Het zwarte strand

Ian lachtte. "Zo erg is het niet. Ik verander gewoon in vuur. Zoals een gasvlam." Hij glimlachte. "Je zou gewoon kunnen kijken, al kan je me dan onder geen enkele voorwarde aanraken. Alleen hier is te openbaar. We zijn niet echt de meest voorkomende soort en mensen vinden het nogal... raar dat er een soort is die volledig uit vuur bestaat." Hij glimlachte. De band vraag zette hem even aan het nadenken. "Ik verander regelmatig naar mijn ware zelf omdat ik vergeet 'gewoon' te blijven als ik opga in de muziek." Hij krabde aan zijn achterhoofd. "Er zijn mensen die 'fan' van ons zijn en die er gewend aan zijn, maar veel mensen schrikken ervan als ze het de eerste keer zien. Het zogt toch neit ehct voor een oproer. De band is toch al een zooitje ongeregeld dus een zanger met vlammend haar en ramshoorns kan er ook nog wel bij. De minder acceptabele, nouja, doorsnee soorten verzamelen in Qwatar in de slechtere gebieden. Als je er niet bijna volledig menselijk uitziet kom je sommige plekken in het centrum niet in. Dus de mensen die komen luisteren zijn al gewend aan vreemde soorten, mengelmoesjes en dergelijken."

"Als nog gecondoleerd alvast. Wetend dat iemand het leven wilt verlaten is toch altijd... Altijd naar" Ian fronstte een beetje. "Het is niet helemaal zoals bij mensen. HEt is niet zo dat ze zelfmoord pleegt of zo. Nouja, bij menselijke termen wel, ze veroorzaakt vrijwillig haar eigen dood. Het is wel naar dat ik een ouder verlies, omdat je altijd op hen kan terugvallen. Het is ook een enge gedachte dat ik misschien getuige word van haar opbranden. Maar het is wel onze levensloop. Ik zeg niet dat het geen probleem is, maar meer dat het de kringloop van het leven is. Als een stokoud persoon doodgaat is het triest, maar die heeft zijn of haar leven geleefd. " Hij fronstte. "Ik ga haar wel missen, dat wel. Ik heb haar nooit echt gekend, dat is het em een beetje. Ik heb noit geweten wat voor iemand ze was. Dit gaat de eerste keer sinds mijn ontvlammen zijn dat ik haar zie. En toen ik ontvlamde was ik nog 0, dat telt niet." Hij glimlachtte treurig. "Maar ja wat doe je eraan."

"Je weet toch dat je longen zo zwart uitzien als het zand hier?" Hij drukte met zijn wijsvinger tegen zijn borst. "Denk daar maar eens overna en je mag roken hoor. Is your decision" hij gaf het pakje weer terug terwijl hij voor kort naar de zee keek. "Hoelang rook je al?"

Ian kon het niet laten, hij begon keihard te lachen. "S-Sorry." zei hij proestend. "H-het is gewon dat mijn longen er zeker zo zwart uizien als het zand hier. Ik ben gemaakt van vuur" Zei hij grinnikend. "Roken is gezond voor me, net als veel eten, zuipen, het eten van hout en andere brandstoffen. Als ik bepaalde chemische stoffen drink veranderd mijn innerlijke vuur van kleur, terwijl jij er misschien dood aan zou kunnen gaan." Hij pakte een sigaret en stak het aan met zijn vingers. De vingertoppen ontvlamden gewoon. "Ik rook al sinds ik klein ben?" Zei hij een tikje onzeker. "Ik was acht denk ik." Hij glimlachte. "Mijn soort kan er niet echt verslaafd aan raken omdat we nu eenmaal geen gewoon lichaam hebben die op deze dingen reageerd. Het is dat de rook lekker smaakt." Hij grijnsde en er kwam rook tussen zijn lippen vandaan zweven, al rook dat alles behalve naar sigaretten. Maar naar kampvuur, kruiden en gebraden vlees. "We roken uit onszelf al een klein beetje. Terwijl mensen onmerkbaar zweten de hele dag sijpelt er bij ons, in onze menselijke vorm, onmerkbaar rook weg. Of je blaast het uit." Hij blies nog een bijzonder ruikend rookwolkje. "Alles wat ik eet, drink of adem word in de verbrandingsoven in mijn binnenste verbrand. Mijn haar en ogen hebben de kleur van het vuur. Hier is veel zuurstof dus ik kan het makkelijk blauw laten branden, maar als ik binnen ben word het een gewone gele vlam." Hij speelde met de sigaret tussen zijn vingers. "Een andere reden om te roken is omdat de geur blijft hangen. Ik ruik dan naar sigaretten rook en niet naar mijn eigen rook. Ook is er een duidelijke verklaring voor mensen waarom ik naar rook ruik. De meesten kijken niet verder dan hun neus lang is."

