Samino - Ebalt - de grachten

Lily liep over een stenen paadje langs de grachten. Ze had haar kap over haar hoofd gedaan, zodat ze minder opviel. De mensen echter, vermeden haar vooral en liepen in een boog om haar heen. Het hinderde haar niet - ze wist niet beter dan dat ze alleen was. Ze had Luxor buiten de stad moeten laten. Een draak met een schofthoogte van minstens twee meter zou veel te veel opvallen in een stad en bovendien zou hij iedereen omver lopen.
Dus liep Lily in haar eentje over het pad. Ze bleef even staan en keek naar passerende bootjes.

Elijah was net klaar met werken. Zijn bezwete shirt had hij over z'n hoofd getrokken en achter gelaten. Nu liet hij het briesje dat over de grachten waaide zijn bovenlijf verkoelen. Hij zou zo even naar huis gaan om zich om te kleden, daarna zou hij wat te eten halen en naar de slechtere delen van de stad vertrekken. Het was een hecische tijd en hij hoopte dan ook dat de zaken wat geluwed waren.

Lily had na een tijdje genoeg van het kijken naar de bootjes en liep in plaats daarvan naar één van de vele kraampjes die langs de grachten waren gestald. Het was een fruitkraampje. Talloze vreemde vruchten lagen uitgestald in de manden. De man achter het kraampje deed zijn best haar niet aan te kijken - was ze dan zo eng om te zien? Ze zuchtte en deed haar capuchon naar achteren, zodat de man kon zien wie ze was. Hij zag er onmiddellijk een stuk opgeluchter uit nu hij kon zien dat ze geen misdadiger was, die zich verschool om niet herkend te worden.
Ze kocht een paar vruchten bij de man (voor Luxor en haar) en liep naar de meer verlaten steegjes zodat ze het eten aan Luxor kon geven zonder dat hij opgemerkt zou worden.

Elijah bleef bij enkele etenskraampjes stilstaan, er was genoeg groente en fruit dat aan het eind van de dacht goedkoper aangeboden werd omdat ze er vanaf moesten. Helaas kon Elijah totaal niet koken, dus zou hij zo maar ergens een maaltijd nuttigen, maar eerst naar huis. De roodharige jongen liep nog enkele meters langs de grachten, waaruit een enorme stank opsteeg. De stank van verrotting en rotte eireren. Iets waar hij aan gewend geraakt was, maar andere mensen vreselijk vonden. Elijah sloeg af een smallere straat in, waar hij achter een vrouw terecht kwam, die een warme mantel om zich heen geslagen had.

Lily bleef stokstijf staan toen ze hoorde dat er iemand het steegje in was gelopen. Ze haalde diep adem en negeerde de persoon die achter haar stond. Ze moest niet zo snel op haar teentjes getrapt zijn. Toch was het déjà-vu gevoel sterk en pijnlijk. Haar nieuwsgierigheid kreeg de overhand en ze draaide zich om. De jongen (man?) was langer dan zij en hij had rood haar. Hij was knap, dat zag ze, en het droop van hem af dat hij dat zelf ook wel wist.
Lily keek hem wantrouwig aan en sloeg haar armen over elkaar. Wat deed zo iemand in een achterafstraatje?

Elijah zag hoe de jonge vrouw zich voor hem omdraaide, waardoor hij zijn tempo verlaagde. Haast had hij niet, er was nog genoeg te doen vanavond, maar dat betekende niet dat dat direct moest gebeuren. "Is er wat mis?" hij had haar wantrouwige blik in haar ogen gezien, alsof hij de eerste de beste zakkenroller was. Tot zoiets verlaagde hij zich niet, hij had wel betere maniertjes om genoeg geld mee te verdienen om zich ruim in zijn levensonderhoud te voorzien.

"Nee, niks. Ik vroeg me alleen af wat je hier deed," zei Lily terwijl ze hem nog steeds aankeek. Ergens in de verte hoorde ze hoe een stel prullenbakken omver werd gegooid. Dat was vast Luxor die zich afvroeg waar ze bleef. Ze had gezegd dat ze niet te lang wegbleef, maar blijkbaar was ze ruimschoots over haar tijd heengegaan en kwam hij haar zoeken. Waarom was hij niet was losser wat betrof afspraken en regels? Ze liep heus niet in zeven sloten tegelijk.

