Kamalita - Herberg de Zwarte roos

Deze herberg is een typische herberg. Het is er altijd een drukte van belang. Overal staan houten tafels met stoelen in de ruimte beneden. Er is een grote bar, waarachter een echte ouderwetse barman met handdoek staat, hij wordt geholpen door ietwat schaars geklede vrouwen die de klanten bedienen. In de kroeg zitten altijd een aantal standaard gasten, een paar oude mannen die dobbelen, een stel pooiers en de mannen die hun verdriet wegzuipen. Maar ondanks die gasten is het er altijd wel gezellig. En niet al te duur. Bij de barman kun je een kamer huren. Boven heb je nauwelijks last van de gasten en de kamers zijn van redelijke kwaliteit. Je betaalt hier een niet hele dure, maar ook niet goedkope prijs voor.

regels: standaard

Leida liep de kroeg binnen. Ze keek om zich heen. Dit was een zelfde soort kroeg waar ze thuis ook altijd heen ging. Ze voelde zich hier dus wel thuis. Ze ging aan de bar zitten en bestelde een bier bij de barman. Ze was vrolijk vandaag. Ze had vrij en dus tijd om wat van het land te zien. Deze herberg was gezellig en de barman schonk gewoon op een normale manier haar bier in. Voldoende schuim, perfect. Ze betaalde hem met wat zilverstukken uit haar buidel en nam een slok van het gouden brouwsel.

Sakura was er in de enkele dagen na haar arriveren al achter gekomen dat het leven in Levea niet geheel verschillend was als met die van de Duistere Eilanden. De kroegen waren precies hetzelfde als bij haar thuis. Alleen de taal was anders, maar dat was geen enkel probleem. Want zelfs het vragen om een goede pint was niet verschillend. Sakura was de kroeg ingelopen, zonder aandacht te schenken aan de blikken die haar enorm bleke huid opleverde. Er liepen wel vreemdere wezens rond op aarde. Ondanks dat ze nog steeds aan het werk was, had ze best wel een grote kroes bier verdiend. Zonder aandacht aan de andere klanten te besteden nam ze plaats aan een lege plek bij de bar en gebaarde ze naar de barman voor een volle kroes.

Leida keek even naar de vrouw die naast haar kwam zitten, ze leek verbazingwekkend veel op haar. Zo veel dat het bijna grappig was. Ze hadden beide zwart haar, waren niet erg groot en vrij gespierd. Het enige verschil was dat Leida zelf een olijfkleurige huid had, terwijl die van de vrouw naast haar spierwit was. Ze glimlachte naar de vrouw naast haar en hief haar kroes naar haar op. "Proost." Zei ze vrolijk. Dit was een van die dagen waarop het haar niet uitmaakte of mensen het misschien vervelend vonden dat ze een gesprek begon en ze de legerachtige codes en maniertjes die hoorden bij een generaal maar even liet varen.

Sakura had niet door dat ze naast een andere vrouw was gaan komen zitten die een kopie had kunnen zijn qua uiterlijke kenmerken. Natuurlijk had ze haar wel gezien, maar haar niet bekeken zoals de andere haar had bekeken. Sakura nam een grote slok van het bier en likte het schuim van haar lippen, voor ze zich wat omdraaien om naar de vrolijke stem te kijken. "o proost..." Sakura was hier nieuw, ondanks haar zelfverzekerde uitstraling was het niet iemand die zomaar een gesprek begon, of lopend zou houden.

Leida merkte wel dat de vrouw het niet gewend was dat mensen gesprekken met haar aanknoopte. Zijzelf werd ook niet vaak aangesproken, dus ze begreep haar wel. Het weerhield haar echter niet om gewoon door te praten. Als zij eenmaal iemand aan had gesproken was ze ook van plan om dat gesprek in ieder geval langer dan twee zinnen te laten duren. "Goed bier, nietwaar?" Vroeg ze dus maar, in een poging om het gesprek gaande te houden. Ze vond het bier hier ook goed. Niet zo waterig als bij sommige kroegen en herbergen in het centrum van de grote stad waar ze woonde.