"Als een gasvlam? Heftig" fluisterde Ayden zachtjes. "Ik zou het inderdaad niet doen waar andere mensen bij zijn want je weet maar nooit. Je weet nooit hoe anderen erop reageren. Dadelijk proberen ze je te blussen" Ayden zag het al voor zich hoe mensen met emmers water kwamen aanrennen en over Ia gooide. Dat bracht Ayden een verontrustend expressie want water was niet veilig voo de jongen. Het kon zelfs zijn eigen dood betekenen. Bij de uitleg van Ian zag Ayden alles al voor zich. Hoe Ian zong met zijn hoorns, hoe het 'aparte' volk schreeuwde en noem maar op. Paste hij daar in thuis? Nee niet bepaald. Ofja misschien met zijn haarkleur en zijn lengte qua haren was hij een vrij aparte jongen. De meeste zouden hem toch voor vrouw aanzien.

"Het is niet helemaal zoals bij mensen. HEt is niet zo dat ze zelfmoord pleegt of zo. Nouja, bij menselijke termen wel, ze veroorzaakt vrijwillig haar eigen dood. Het is wel naar dat ik een ouder verlies, omdat je altijd op hen kan terugvallen. Het is ook een enge gedachte dat ik misschien getuige word van haar opbranden. Maar het is wel onze levensloop. Ik zeg niet dat het geen probleem is, maar meer dat het de kringloop van het leven is. Als een stokoud persoon doodgaat is het triest, maar die heeft zijn of haar leven geleefd. "

Dat was de jongen inderdaad even vergeten. Hun hadden niet zo'n band met hun ouders als andere volkeren. Vond Ian het dan niet een eenzaam bestaan? Geen kerst, geen speciale feestdagen samenvieren? Misschien lag het aan Ayden maar hij miste dit soort dingen. Gelukkig steunde Kiba hem en was hij in feite nooit alleen. "Natuurlijk ga je haar missen zij is toch diegene die je op de wereld heeft gebracht. Maar 1 keer in je leven gezien te hebben is... is echt weinig " Ayden had er moeite mee om het voor te stellen. Hoelang geleden had hij zijn ouders voor het laatst gezien? Te lang.

Uiteindelijk leek Ian hem uit te lachen over de opmerking van de jongen. Meteen begonnen zijn wangen te kleuren, blozend keek hij met grote ogen naar Ian. "Owja... Ik lijk dat telkens even door de vingers te zien" Nu voelde de jongen zich werkelijk dom. Bij het getal 8 moest hij toch even een aantal keren knipperen. "Het is gezond? Hout eten ook? Pff kan het me helemaal niet voorstellen terwijl ik ook de element van vuur bezit. 8 jaar is zo vroeg en... in normale termen ontzettend ongezond" Ayden stond voor kort op zijn tenen om aan Ian te snuffelen. "Jup je ruikt nog steeds naar verbrand hout"

Natuurlijk ga je haar missen zij is toch diegene die je op de wereld heeft gebracht. Maar 1 keer in je leven gezien te hebben is... is echt weinig "

