelde zelf ook een drankje, wat iets minder zoet was dan dat van Incilia, hoewel hij van chocola hield, was hij verder geen enormer zoetekauw. Toen de serveerster de borden had opgepakt en wegliep keek hij weer naar Incilia, "Ik heb het een keer gehad, maar het is niet echt mijn smaak," gaf hij toe.

Incilia speelde weer met een plukje van haar haren. Haar haren waren misschien niet zo lang maar dit stond haar ook zeer aantrekkelijk. Het was gewoon lastig lang haar tijdens het jagen. Al die moeite om telkens vast te maken en tijdens het rennen kon het loslaten. En vlechten? Dat kon Incilia niet. Haar moeder stierf te snel om het haar nog te kunnen leren. En vaker probeerde ze het ook maar voelde haar moeder gewoon te zwak voor. Daarna had de dame er niet meer om gevraagd om zo haar moeder niet te belasten. "Jij houd niet zo van zoet merk ik. Chocolade is vast een uitzondering" De drankjes werden snel gebracht en Incilia sloeg het achterover of het niets was. "Hmm... lijkt net een soort aardbeiensiroop... alleen lekkerder. Doe mij nog maar 2!" Daar ging de tweede al en met de derde deed ze gewoon rustig aan. Maar zij begon het wel warmer te krijgen.

Elijah kon dat niet ontkennen. "Daar heb je gelijk in, maar wie houd er nou niet van chocola?" hij nam een slokje van het drankje dat hij besteld had. Het was sterk, maar gaf een brandend gevoel in zijn slokdarm. Een prettig gevoel, vond Elijah. "Ik dacht dat je morgen nog helder wilde zijn?" grinnikte hij toen ze aan haar derde glas van het drankje begon. Hij liet het drankje in zijn glas een rondje draaien voor hij het voor de rest leeg dronk. Elijah keek naar Incilia die met haar haar speelde, "Maar bestel gerust nog wat, ik trakteer." hij wilde niet dat ze zich geremd voelde door zijn opmerking.

"Ik denk dat mensen die allergie hebben voor chocolade echt wel iets missen in hun leven. Of eigenlijk als je iets nooit hebt gehad kun je het niet missen. Maar dan nog!" Een twinkeling verscheen en ging weer zo snel als het was gekomen. Bij zijn opmerking keek Incilia simpeltjes weg. "Maak je geen zorgen. Ik heb niet vaak een kater. Eigenlijk nog nooit een kater gehad in mijn leven. Maar denk dat ik wel aangeschoten zal zijn vanavond. Maar wat niet weet wat niet deert!" De toon in haar stem klonk vrolijker naarmate ze meer begon te drinken. Bij zijn laatste opmerking schudde Incilia het haar hoofd. "Ik betaal mijn eigen drankjes. Jij mag op het eten te trakteren. Dadelijk krijg je nog een hoge rekening en dat is ook niet de bedoeling. Zullen we een drankspelletje doen om in de juiste stemming te komen voor morgen?"

"Ik begrijp volkomen wat je bedoelt, maar ze hebben op z'n minst een hap moeten nemen om de allergie te ontdekken. dus waarshcijnlijk missen ze het wel degelijk." grinnikte Elijah. Bij de woorden van Incilia, dat ze nog nooit een kater had gehad lachte hij eventjes, "Lucky you." het was hem meer dan eens overkomen dat hij 's ochtends wakker was geworden naast iemand die hij zich totaal niet meer kon herinneren. Na enkele keren had hij er wel van geleerd, nu dronk hij nooit meer zoveel. Het voordeel ervan was dat je tenminste de nacht nog kon herinneren. Hij boog naar voren, "Hmm, ik ben altijd wel in voor een spelletje." zei hij uitdagend, "Dus vertel eens, wat heb je in je hoofd." zei hij tegen haar. Dat ze zelf de drankjes wilde betalen moest ze zelf weten, hij had al voorgenomen te betalen dus als de rekening kwam zou hij alsnog betalen, nam hij zichzelf voor.

