Het zwarte strand

Ayden keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan terwijl hij de humor van de jongen niet echt kon waarderen. “Probeer je grappig te zijn? Ik bedoelde het niet zo” De jongen rolde met zijn ogen terwijl hij zijn handen dieper in het zand begroef terwijl hij voor kort zijn ogen sloot. Waarom deed de jongen zo aardig tegen hem? Ayden kon er geen touw aan vastknopen. Bij zijn volgende vraag gingen zijn mondhoeken iets omhoog. Zou hij de jongen laten afschrikken? “Nou ik ben hier voor de surfers te begluren en misschien als ik geluk heb, dan zal ik vanavond in trio beleven, als je mee wilt doen wordt het een kwartetje” Zijn paarskleurige ogen stonden nu vrij uitdagend, wachtend op de reactie. Hij zou zeker weten lachen als die nu gillend zou wegrennen. Bij de volgende zin werd zijn lichaam gespannen terwijl hij de verandering zag. Zijn alarmbellen gingen af waardoor Kiba binnen enkele seconde verscheen achter Ayden, zijn tanden ontbloot. De vlammen om de wolf wakkerde en de hitte was er vanaf te voelen. Ayden stond recht maar kwam er gauw achter dat de jongen geen kwaad in de zin had. Hij kalmeerde zijn wolf door het over zijn gigantische kop te aaien. “Waarom deed je dat? En mijn haren? Wat kan daar nu zo interessant aan zijn?” Hij fluisterde wat liefkozende woorden naar Kiba en zijn ogen schitterde. Ayden kon lief en vrij schattig uitzien als hij dat wilde.

Ian grijnsde toen hij Aydens reactie hoorde. "Hmm, dat is een uitnodiging die ik graag aanneem." Zei hij met een grote grijns. "Ik heb geen probleem met wat gezelschap om leuke dingen mee te doen in het holst van de nacht." Hij wist heel erg zeker dat Ayden die reactie niet verwacht zou hebben. Bij Aydens reactie hield hij zijn handen op. Zijn eigen compagnon, Inferna, cirkelde nu boven hen. De feniks landde uiteindelijk achter Ian en legde haar snavel op zijn schouder. "Rustig maar. Ik deed het alleen omdat ik een ander kapsel wilde, ik kan dat aanpassen als ik dat wil." Hij glimlachte na die vraag. "Je haar? Ik vind het hot." Hij grinnikte. De feniks achter hem rolde met haar ogen.

De mond van Ayden viel bijna open die hij toch nog zo ver kreeg om dicht te blijven. Hij slikte even wat deze reactie had hij uiteraard niet verwacht. Hij pakte een paarskleurige lok tussen zijn vingers waar hij verleidelijk mee speelde. “Hmm dat heb ik eentje al binnen nog twee te gaan” Hij keek even door zijn lange wimpers naar Ian voordat hij een fenix achter de jongen zag landen. Kiba’s tanden ontblootte zich weer waardoor Ayden Kiba weer moest waarschuwen. “Het is al goed Kiba, hij wilde zijn haren in vuur en vlam zetten” Met een amuseert lachje keek hij terug naar de jongen met de prachtigste, blauwe ogen die Ayden ooit in zijn leven heeft mogen aanschouwen. Bij de soort ‘compliment’ die Ian gaf begon hij net zoals de fenix met zijn ogen te rollen. “Jouw haar is ook hot, letterlijk” kwam het sarcasme weer. Kiba bekeek de situatie en besloot om er weer vandoor te gaan. Hij had net iets gevonden toen hij werd weggeroepen.

Ian pls kan het nog duidelijker xijn that you want to get into Aydens pants. Btw dit stuk is geschreven met mijn twlefoon, excuses viir spellingsfouten die hierdoor optreden.
,,,,
Ian grinnikte. "Ik vind het allemaal best, Ayden. Zolang ik mijn bed kan delen ga ik niet klagen." Inferno vond dat zij nu aandacht verdiende en.tikte met haar snavel tegen zijn wang. "Het is al goed meid, er is geen gevaar." Zei hij zacht. Ze knikte en vloog weer op. "Tja ik sta letterlijk in vuur en vlam, en hotter ga je ze niet vinden." ij ginnikte. "Maar, schoonheid, over dat aanbod dat je deed. Count me in." Hij had zijn innerlijke switch op 'probeer persoon je bed in te praten' gezet. Ayden was dan ook een interessante vangst. De jongen zag er goed uit, en was zich daar ook van bewust. En hij leek wel intresse te hebben in wat nachtelijk vermaak, wat alleen maar van pas kwam.