Ian glimlachte een tikje treurig. "Het is nu eenmaal zo voor ons. Familie is een begrip dat je niet echt op een biologische manier gebruikt. Ik heb mijn eigen familie, bestaande uit mijn vrienden en de andere leden van mijn band." Hij zuchtte. "Soms ben ik wel jaloers op wat de rest van de volken hebben met hun ouders en broers en zussen." Een kleine glimlach dook weer op. "Ik maak mijn eigen famillie, ookal zal ik nooit ouder worden, als ik goed voor mezelf zorg, ik blijf bij ze tot hun einde."

Uiteindelijk leek Ian hem uit te lachen over de opmerking van de jongen. Meteen begonnen zijn wangen te kleuren, blozend keek hij met grote ogen naar Ian. "Owja... Ik lijk dat telkens even door de vingers te zien" Nu voelde de jongen zich werkelijk dom. Bij het getal 8 moest hij toch even een aantal keren knipperen. "Het is gezond? Hout eten ook? Pff kan het me helemaal niet voorstellen terwijl ik ook de element van vuur bezit. 8 jaar is zo vroeg en... in normale termen ontzettend ongezond" Ayden stond voor kort op zijn tenen om aan Ian te snuffelen. "Jup je ruikt nog steeds naar verbrand hout"

Ian grinnikte. Ayden was schattig als hij bloosde. Het was een leuke gedachte dat HIJ Ayden aan het blozen maakte. Die blos was erg interessant. "Jij bezig het element vuur. Ik BEN het element vuur. Dat is het kleine verschil." Toen Ayden op zijn tenen stond grinnikte en schoot een arm om Aydens middel. "Can I?" Vroeg hij met een veelzeggende glimalch. Hij was iets te ongeduldig en boog gewoon voorover en drukte zijn lippen op die van Ayden. De jongen was, zoals iedereen, zo koel vergeleken met zijn eigen temperatuur, maar hij had er geen problemen mee. Hij was er aan gewend. Aydens lippen waren zacht. Die gedachte toverde een kleine glimlach op zijn lippen.

"Weetje wat het voordeel ervan is Ian. Jullie hebben dat familie band nog nooit gekend dus 'erg' missen zullen jullie het niet. Het is erger als je het gekend hebt, heel hecht was en uiteindelijk alles in duigen valt. Als kinderen hun ouders verliezen is dat erg. Maar als je geboren wordt en je vader al is overleden is dat minder 'erg'. Je kunt niet echt iets missen zonder het gekend te hebben. Snap je wat ik daarmee wil zeggen?" Ayden probeerde het zo goed mogelijk voor Ian uit te leggen. Nu wilde Ayden wel een grapje maken. "Je eigen familie? Nou dan wordt jij mijn oudere broer, altijd al eentje willen hebben" Er ruste een speelse twinkeling in zijn ogen. Bij de opmerking over het element vuur keek Ayden hem aan. "Klein verschil? Ik noem wel wat groter hoor. Ik brand niet opeens als een vlam. Ik kan alleen vuur creeren" Uit zijn vinger kwam er een klein vlammetje. "En ik ben er nog niet echt zo geweldig in. Daar moet ik toch meer voor oefenen" plotseling voelde hij een arm om zijn middel waardoor zijn ogen een slag groter werden. "Wat?" Opeens voelde hij de lippen van Ian tegen de zijne gedrukt. De jongen besefte even niet wat er gebeurde totdat het bleek dat Ian hem kuste. Ayden drukte zachtjes zijn lichaam dichter tegen de jongen, kuste hem terug. Ian's zijn lippen proefde betoverend maar nu besefte Ayden waar die mee bezig was. Hij duwde Ian abrupt weg. "Jij" sprak hij verwijtend uit. "Dus dit is de reden waarom je met mij sprak. Je wilt mij gewoon in bed krijgen nietwaar?" Hij probeerde zijn ademhaling regelmatiger te laten klinken. "Ik wist het." Ayden draaide zich om en liep stampvoetend weg. Voor het eerst wilde hij niet met iemand naar bed, voor het eerst dacht Ayden dat hij een vriend erbij had gekregen.