"Daar heb je ook weer een punt. En misschien vonden ze het wel vies en hebben ze geluk. Dan maakt het niet uit als je onder de rode vlekken zit" Bij het woord Lucky uou haalde de dame simpel haar schouders omhoog. "Gewoon weten wanneer je grens is dan komt alles in orde!" zei ze met volle borst en een trotse klank in haar stem. Hoe vaak moesten mensen wel niet overgeven of hadden een blackout? Zij had er nooit last van gehad maar wel vaker gekke dingen gedaan. Bij zijn uitdagende blik keek ze vrij onschuldig. "Het gaat als volg... Je verteld iets wat je in je leven hebt gedaan. Iets geks, of het nu een positie is in bed, een schaap heb gekust of iets anders. Als ik dat ook heb gedaan moet ik een slok nemen. Heeft diegene na 2 rondjes nog niet hetzelfde gedaan mag diegene die ander een opdracht geven. Dat is toch wel leuk nietwaar? En de opdracht mag van alles zijn. Deal? Hoe gek het ook is! We krabbelen niet terug" Nu liet Incilia een extra glas komen waar zij uit zou drinken als het nodig was. "Zal ik beginnen? Ik heb ooit eens een blunder gemaakt voor een persoon waar je juist geen blunder wilt maken. Dat je je zo schaamt..." Nu kijken of Elijah in dezelfde situatie was beland en hij een slok van zijn drinken zou nemen.

Elijah luisterde naar de uitleg van Incilia over het spel, het was niet de perfecte plaats voor een echt drankspel, maar hij was niet iemand die daar over zou struikelen. "Ik ben benieuwd." grinnikte hij, er waren genoeg dingen waarvan hij wist dat Incilia dat nooit van haar leven gedaan zou hebben, maar daarentegen waren er ook genoeg dingen die hij niet zou willen vertellen. Helaas hoefde hij ditmaal geen slok te nemen van zijn drankje, "Ik maak nooit blunders." zei hij zo serieus dat het duidelijk was dat hij het meende. Of het waren dingen die hij niet als blunder zag. Elijah keek haar even aan terwijl hij bedacht wat hij naar voren kon brengen. "Ooit een hond ervaandoor zien gaan met een fortuin dat je net om z'n nek had gehangen?" het was niet zo'n sterk voorstel, omdat hij nog rustig wilde beginnen. Maar het was wel iets wat ontzettend stom geweest was, hoe het gekomen was... Dat was een lang verhaal.

"Je maakt geen blunders? Nou dan zorg ik ervoor dat jij je eerste blunder krijgt. Ik ben heel goed in andere mensen blunders laten maken" Incilia had nu al zin om hem een opdracht te geven. Het zou iets te maken hebben met de oude vrouw aan de bar die leek of ze zich in weken niet had gewassen. Het zou echt goud waard zijn. Bij zijn blunder schudde zij haar hoofd. "Nee. Ik ben slimmer als dat. Je weet dat je niet ieder dier kunt vertrouwen. Van Eros zou ik weten dat hij er nooit vandoor zou gaan" Met een pesterige expressie had zij Elijah aangekeken wat ze maakte hem eigenlijk uit voor dom. Niet expres natuurlijk en niet gemeend. Gewoon wetend wat zij reactie hierop zou zijn. Of hij zou het naar zijn hart nemen of het gewoon negeren, misschien zelfs haar soort van terugpakken. "Ooit met iemand gekust waar je dag daarna spijt van had?"

Elijah lachte, "Dat betekent niet dat ik mij ervoor hoef te schamen." hij was zo zeker van zichzelf dat hij schaamte niet leek te kennen. Grootspraak van zichzelf. "Laten we zeggen dat ik er van geleerd heb." gaf hij toe, het was een van de stomste dingen die hij ooit had gedaan, maar het zorgde er wel voor dat de stand weer gelijk stond na twee beurten. Hij had de pesterige blik wel gezien in Incilia's blik, maar omdat de sfeer hem vertelde dat het allemaal een grote grap was reageerde hij er verder niet op, behalve haar een plagende blik terug te sturen. Bij haar volgende vraag, of hij wel eens iemand gekust had en er achteraf spijt van had gehad pakte hij zonder aarzeling zijn glas op om kenbaar te maken dat dat zeker wel eens was gebeurt. Na een slok genomen te hebben leunde hij wat achterover om wat te verzinnen. "Betrapt worden door een famililid van je partner tijdens de seks?"

"Nee klopt. je hoeft je er inderdaad niet voor te schamen. Ik toen wel maar dat kwam omdat het één van de hoge wetenschappers waren die een hoge dunk van mij had. Omdat mij vader één van de beste is. Dus tja... vrij voorschut als ik eraan terug denk" Ze nam gewoon een slok omdat zij er zin in had. De jongen nam zonder te aarzelen een slok van zijn drinken wat haar wel amuseerde. "En? Hoevaak is dat voorgekomen? Gewoon uit nieuwsgierigheid dat ik het vraag. Je bent het niet verplicht om te antwoorden" Bij zijn volgende vraag schudde Incilia nogmaals haar hoofd. "Ik heb nooit een partner gehad en de enige waar ik seks mee hebt... Tja tot nu toe niet betrapt" Incilia bleef een luchtige expressie houden. Waarom zou ze zich ervoor schamen? Net of Elijah geen sekspartners had. Hij was echt wel de type die met aantrekkelijke vrouwen wel naar bed ging. Dat hij ze niet weigerde. "Aii... Dat wordt dus een opdracht voor mij. Nou Elijah bedenk eens een goede opdracht. Stel mij daar niet in teleur. En alsjeblieft mijzelf uitkleden in publiek vind ik helemaal niet erg." Want zo'n opdrachten had zij vaker gehad bij de runa's. Dat was nu zo cliche. Ze wilde meer uitdaging, iets om te lachen of haar voor een blok zou zetten. Iets wat ze niet wilde doen maar het niet kon weigeren. Zo ging het spel nu eenmaal.