Geeft niet!
En inderdaad it's obvious ^^
_____
"Passen er in totaal 4 personen in jouw bed?" Zijn expressie stond vrij uitdagend. Ayden had een vrij complexe persoonlijkheid maar hij was nu eenmaal verslaafd. Bij zijn opmerking probeerde Ayden niet te lachen maar de poging mislukte. Zijn lach klonk vrij schattig en vrouwelijk. De jongen had sowieso een lichte stem voor een man, nooit de baardgroei gekregen. Daardoor kon Ayden zich goed voordoen als een vrouw. "Ik maak een deal met je. Als jij de twee surfers weet te overtuigen om met ons een drankje te gaan drinken dan ben ik vanavond bij de partij" Dat zou Ian nooit lukken want de mannen waren straight. Niet dat Ayden nooit een straight guy in bed kreeg, juist wel! Hij wist iedere man wel om zijn vinger te winden, een talent kon je het wel noemen. "Je hebt trouwens een mooie fenix, hoe heet zij?"

Ian lachtte. "Natuurlijk past het, wie denk je wel niet dat ik ben?" Zei hij met een grijns. "Misschien is het een tikje kra en niet 's werelds lekkerste bed, maar het past, we hebben er ooit meer mensen in gepropt." Hij glimlachtte naar Ayden. Hij klonk echt leuk, niet het mannelijkste wezen op aarde, maar dat maakte hem geen hol uit. "Mijn bed is alleen wel op een ander continent." Zei hij met een knipoog."Maar die surfers overtuigen gaat mij niet lukken. Als ik het water in heb gewaad dan denk ik dat je me er niet meer bij wil hebben." Hij keek een beetje angstig naar het water. "Mijn volk word maar op twee manieren ouder, als we feller branden dan waar we brandstof voor hebben en als we te veel in contact komen met water. Laat me een baantje zwemmen, niet dat ik uberhaupt kan zwemmen, maar dan zou ik eruit zien als een man van 50." Hij glimlachtte. "Ze heet Inferna." Hij glimlachtte. "Ik zou trouwens ook mensen kunnen regelen, maar dat zijn dames of soortgenoten. En ik denk niet dat je het kan op onze manier zonder dood te gaan."

“Ik denk dat jij iemand bent die heel wat ziektes met zich mee brengt” Dat laatste klonk vrij hatelijk want Ian vroeg er zelf om. Bij het woord meer mensen trok hij zijn rechterwenkbrauw omhoog. “Ik denk dat ik jou aanbod afsla want dadelijk het ligt mij al niet lekker dat in jouw bed al honderden er misschien hebben ingeslapen.” Ayden kon beter zo afstandelijk mogelijk doen omdat hij zich duidelijk niet op zijn gemak voelde. Hij kreeg geen hoogte van hem, ofja Ian wilde duidelijk met Ayden naar bed. Meestal zei hij daar geen nee tegen maar op één of andere manier knapte Ayden af van het doen en laten van Ian. Nu het gesprek een serieuze wending begon te krijgen leek Ayden veel meer geïnteresseerd. Zijn nieuwsgierigheid werd geprikkeld. “Wat gebeurd er dan?” Maar al gauw werd zijn vraag al beantwoord. Ayden’s mond viel bijna open door wat Ian hem zojuist vertelde. “Echt waar? Dus dat betekent dat je moeite hebt met douchen, als het regent en een slokje water wilt drinken?” Dit vond hij erg interessant om te horen. “Inferna” Hij keek naar het dier met een kleine glimlach. Daarna richtte hij zich weer naar Ian. “Hmm mijn element is vuur dus ik ben wel wat hitte gewend”