Sakura hield de tinnen beker even wat omhoog. "Het is inderdaad te doen." Sakura hield van een biertje op z'n tijd, maar haar favoriete drank zou het nooit worden. De drank was haar te bitter en het smaakte te vaak naar slootwater om er echt van te kunnen houden. Thuis had ze haar eigen lievelingsdrankje, maar ze wist zo goed als zeker dat het hier niet gebrouwen werd, ze hadden er stomweg de goede ingrediënten voor. Haar blik ging even over haar gesprekspartner, ze had zo ongeveer dezelfde bouw als ze zelf had. Grote kans dat ze ook een van de legers van de landen bevolkte. Dat deed haar iets ontspannen, dat zou een goed beginpunt kunnen zijn. "Kom je hier vaker?"

Leida grinnikte. Ze vermoedde dat de vrouw toch niet zo van bier hield. Dat kwam zeer vaak voor. Ze kende vrij weinig vrouwen die de drank echt konden waarderen, terwijl zijzelf er verzot op was. Leida schikte haar leren jasje recht. Als je het symbool zou herkennen zou je kunnen weten dat ze generaal was in het leger van Delcia, maar de meesten kenden het symbool niet. "Niet echt, ik ben nu een keer vrij, dus heb ik besloten het land maar eens te verkennen. Maar het bevalt me wel. Jij?" Vroeg ze met een glimlach aan de vrouw naast haar, waarvan ze nog steeds de naam niet wist.

Sakura schudde haar hoofd eventjes, "De eerste keer, hoewel het mij wel bevalt hier." haar blik was kort op het symbool dat het jasje van de vrouw sierde gericht. Het symbool was vergelijkbaar met andere symbolen, van verschillende landen. Een soort wapen. Grote kans dat de vrouw bij een bepaald land vocht, tenminste aan haar houding te zien. "Dus, je komt niet bepaald uit de buurt?" ze stelde de vraag gewoon alsof het in haar opkwam, maar eigenlijk was het geduldig naar stukjes informatie vissen. Al zou de vrouw geent antwoord geven, ze had alle tijd.

Leida gooide het laatste beetje van haar bier achterover, ze was een snelle drinker. Haar blik richtte zich weer op Sakura. Ze schudde haar hoofd. "Nee, ik kom uit Delcia." Zei ze met een glimlach. Maar door mijn draak Tuxedo kan ik overal gemakkelijk komen, dus als ik wil ben ik morgenvroeg weer thuis." Begaafden en tovenaars waren heel normaal in haar land, dus ze schroomde dus ook niet om over haar geliefde Tuxedo te praten. "Oh, ik ben Leida, trouwens." Stelde ze zich snel voor.

Sakura's interesse was gewekt. Het meisje was dus een begaafde zoals zijzelf, of misschien een tovenaar. "Handig." glimlachte ze evnetjes, ze kende het voordeel van het verre reizen. "Hoe lang zou je er te voet over doen, als je via het water zou gaan?" ze had de kaart wel bestudeerd, maar erg goed was ze er niet van op de hoogte van de afstanden. "Aangenaam, ik heet Sakura."

"Aangenaam." Zei Leida gemoedelijk. "Als je vanaf het deel van Kamalita dat in Dalint ligt gaat, doe je er ongeveer 4 á 5 dagen over, ligt eraan of je alleen reist of met een groep. Als je roeit over de zee duurt dat ongeveer een dag, dus vanaf het gedeelte hier, 5 á 6 dagen." Dacht Leida hardop. "Zwemmen zou ik niet proberen." Zei ze met een glimlachje. Ze vond aan de ene kant dat het meisje wel veel vragen stelde, maar deze informatie was totaal niet geheim, dus Leida vond dat ze hier gewoon over kon praten. Bovendien zat er niet veel gevaarlijks aan een reis vanuit Yanta naar Dalint. De volkeren op deze twee eilanden waren zelden in oorlog. Van de Duistere Eilanden wist Leida uiteraard niets.