Elijah dacht even na, "Laten we het erop houden dat het zeker meer dan een paar keer was., toen was ik nog jong." zei hij grappend. Hij was nog geen twintig, dus nog steeds was hij jong te noemen. Maar in korte tijd kon je best veel ervaring op doen natuurlijk. "De enige?" ving Elijah op, het verbaasde hem. Ze zag er ouder uit als hem en ze was ook niet totaal sociaalonkundig, en het belangrijkste was natuurlijk haar uiterlijk. Daardoor was juist zijn nieuwsgierigheid gewekt. Er verscheen een nadenkende uitdrukking op zijn gezicht, opdrachten verzinnen was niet moeilijk voor zijn mannen, maar in deze context zou hij wat leuekrs moeten verzinnen. "Dan zal ik wat spannenders proberen te verzinnen." hij grijnsde kort naar haar, waarna zijn blik door de ruimte ging. Er zaten genoeg gasten. De meeste druk in gesprek met hun partner. Zijn blik viel op een man van middelbare leeftijd die overduidelijk met zijn minares aa nhet eten was. "Probeer van hem een kus te ontfutselen, dat moet vast niet moeilijk zijn."
-
haha ik ben slecht in verzinnen van opdrachten xd

"Zotezien was jij dus vroeg actief in je leven..." Want hoe oud moest hij nu zijn? 19, 20? Dat betekende dat hij al velen dingen had uitgespookt. Vergeleken met hem voelde Incilia zich echt als maagd maria. Ook al was ze technisch niet maagd meer sinds twee weken? Ook nog met iemand seks gehad zonder liefde? Maar goed ze geloofde niet echt in liefde en er was niet iemand in de buurt gekomen om haar ijsmuur te laten smelten. Haar met haar sociaalheid ging het steeds beter. "Ja de enigste. Ik ben pas 19 jaar en eigenlijk... Tja niemand durfde eigenlijk mij toe te naderen. Ik ben niet erg sociaal en begin niet snel een gesprek. De meeste ontwijken mij gewoon om hoe ik kijk of mijn houding. Kan het ze ook niet kwalijk nemen" Bij zijn opdracht werden haar paarskleurige ogen iets groter. Ze slikte en stond op. "Prima" vanbuiten zag je niets, expressieloos maar vanbinnen voelde zij zich nerveus. Hoe moest zij dit voor elkaar krijgen? Een toneelstukje? Incilia liep naar de man en keek naar de vrouw. "Hoe durf je! Heb je nog een minnares?" Haar stem klonk overstuur, allemaal geacteerd natuurlijk. De man keek verwarrend en de minnares geschokt. "Ik dacht dat ik de enige was naast jou vrouw!" Ze boog zich voorover en kuste hem. "Ik dacht dat het speciaal was! Eikel" en nu gaf ze hem een tik tegen zijn wang. De minnares stond boos op en sloeg hem met haar vuist en zei verschillende scheldwoorden. Natuurlijk ging de man achter de echte minnares aan. Sommige keken maar wanneer ze de vernietigde blik van Incilia zagen, draaide ze zich allemaal om. Ze liep weer naar de tafel. "Klus geklaard. Oké. Ben je ooit onder het sneeuw begraven en heb je daar uren gelegen totdat je vader je vond?"