Go Ayden, wimlel de gozer af die zich gedraagd als een creep.
...
Ian lachtte. "Ik kan niet ziek worden, hoe zou vuur ziek kunnen orden?" Hij keek Ayden grinnikend aan. "Maar ik snap de hint, ik zal ophouden." Hij glimlachtte toen Ayden toch soort van intresse in hem toonde. "Het is best bijzonder in vergelijking tot de rest van de mensachtigen. Van mijn vier.ouders zien er drie amper ouder uit dan ik, terwijl ze 55, 40 en 120 zijn." Hij grinnikte bij de volgende. "Regen is nog te doen, mijn haar en ogen worden zwart, maar het is niet genoeg water in een keer om me schade toe te brengen. Douchen.kunnen we niet. We zweten ook niet of zo. Drinken doen we wel, maar meedtal geen water. We hebben genoeg vuur om een glas water aan te kunnen, tenzij je eeg ongezond leeft. Als we schoon willen worden.moet je jezelf scjoon branden door volledig in vuur op te gaan. We blijven dus altijd naar barbeque, rook en kampvuur ruiken. Aan de andere kant staat dat Roken, alcohol en al die dingen.niet slecht voor ons zijn, in tegendeel. Alleen voel ik geen effect van de alcohol, al geef je me een badkuip vol pure alcohol, dan merk ik nog niets." Bij het laatste deel grinnikte hij. "Ik ga je wat vertellen over min volk. Er zijn vier situaties waarin je contact hebt met soortgenoten. Namelijk tot je zestiende als je word opgevoed door een van je ouders, daarna als je ruzie hebt met een ander als het gaat om terretoria, als je sportgenoten op zoekt om een kind te krijgen van je eigen soort en als je een kind opvoed. Dat is het. Alleen als het om voortpkanting gaat zijn soortgenoten niet een reden voor een gevecht dat kan eindigen in de dood. Niet dat er bij de voortplanting zelf nooit iemand de pan is uit gegaan doordat mensen te enthaisiast werden, maar ik dwaal af. Enkel vuurkrachten is niet genoeg om je te beschermen. Soortgemoten, en wij zijn 100% immuun voor vuur en hitte, zien er erna al uit alsof ze door een vrachtwagen zijn aangereden." Ergens in zijn verhaal hd hij zich achterover laten vallen in het zand, waardoor hij nu op zij. Rug lag. "Bijten, krabben, slaan, elkaar spiesen met je hoorns en dergelijke is zon beetje de norm. De twee tot soms wel tien partner gaan, als ze klaar zijn met elkaar verwonden, veranderen in hun elementaire vorm, die jij nog nooit gezien hebt, en die ga je ook niet zien zo in het openbaar, en alle elementaire figuren versmelten met elkaar. Als de kernen weer splitsen kan het dat er een of heeel zeldzaam twee, niewe vuurwezens bij zijn. Tot een week hebben ze niet eens een vaste vorm, saarna gaan ze met een oudet mee naar huis en dat is het." Hij zuchtte. "Dus nee ik denk niet dat je het zou overleven, aangezien voor jou een grote vleeswond ietsoe gevaarlijkervis dan voor een Demora."

Daar had de jongen wel een punt, misschien moest Ayden niet te snel zijn oordeel trekken. Maar de hint had Ian duidelijk gepakt want dat had hij voor kort aangekondigd. Beter dacht Ayden bij zichzelf. Zo kwam hij ook niet in de verleiding om weer met een vreemd iemand naar bed te gaan. “Vier ouders?” Zijn ogen werden een slag groter. Had de jongen vier ouders, hoe was dat in godsnaam mogelijk? “Dat is echt…oud… Ongelofelijk. Wij worden niet zo oud helaas en we blijven ook niet aantrekkelijk” Hij werd een verschrompeld aardappeltje naarmate hij zou verouderen.

"Regen is nog te doen, mijn haar en ogen worden zwart, maar het is niet genoeg water in een keer om me schade toe te brengen. Douchen.kunnen we niet. We zweten ook niet of zo. Drinken doen we wel, maar meedtal geen water. We hebben genoeg vuur om een glas water aan te kunnen, tenzij je eeg ongezond leeft. Als we schoon willen worden.moet je jezelf scjoon branden door volledig in vuur op te gaan. We blijven dus altijd naar barbeque, rook en kampvuur ruiken. Aan de andere kant staat dat Roken, alcohol en al die dingen.niet slecht voor ons zijn, in tegendeel. Alleen voel ik geen effect van de alcohol, al geef je me een badkuip vol pure alcohol, dan merk ik nog niets."
Ayden had veel te verwerken.
1. De man deed zich nooit douchen;
2. Hij zweette nooit;
3. Zijn haren en ogen werden zwart als ze in aanraking kwamen met water;
4. Door volledig in vuur te staan werden de personen volledig schoon.