Elijah keek niet op van het geluid van de omvallende prullenbaken. Er waren hier zo vaak akkefietjes waar van alles door de lucht vloog, dus dit was niet vreemd voor hem. "Opweg naar huis, niet zo bijzonder." hij loog niet eens. Het enige was dat zijn huis eigenlijk een verdieping was van een huis dat in drie delen gesplitst was. De zolder werd bewoond door een meisje van 25 en de beneden verdieping door een jong stel. Hij zat er tussen in. Eigenlijk was het huis gewoon omgebouwd in een kleine appartementenflat.

"Op weg naar huis?" herhaalde Lily. Ze keek achterom naar de smerige steegjes. "Waarom loop je dan hierdoor?" Ze had medelijden met de mensen die hier moesten wonen. Het was niet bepaald het allerbeste gedeelte van de stad en deze steegjes werden zo te zien en te ruiken nooit schoongemaakt. Ergens was ze blij dat ze geen huis had. Ze ging en stond waar ze zelf wilde, met beperkingen uiteraard.

Elijah vroeg zich af of het meisje wel helemaal in orde was, het leek hem logisch dat hij hier niet zou lopen als het om zou zijn. "Omdat het logischer is dan de andere kant op te gaan." hij kon begrijpen dat ze deze buurt nou niet geweldig vond. Het was een gewone stad, en hoewel zijn zaakjes behoorlijk wat geld opleverde ging hij neit zijn geweldige dekmantel opgeven door in een luxe villa te gaan wonen. En zoveel geld verdiende hij nou ook weer niet.

"Juist ja," zei Lily. Op dat moment klonk er laag gegrom in de verte en het harde geluid van metaal op steen. Luxor sprong, of vloog misschien, over de huizen en landde met de zachte plof van een luchtdraak achterin het steegje. Het werd meteen een stuk krapper. Er droop bloed uit een diepe wond op zijn schouder over zijn zilverkleurige schubben. Het geluid van rennende voeten kwam dichterbij en drie donkergekleedde, zwaarbewapende mannen kwamen ook nog het steegje binnenrennen. "Bounty hunters," fluisterde Lily. Mensen die op zoek waren naar waardevolle mensen of dieren die ze konden verpatsen. Niet Luxor. Nooit Luxor.

Duitmaal keek Elijah wel op, dit waren geen omvallende prullenbakken meer. Elijah's ogen ontwaarde een draak die achter hen in het steegje belande. Bloedend en wel. De draak was groot en nam veel ruimte in, maar er was nog genoeg ruimte om de jonge vrouw aan te kijken. Bij het horen dat hier bounty hunters achter zaten fronste Elijah zijn wenkbrauwen. Hij had wel vaker last van ze, maar de laatste keer hadden hij en zijn draak een behoorlijk statement gemaakt toen ze achter zijn draak aanzaten. Bij het gevecht tegen die mannen was Elijah zijn zelfbeheersing verloren en hij was pas gestopt toen eentje met een gebroken nek lag dood te bloedne. Hoewel hij het niet toe zou geven, niemand mocht aan zijn draak zitten. "We moeten die eikels pakken." de draak was over de huizen gevlogen, hoogstwaarschijnlijk zouden die jagers over enkele seconden de steeg in rennen.

Luxor maakte een laag, grommend geluid en ontblootte zijn tanden. De mannen trokken zich echter niks aan van de twee andere mensen in het steegje. Ze trokken hun zwaarden en kwamen dreigend en vals grijnzend op hen aflopen.
Lily pakte het water uit de gracht achter hen en hield het boven haar hoofd. Normaal gesproken zou water hen niet deren, maar was dat ook als de bollen snel op hen af kwamen?
Lily vormde het beetje water boven haar om tot een kleine bol en gooide dat naar de mannen. Luxor klapte hard met zijn staart op de grond en de plotselinge luchtstroom zorgde ervoor dat de waterbol veel meer snelheid kreeg dan dat Lily hem kon geven.

Elijah was goed in het vechten met zijn krachten, beter dan dat hij te zwaard was. Hij zag hoe het meisje samenwerkte met haar draak om haar waterbollen te versterken. De mannen die aan gerend kwamen wisten enkele van de ballen te ontwijken, maar 2 van de vier gingen finaal onderuit toen een van de ballen hen vol in de maag raakte. Elijah liet de grond onder hun voeten schudden, dit zorgde ervoor dat er enkele spleten in de grond terecht kwamen, en op andere plaatsen juist kleine hobbeltjes waar gemakkelijk over te struikelen viel.