Elijah hield zijn hoofd wat schuin als bevestiging, maar wel alsof hij daarbij wilde zeggen dat hij daar niet persé trots op hoefde te zijn. Hij had nooit iemand liefgehad zoals je wel eens hoorde, iets waardoor hij het geloof in liefde al jong was kwijt geraakt. Maar dat kwam niet voort door de hoeveelheid sekspartners, maar door zijn ouders. Iets wat hij snel weer verdrong om zijn aandacht op Incilia te richten. "Ik kan het me niet voorstellen." hij was eerlijk omdat hij niet tegen haar zou liegen deze avond, "Ik vind je behoorlijik sociaal en ons gesprek duurt toch al een flinke tijd. Ik heb niks verkeerds aan je gemerkt." sprak Elijah. Haar houding kon inderdaad afschrikwekkend zijn, iets wat juist de uitdaging voor elijah was geweest. Geamuseerd keek hij toe hoe ze de opdracht zou uitvoeren. Op een verassende manier, maar zeker geweldig. Toen ze terug kwam applaudiseerde hij dan ook voor haar. "Wauw, je moet actrice worden, dat was echt geweldig." Bij haar vraag nam hij weer zonder aarzeling een slok van zijn drankje, wat ervoor zorgde dat het nu zijn beurt was om een opdracht uit te voeren. "Ik mocht willen dat m'n vader erover na zou denken om me te komen redden." snoof hij. Hij was al het respect voor z'n ouders al lang verleden verloren.

“Bij mij is het gewoon om zo te zijn. Ik begin ben ik vrij kortaf. Praat ik niet veel… Maar hoe meer ik mij op mijn gemak ga voelen, hoe beter. Dan kan ik wel een conversatie voortbrengen” Natuurlijk had ze moeite met haar expressies, emoties en dat soort dingen te uiten. Gewoon omdat het runa volk nauwelijks iets uitte. En door de dingen die zij had meegemaakt werd dat ook moeilijker. Vroeger was zij heel anders geweest. Misschien als haar moeder nog leefde en het gezinnetje compleet was geweest – dan was zij een vrolijk meisje geweest. Geliefd door het hele volk, dat werd ze toen al. “Vind het fijn dat je je prettig voelt. Dat je je niet dwingt om bij me te blijven want dat hoeft echt niet” Laatste wat zij wilde was medelijden. Dat had Incilia zeker niet nodig. Bij het applaudisseren begon ze lichtjes te blozen. Voor het eerst zag zij er schattig uit maar gelukkig wist Incilia dit onmiddellijk te verbergen. Hopelijk had Elijah dat niet gezien. “Nee hoor… Zo goed ben ik niet in acteren. Bij de opmerking over zijn vader wilde zij er op in gaan. Maar het lukte Incilia net nog om haar lippen gesloten te houden. Het waren haar zaken niet. “Je klinkt niet erg blij met je vader. Maar Elijah luister naar mijn woorden. Als je je ouders kwijtraakt dan… dan heb spijt dat je nooit een goede band met ze hebt opgebouwd” Wat wenste Incilia nog dat haar moeder leefde. “Maar goed. Tijd voor een opdracht! Jij gaat naar die vrouw toe die lijkt of ze zich weken niet heeft gewassen en vraagt of zij vanavond met je mee wilt naar het hotel om met haar een ‘beschuitje’ te gaan eten” van het spreekwoord, ik zou wel eens een beschuitje met je willen eten.

Elijah snoof bij de opmerking dat hij een band met zijn ouders zou moeten maken voor het te laat was. "waarschijnlijk zal ik niet eens een rouwkaart ontvangen , dus dat valt wel mee." hij had nooit veel met zijn ouders gehad. Iets waar hij verbitterd over was. "en ik beloof je, als ik mij stierlijk had verveelt had ik hier niet meer gezeten ." glimlachte hij naar haar om snel tot het vorig e onderwerp terug te keren. "dus maak je maar geen zorgen ." Hij luisterde naar de opdracht van de jonge vrouw en kon een blik van ontzetting niet bedwingen . Zachtjes kreunde hij om daarna met tegenzin op te staan . Eenmaal bij de vrouw moest hij moeite doen om niet te kokhalsen , de geur was ook duidelijk van iemand die in tijden geen badkamer van binnen had gezien . Hij besloot dhet doel van het spel wat te laten varen. Want het kijken naar de vrouw alleen al zorgde voor acute impotentie . "zo, jij wilt vast wel een beschuitje met mij eten in het hotel daar." sprak hij vlug. De vrouw zag eruit alsof ze water zag branden en leek niet instaat wat uit te brengen. Dat beschouwde hij als een nee. Snel haasten hij zich terug naar Incilia, "dat nooit weer " huiverde hij.