In één woord: apart.

“Wow… Dat is echt ongelofelijk. Aan de ene kant wel jammer dat je niet eens dronken kan worden als je dat eens zou willen. En daar naar ruiken is eigenlijk niet storend hoor. Ik houd van de geur van vuur of verbranding. Geeft mij de rust die ik nodig heb” Nu schonk hij Ian een bescheiden glimlach terwijl hij weer aandachtig naar de jongen luisterde.

. "Ik ga je wat vertellen over mijn volk. Er zijn vier situaties waarin je contact hebt met soortgenoten. Namelijk tot je zestiende als je word opgevoed door een van je ouders, daarna als je ruzie hebt met een ander als het gaat om territoria, als je soortgenoten op zoekt om een kind te krijgen van je eigen soort en als je een kind opvoed. Dat is het. Alleen als het om voortplanting gaat zijn soortgenoten niet een reden voor een gevecht dat kan eindigen in de dood. Niet dat er bij de voortplanting zelf nooit iemand de pan is uit gegaan doordat mensen te enthousiast werden, maar ik dwaal af. Enkel vuurkrachten is niet genoeg om je te beschermen. Soortgenoten, en wij zijn 100% immuun voor vuur en hitte, zien er erna al uit alsof ze door een vrachtwagen zijn aangereden

Hij had af en toe geknikt en interessant gefluisterd terwijl hij Ian geen moment uit het oog verloor. Zoiets had hij nog nooit gehoord in zijn leven. “Dat vijandigheid vind ik vrij verontrustend. Alleen een kind verwekken zorgt ervoor dat jullie elkaar niet in de haren vliegen. Betekent het dat je dus met niemand kan opschieten of hoe moet ik dat zien?” Hun konden dus niet sterven door teveel hitte, warmte, vlammen of wat dan ook.

Tijdens het verhaal ging ook Ayden naast Ian liggen terwijl zijn haren als een deken onder hem lag. Zijn ogen waren naar de lucht gericht, de wolken aan het bekijken. “Bij jullie komt er dus ook geen liefde aan te pas? Jullie voortplanten omdat het ‘moet’ om te zorgen dat jullie volk niet uitsterft” Bij het laatste keek Ayden recht in de ogen van Ian. “Dus is het niet verboden om dan met andere volkeren naar bed te gaan?”

"Vind je 120 oud? De Demora die het langst heeft geleefd voor ze opgaf en zich liet opbranden was uiteindelijk 300. Al zijn er ook die de 20 nog net halen." Ian lachtte bij de opmerking over zijn vuurgeur. "Dank je, ik hoor neit vaak dat rokerig geen probleem is." Die glimlach was zo schattig, maar hij moest zijn handen thuis houden. Dat had hij wel bregrepen. Hij vond het wel jammer, Ayden kwam over alsof hij een goede partij was.

"De vijandelijkheid is erg normaal voor ons. Soortgenoten zijn gewoon niet okee. Met je ouders heb je meestal wel een okee band, maar de rest van het volk kan je gestolen worden. " Hij sloot zijn ogen even. Hij kon voelen dat er naast hem een warmtebron lag, een ander persoon. "We zijn in staat tot een liefdevolle relatie, maar niet met soortgenoten. De enige reden om een soortgenoot boven een ander ras te verkiezen is dat het bij onze soort niet uitmaakt van welk geslacht de ouders zijn, en omdat dat de enige maneir is om een soortgenoot als kind te krijgen." Bij het tweede deel schudde hij echter zijn hoofd. "Maar we zijn niet aleen samen om het volk levende te houden. Het schijnt, ondanks het nogal pijnlijk is, wel een prettige ervaring te zijn. Zij die me opgevoed heeft heeft al twee kinderen voor mij opgevoed. De moeder van 120 heeft al 20 kinderen gehad." Hij glimlachtte. "En dat betekend niet dat er geen van mijn volk zijn met een vaste relatie met ene soortgenoot, maar het zijn er aleen weinig. En het is geen relatie zoals jullie er een hebben. HEt is een soort haat-relatie. Haat-liefde. Met andere volken is ook okee, en geeft de mogenlijkheid tot een liefde-relatie."