Sakura grinnikte, "Ik heb het ook niet zo op zwemmen." lachte ze. Het kon aan haar krachten liggen, maar zwemmen was gewoon iets waar ze niet al te dol op was. Natuurlijk vond ze het lekker om af en toe gewoon rond te dobberen, maar echt zwemmen van lange afstanden was niets voor haar. "Is Delicia een mooi land? Misschien ga ik er dan ook een keer heen." sprak ze toen verder. Ze dronk de rest van het glas leeg, maar wachtte met direct een nieuwe te bestellen.

"Delcia is prachtig. Mooie stranden en heerlijk veel bos en weiland. Ik ben dol op mijn thuisland." Zei Leida. "Ik heb nog geen mooiere plaats op de aardbol gevonden." Ze droomde even weg bij de gedachte aan rennen door de open velden of jagen in de bossen. "Waar kom jij eigenlijk vandaan?" Vroeg Leida, geheel on-topic. Ze besloot dat ze nog wel een biertje aankon en bestelde een kroes bij de barman. Het bier stroomde schuimend over de randen van de beker. Ze nam snel een klein slokje en keek toen Sakura weer aan.

Sakura wilde haar in de reden vallen, ze vond haar eigen thuis de mooiste plaats op aarde, maar ze hield zich wijselijk in. Het was niet de bedoeling dat andere wisten waar ze vandaan kwam. "Ik kom meer uit het noorden, maar ik reis voornamelijk een beetje rond." loog ze zonder enige chroom, ze had op de kaart al een land uitgekozen die ze als dekmantel kon gebruiken. Maar die zou ze alleen noemen als ze verder zou vragen.

"Lijkt me heerlijk. Ik zou ook het liefst dagen rondzwerven, de hele wereld zien, maarja, verplichtingen voorop, nietwaar?" Zei Leida met een glimlach tegen Sakura. Ze merkte uit het antwoord van het meisje dat haar afkomst niet bepaald iets was waar ze graag over sprak, en daar ging ze dus ook niet op verder. Zo tactvol was ze wel. Ze nam nu een volledige slok van het bier. Het lekkerste brouwsel ooit gemaakt. Haar blik gleed even over de andere aanwezigen in de kroeg. Sommige mannen keken naar haar en Sakura, maar de meesten hadden het te druk met hun eigen zaken. Bovendien waren er wel vrouwen die een tandje knapper en vooral vrouwelijker waren dan Leida om naar te kijken.

"Daar heb je helemaal gelijk in." Ze was uit plichtsgevoel uit haar vertrouwde omgeving vertrokken om deze voor haar nieuwe wereld te ontdekken. Dat deed je niet helemaal voor je plezier. Iedereen had wel mensen achter moeten laten van wie ze hielden. "Wat is je plicht in het land, als ik het vragen mag?" weer bekeek ze de jonge vrouw even en bedacht zich dat het haar niets zou verbazen dat ze in het leger zat. Haar bouw en uitstralin vertelde dat Sakura.

nieuw
~~
Euphy was blij dat het reisgezelschap even had kunnen ontvluchten door te zeggen dat ze wat dingen te doen had in de stad en daarom hier even moest blijven, misschien een dag, misschien langer. Het was niet dat het er verschrikkelijk was, maar ze vond eerder het personage wat ze daar speelde vermoeiend. Steeds maar lief en aardig doen en afhankelijk zijn van de anderen. Daarom was ze zo blij dat ze even in deze kroeg bij kon komen. Ze was net gaan zitten op één van de barkrukken met voor haar de kroes bier die ze net betaald had. Terwijl ze er een paar grote slokken uitdronk, sloot ze haar ogen even. Al snel zette ze de kroes met een klap terug op de bar en draaide ze zich om op haar barkruk naar de man die ze net al had zien aankomen. Hij zag er rijk, maar nogal gluiperig uit en keek verbaasd op toen Euphy zich opeens omdraaide. ' Als je mij gaat proberen in te pakken net als die meiden van jou daar,' ze wees even naar de schaarsgeklede meisjes waarvan een paar al druk bezig waren met de mannen in de kroeg te verleiden, ' bespaar ik je de moeite, ik ben niet geïnteresseerd. En nu wegwezen of moet ik je een handje helpen daarbij.' Vervolgde ze op een vrij rustige toon, die er alleen voor zorgde dat de pooier nog meer schrok. Nadat hij snel weer was weggelopen draaide Euphy zich terug naar de bar. Hmmph, onbeschofte mensen, alsof zij er uitzag dat ze bij die meisjes wilde horen. Nu al helemaal, met de bruinleren broek met eronder een paar korte laarsjes en het zwarte hemdje. Het enige wat ze meehad waren haar vormen die in de kleding goed uitkwamen, maar die kon ze gewoon veranderen. Het was gewoon handiger om iemand te benaderen als je er leuk uitzag.