Incilia begreep niet waarom zijn band met zijn ouders zo slecht kon zijn. Je moest je ouders koesteren. Die hadden hem op aarde bracht en voor gezorgd dat hij opgroeide. Respect hebben en houden van. Maar Incilia ging daar niet over oordelen. Hij moest wel iets hebben meegemaakt om zo’n woorden uit te spreken en een houding aan te nemen of het hem helemaal niet boeit. Hij nam zijn ouders dingen kwalijk. Iets moet in zijn verleden zijn gebeurd. “Vergiffenis” sprak ze zachtjes uit maar ze zou Elijah vast niet kunnen overtuigen. Daar zouden zijn wonden vast te diep voor zijn. Elijah stond kreunend op en merkte zijn houding. Volgens mij moest de jongen bijna over zijn nek en Incilia kon net haar lach inhouden. Geweldig had ze de deze opdracht gevonden. Een echte marteling voor hem. Blijkbaar was de vrouw te ver heen om te reageren. Hij kwam met zijn staart tussen zijn benen terug gerend naar de tafel. “Heb je geluk!” Deze opdracht is echt goud waard geweest. Incilia kon wel goede opdrachten verzinnen Incilia voelde de alcohol meer in slaan. Tijd om naar dat hotel of motel te gaan waar Elijah in de eerste plaats haar naartoe zou brengen. “Elijah, ik begin langzamerhand sterren te zien. Kun je mij brengen naar het hotel of waar dan ook? Ergens waar ik lekker in bed kan kruipen. Of je wilt mee en drinken tot we niet meer verder kunnen” Dat laatste als een grap bedoeld maar haar stem klonk zo toonloos dat je niet wist of ze het meende.

Elijah hoorde het woordje van Incilia, maar negeerde het volkomen. Het was niet dat zijn ouders hem lichamelijk mishandeld of misbruikt hadden. Nee, ze waren er nooit voor hem geweest, ze hadden nooit een enkel spoortje van interesse in hem getoond. Alsof hij een irritante vlieg in hun leven was, die ze liever kwijt dan rijk waren. Elijah grijnsde na de opdracht naar Incilia, "en bednankt." lachte hij terwijl hij schuin nog een blik in de richting van de bar wierp, waar de vrouwe nog in dezelfde positie zat als hij haar had achter gelaten. Hij knikte bij haar vraag, "Natuurlijk, er is genoeg keuze in de buurt. Houd je van een beetje luxe?" informeerde hij. terwijl hij naar de serveerster om de rekening gebaarde. De vrouw leek blij te izjn dat ze zouden opstappen, het drankspelletje was haar niet geheel ontgaan en ze leek er neit al te happy mee.

"Ik houd inderdaad van luxe. Doe mij maar hier het beste wat ze te bieden hebben" geld speelde voor Incilia geen rol. Dat zag je ook op de manier hoe zij gekleed is. Ze kregen de rekening en Incilia pakte het snel voordat Elijah kon kijken. Ze haalde een briefje uit haar zak en legde het op tafel. "Zo dat is de helft van de rekening" het was vrij hoog door het drankspelletje geworden en Incilia vertikte het om Elijah alles volledig zelf te laten betalen. Hij zou haar op een drankje trakteren. Maar dit was veel duurder als alleen een drankje.

Elijah knikte bij haar orders, dat ging wel lukken. Er was in dit deeld van de stad een stuk beter soort onderkomen te vinden dan waar ze geweest waren. De serveerster legde de rekening op tafel, snel wilde hij het pakken, maar Incilia was op dit moment sneller. "Dat hadden we niet afgesproken." glimlachte hij naar haar. Hij wilde niet dat zij de halve rekening zou gaan betalen. Hij was in dat opzicht best een heer, hij zou trakteren. Hij pakte zijn geld uit zijn zak en keek Incilia vragend aan, of ze het ged nog terug zou pakken.

"Er was afgesproken dat je mij op 1 drankje ging trakteren. Niet op het eten of de volgende drankjes wat ik heb bestld. Ik pak het geld niet terug. Of de helft, of je pak het geld zelf of de vrouw heeft een flinke fooi vandaag. Aan jou de keus" aan haar stem te horen kon je niet met haar discussieren. Dat wilde je ook niet want Incilia kon echt heel eigenwijs zijn. Ze stond op om alvast naar de deur te lopen. Gewoon even naar buiten. Wanneer ze naar buiten liep sloeg de alcohol toe. Wow nu wist ze zeker dat ze was aangeschoten. Binnen had ze het nog niet echt gevoeld tot nu.

Elijah zuchte, een discussie met een vrouw was zo goed als onmogelijk, die waren simpelweg niet te winnen. Het ene moment had je het nog over het drankje, het volgende moment was het wereldoorlog 3. Hij legde de andere helft van het geld bij, plus wat fooi voor de bediening en stapte achter Incilia aan, naar buiten. Hij snoof de frisse lucht op, iets wat een hele verademing was naar de warme lucht die in het restaurant had gehangen. "Klaar om te gaan?" vroeg hij terwijl hij haar galant een arm aanbood.