Ian heef tin elke instantie waarin hij ooit heeft bestaan altijd al het talent gehad om een relatie met iemand waar hij echt wat voor voelt te verkloten voor het uberhaupt wat kan worden
------
Opeens voelde hij de lippen van Ian tegen de zijne gedrukt. De jongen besefte even niet wat er gebeurde totdat het bleek dat Ian hem kuste. Ayden drukte zachtjes zijn lichaam dichter tegen de jongen, kuste hem terug.
Voor Ian voelde dit anders dan de meeste kussen. Normaal was het oppervlakkiger dan dit. Betekenisloos, enkel een stap in de richting van een nachtje plezier. Dit was zo veel meer dan dat.
Ian's zijn lippen proefde betoverend maar nu besefte Ayden waar die mee bezig was. Hij duwde Ian abrupt weg. "Jij" sprak hij verwijtend uit. "Dus dit is de reden waarom je met mij sprak. Je wilt mij gewoon in bed krijgen nietwaar?" Hij probeerde zijn ademhaling regelmatiger te laten klinken.
Ian keek hem lichtelijk gekwetst aan. "Ayden nee ik..." En toen moest hij zijn verdediging afbreken. Hij was op Ayden afgelopen met de intenties om misschien een lichaam te vinden om zijn bed te warmen. Maar dit was meer. Hij had van dat plan afgezien. Maar iets in het moment had gemaakt dat hij de verleiding niet kon weerstaan. Hij had het niet moeten doen. Ayden had alle reden om boos te zijn. Al het geluk van een paar seconden eerder had plaatsgemaakt voor een soort teleurstelling. Teleurgesteld in de uitkomst van zijn impulsieve daden en teleurgesteld in zichzelf. Kon hij niet heel even met zijn poten van iemand af blijven? Het was duidelijk geweesd dat Ayden hem niet moest, en toch had hij dit gedaan. Hij liet zijn hoofd hangen. Elke poging van protest opgegeven. Ayden had een punt, hij was te ver gegaan.
"Ik wist het." Ayden draaide zich om en liep stampvoetend weg.
Ian keek de jongen na. Zodra die bijna uit het zicht was liet hij zijn woede pas toe. Hij stampte kwaad op de grond. Daar waar zijn laars de grond raakte ontsprongen vonken. Zonder het door te hebben had hij zijn ware gedaante aangenomen. Hij was kwaad op zichzelf. Klootzak dat hij was. Natuurlijk moest hij het weer eens voor zichzelf verpesten.
---
Is het goed als we verder gaan in Qwatar? Dat Ayden Ian neit uit zijn hoofd kan zetten of zo en hem gaat zoeken?

Oooh germ arme Ian maar dit keer wilt Ayden niet zo'n gemakkelijke prooi zijn omdat hij Ian bijzonder vind. Ik vind het goed, begin jij de nieuwe topic? Dat Ayden besluit om de band toch een bezoekje te brengen

Hihi Ian is nooit gelukkig geweesd op het vorige forum waar ik een versie van hem gebruikte?
Hij is in totaal 3 keer verliefd geworden

1) Lief ding, kwam erachter dat hij nogal ene man-slet is en wees hem af omdat ze bang was dat alles nep was

2) Beste vriendin die er ten alle tijden voor hem was. Wees hem af want gewoon een vriendin.

3) Andere beste vriendin (friends with benefits) wilde weer terug naar haar ex (waarmee het uit was gegaan omdat ze vreemdging met Ian) en heeft hem afgewezen, zij eht heel lief

Arme Ian (ondertussen had hij nog een vader from hell en een manische-depressie om mee om te gaan, en voor dei tweede therapie en medicijnen)