Sakura schreef:

"Daar heb je helemaal gelijk in." Ze was uit plichtsgevoel uit haar vertrouwde omgeving vertrokken om deze voor haar nieuwe wereld te ontdekken. Dat deed je niet helemaal voor je plezier. Iedereen had wel mensen achter moeten laten van wie ze hielden. "Wat is je plicht in het land, als ik het vragen mag?" weer bekeek ze de jonge vrouw even en bedacht zich dat het haar niets zou verbazen dat ze in het leger zat. Haar bouw en uitstralin vertelde dat Sakura.

we gaan maar gewoon door elkaar heen ofzo
~
"Ik ben generaal in het leger van Delcia. Ik leid met 3 andere mannen onze soldaten in goede banen en zorg ervoor dat de grenzen beschermd blijven. Je weet maar nooit." Zei Leida met een glimlach tegen Sakura. Ze zag aan Sakura dat ook zij wel iemand was die in het leger zou kunnen zitten, maar Leida was niet van de snelle conclusies. "En wat doe jij om brood op de plank te krijgen?" Vroeg ze met een glimlach aan Sakura. Ze dronk een paar slokken uit haar kroes, zodat nog maar ongeveer de helft van het bier erin zat.

citeer-ding:

Fabian liep de kroeg in, daarmee wat van de koude lucht mee naar binnen nemend. Het was niet echt koud buiten, maar het waaide flink. Iets wat te zien was aan Fabian's haar dat in plaats van slordig op een leuke manier, zoals normaal, nu echt gewoon slordig zat. Hij ging er dan ook met zijn hand doorheen, daar werd het niet echt beter van maar slechter was toch al lang niet meer mogelijk. Hij liep naar de bar om wat te drinken en dan eigenlijk gewoon naar de mensen in de herberg kijken en wat na te denken, meer niet. Maar hij stopte bij het zien van een man die op een meisje dat al aan de bar zat afliep. Wat het meisje zei kon hij niet precies verstaan maar het was duidelijk dat ze hem op de een of andere manier afwees omdat hij afdroop en zich bij een groepje meisjes die niet al te veel kleding om het lijf hadden voegde. Het duurde slechts een seconde of wat voordat hij doorhad wat er aan de hand was. En daarmee kon hij ook meteen zeggen dat het waarschijnlijk illegaal was. Waarschijnlijk… Hij twijfelde even of hij er wel of niet op af zou stappen. Ergens voelde hij zich verplicht, al was dat misplaatst. Hij was een privédetective, geen politieagent. Bovendien had hij vandaag vrij. Dus schudde hij zijn hoofd terwijl hij weer verder liep naar de bar. Er knaagde een klein schuldgevoel aan hem, maar niet groot genoeg om hem echt last te bezorgen.
Hij bestelde aan de bar een biertje en draaide zich vrijwel meteen weer om naar de rest van de herberg. Hierbij steunde hij met zijn ellebogen op de bar. Langzaam liet hij zijn blik over de verschillende mensen glijden. Het was hem wel eens gebeurd dat als hij dit deed of gewoon toevallig iemand aankeek hij een geschrokken gezicht kreeg. Zijn ogen die meer op een spiegel leken dan op normale ogen trokken vaak de aandacht en kwamen soms wat angstaanjagend over. Intussen was Fabian er erg goed in geworden dit rustig en beleefd uit te leggen. Achter hem werd het biertje neergezet en hij draaide zich weer om. Hij bedankte de barman en nam een slokje.