De overige twee mannen struikelden en vielen hard op de grond. Dat zorgde er echter niet voor dat ze opgaven. Eén van hen kwam woedend overeind en stond op het punt voor het eerst aan te vallen, toen een andere waterbal kapot klapte in zijn gezicht. Door de kracht werd hij omver geduwd. Luxor maakte opnieuw een grommend geluid en schraapte met zijn klauwen over de grond. Lily was echter te druk bezig geweest met de ene man uitschakelen, dat ze niet had gemerkt dat de andere weer overeind was gekomen. Hij gooide zijn mes en raakte haar in haar arm. Ze trok hem verbitterd eruit en zag hoe Luxor zich woedend op de man stortte.

Elijah zag hoe het mes door de lucht schoot, als hij sterker was geweest had hij het kunnen stoppen.Een mes was toch van metaal gemaakt, maar zijn aarde kracht was nog niet zo ver gevorderd. Elijah probeerde de voeten van de gestruikelde aanvallers zo vast te krijgen met aarde dat ze er niet van door konden gaan. Hij zag hoe de draak boven op de aanvaller met het mes sprong, hij hoopte voor het dier dat hij geen messen meer in bezit had.

Voordat de man iets kon doen, werd hij wild heen en weer geschud door Luxor die hem bij zijn schouder had vastgemaakt. Luxor richtte zich op en liet de man los, zodat hij over het dak vloog. Hij gromde woedend naar de andere mannen, maar die hadden zich blijkbaar toch maar bedacht. Ze probeerden niet langer aan te vallen, maar eerder weg te komen.
Lily voelde hoe haar beschermer doorweekt raakte met het bloed uit haar arm. Lekker dan. Had zij weer. Terwijl ze met een pijnlijke grimas naar de mannen keek, probeerde ze haar arm te genezen met haar hand.

Elijah merkte dat de mannen klaar waren met hun pogingen om de draak te pakken. "Ik dacht dat ik duidelijker was geweest de vorige keer." gormde hij. Hij had geen idee of het dezelfde personen waren, maar toch. Toen pas keek hij opzij naar het meisje dat behoorlijk bloedde. "Gaat het?" hij zag dat ze wat probeerde, helen? maar hij wist dit niet zeker. "Hulp nodig?" hij was dan genezer, maar een verband leggen kon hij nog wel.

"De vorige keer?" vroeg Lily nieuwsgierig. "Ja, ja, het gaat wel." Ze haalde haar hand weg en zag tot haar genoegen dat de wond al minder bloedde. "Ik denk wel dat hij straks dicht is," zei ze glimlachend tegen hem. Luxor gaf de mannen nog een ferme tik met zijn staart en toen hadden ze er pas echt genoeg van. Ze renden halsoverkop weg en kwamen niet meer terug. "Die zijn weg," zei Luxor grommend.

"helen" concludeerde Elijah nu hardop. Hij kreeg het gevoel dat hij nu met een tovenares te maken had. Al de derde in een korte tijd. Hij vroeg zich af of er überhaupt nog wel mannelijke tovenaars waren. "En ja, dit soort mensen zaten de vorige keer ook achter Zircon aan." weer geïrriteerd bij de gedachte eraan. Hij mocht dan geen zuiver geweten hebben, maar hij stal geen draken.

"Jep," zei Lily. "Handig, hoor." Ze legde haar hand op Luxor's wond. "Zircon? Wie is Zircon?" vroeg ze geïnteresseerd. Ze vond het geen naam voor een mens. Dus de jongen was ook een tovenaar? Of een begaafde. Normale mensen hadden geen wezens zoals zij.

"Mijn draak." hij glimlachte eventjes kort. Hij was iemand die zijn krachten niet onder stoelen en banken schoof. Het was een middel waar je gemakkelijk andere mee kon intimideren, het zorgde voor een bepaalde status die hier handig was. "Alleen hij is niet erg sociaal." wat veklaarde dat hij niet in de buurt was.

"Nog een draak," zei Lily vrolijk. Ze haalde haar hand van Luxor's wond en bekeek de hem. Hij was niet erg diep, dus het zou niet lang duren voor het dicht was. Ze was niet zo sterk dat ze razendsnel iedere wond kon genezen en dat zou ze (helaas, dacht ze enigszins teleurgesteld) ook nooit worden. "Ik ben Lily, trouwens," zei Lily. "Of heb ik dat al gezegd? Soms weet ik echt niet meer wat ik wel en wat ik niet gedaan heb. Heel verwarrend."

"Elijah." stelde hij zichzelf voor "En maakt niet uit, het is niet zo raar dat je in verwarring raakt als er een paar gasten ineens je draak willen jatten." zei hij terwij hij met zijn handen kort door zijn haar ging om het uit zijn gezicht te halen.