Leida schreef:

we gaan maar gewoon door elkaar heen ofzo
~
"Ik ben generaal in het leger van Delcia. Ik leid met 3 andere mannen onze soldaten in goede banen en zorg ervoor dat de grenzen beschermd blijven. Je weet maar nooit." Zei Leida met een glimlach tegen Sakura. Ze zag aan Sakura dat ook zij wel iemand was die in het leger zou kunnen zitten, maar Leida was niet van de snelle conclusies. "En wat doe jij om brood op de plank te krijgen?" Vroeg ze met een glimlach aan Sakura. Ze dronk een paar slokken uit haar kroes, zodat nog maar ongeveer de helft van het bier erin zat.

moet maar ;p
-
Sakura had dus in de goede richting gedacht, en nu ze het inderdaad bevestigd had werd het haar nog meer duidelijk. De manier waarop ze zat, dronk en gewoon bewoog lieten zien dat ze niet van suiker was. "Klinkt gaaf." Sakura meende dat, het deed haar aan thuis denken, wat ze ondanks de eer dat ze hier mocht zijn toch behoorlijk miste. Het was niet raar omdat ze daar toch gewoon haar hele jonge leven een gelukkig leventje had geleefd. Geen moeilijke jeugd, geen ouders die haar mishandelde. Eigenlijk was het wel fijn geweest. "Op dit moment niet zo veel, eerlijk gezegd." beantwoorde Sakura de vraag van Leida. "Ze klopte op haar zakken om het te benadrukken, "af en toe een klein opdrachtje als mensen hulp nodig hebben en gewoon een beetje rondreizen en hopen dat er eten op het pad terecht komt."

new
--
Liz gooide haar haren naar achteren, trok haar strakke zwarte topje recht en keek of haar lichtblauwe spijkerbroek met gaten nog goed zat. Op haar zwarte pumps liep ze de bar binnen. Zonder te letten op het gefluit en geroep van een paar vrijgezelle mannen liep ze naar de bar, ging zitten en bestelde een sterk drankje. Ze was al aardig bezopen, zo vermoorde ze niemand, maar ze moest wel blijven drinken.

Zoals in haar eigen land, het land waar niemand van kende in de rset van Levea, was het uitgangsleven vast niet heel anders dan in de rest van de wereld. Reika had haar haren hoog opgebonden in een uitdagende paardenstaart. Zoals overal waren mensen veel dronken waren mensen veel loslippiger. Reika droeg een strakke broek met een simpel aardegroene haltertop die haar vormen goed deed uitkomen. Ze liep met stevige passen door het gedruis van de herberg, hier en daar moest ze zich inhouden om geen tik uit te delen aan mensen die haar op haar kont wilde slaan. Dat zou haarzelf direct ineen lastig pakket brengen en daar was ze nog niet klaar voor. Eerst wat drinken.

Liz staarde wat voor zich uit en dacht aan Elijah. Ze wist niet wat ze met hem aan moest. Hij was perfect alleen wist ze gewoon dat hij niet verliefd op haar was, en dat deed pijn. Misschien moest ze iemand anders zoeken? Of gewoon overgaan op ons'jes. Zo was het ook met Elijah begonnen... Ze draaide om toen ze het geluid van gejoel hoorde. Ze glimlachte even en draaide toen weer terug, keek hoe de barman de drankjes maakte.

Keira glimlachte naar het meisje dat haar groette, "Ook alleen?" zei ze terwijl ze even kort om zich heen keek om te zien of er iemand anders in de buurt was. Eigenlijk kwam je maar zelden mesnen tegen die alleen uit gingen, maar dit meisje leek echt alleen aan de bar te zitten. Naar de barman gebaarde ze om een glas vodka met ijs. Ze was niet van plan dronken te worden, want ze wilde de controle niet verliezen. Maar een beetje plezier mocht ze wel maken.