“Ja ik vind 120 best oud omdat een gewoon mens of normale volksliederen niet meer als de 100 reiken, dat is nog vrij bijzonder. 300 is gewoon…gewoon vreemd. Dat iemand zo oud kan worden en nog zo jong kan lijken. En de kans dat iemand de 20 net haalt geld ook voor andere groepen. Niet iedereen is veilig voor de gevaren in deze wereld. Ik heb genoeg gezien om dat te kunnen zeggen” Ayden snuffelde zachtjes aan Ian en grinnikte zachtjes. “Ik vind je lekker ruiken hoor. Ik heb toen een keer mijn haar per ongeluk een beetje verbrand maar vond de geur niet storend” De manier hoe de mensen in zijn volk deden vond Ayden geen voordeel. “Ik vind dat je eigenlijk juist met je volk een hechte band moet hebben. Elkaar beschermen tegen de gevaren van buiten” Hij luisterde weer aandachtig toen Ian meer dingen begon uit te leggen. Langzaam begon alles in zijn plaats te vallen. Ayden begon steeds meer dingen te begrijpen. “Een haat-liefde relatie, amuserend. 20 kinderen is wel erg veel maar blijkbaar is het gevoel dus vrij aangenaam. 20 keer betekent dat zij wel heel erg verzot is op dat gevoel” Hij wilde wel eens weten of hun ‘creëren’ van kinderen veel beter aanvoelde als gewoon ‘seks’. “Liefde-relatie? Vertel eens Ian, al eens een liefde-relatie meegemaakt?”

Ian lachtte. "Natuurlijk is de wereld vol met gevaren, maar ik heb soortgenoten die op hun 20ste er al uitzien als een levend lijk. Daar had ik het over." Hij grinnikte bij de volgende opmerking. "Nogmaals, bedankt voor het compliment. Er zijn er genoeg die een hekel hebben aan de rokerige geur." Wat volgde deed hem echter zijn hoofd schudden. "Onze soort leeft niet goed samen. Eeuwen geleden, toen we nog niemand in huizen woonde, leefde mijn volk in en op berken en in vulkanen. Elke kleine groep heeft zijn eigen soort. Ik heb ramshoorns, dus mijn voorouders hebben in een of andere vulkaar gewoond die inmiddels gedoofd is. In ieder geval, in die tijd vochten we telkens oorlog, met stamleden en met andere stammen. Je moet ons vergelijken met sommige roofdieren, die ook alleen leven. Bij elkaar word het vechten." Hij glimlachtte. "Het is trouwens zo dat andere volkeren ons al meerdere keren hebben vervolgt. Ik zal mijn elementaire vorm hier in het openbaar niet aan kunnen nemen. Veel volkeren zien ons als kinderen van de duivel demonen wat dan ook. Een aantal van die eligieuze typjes wonen in mijn territorium. Als ik daar ooit iemand verwond hebben ze weer een goede reden om ons te vervolgen." Ian lachtte. "Ja, het schijnt een bijzondere ervaring te zijn. Maar wel prettig zeg maar. Het is natuurlijk gedrag voor ons weetje. Het is een beetje lastig uit te leggen. Het voelt als de juiste manier. Juister dan de menselijke manier zegmaar." DFaarna schudde hij snel zijn hoofd. "Nee nee nee, ik heb niemand waar ik op die manier van houd. Het dichts daarbij in de buurt komen de dragon ladys, twee vriendinnen van mij die bedekt zijn met drakentatoos. Maar dat is niet echt in de romantische zin." Hij haalde zijn schouders op. "Ik ben volgensmij niet echt het type om me met een mensachtige te binden."

Ayden’s mond viel bijna open bij het woord ‘levend’ lijk. Iemand dat net een jaartje ouder als hem zou zijn zag er vreselijk uit. Aan de ene kant vond Ayden het fijn waar hij vandaan kwam ook al mocht hij zijn gezicht daar niet meer vertonen. Ayden was wel zeker van zijn leven en hoefde niet constant over zijn schouder te kijken. De jongen kon vechten als het nodig was maar meestal als ze Kiba zagen durfde de meeste niets meer. De uitleg van Ian was duidelijk en Ayden begreep ieder woord. Wat konden andere volken toch verschillend zijn. “Dat klopt. Er zijn inderdaad sommige roofdieren die op zich zelf leven en hun eigen soortgenoten aanvallen. Ja… Ik denk dat ik wel een overeenkomst zie” Ian met een lieve glimlach aangekeken voordat de jongen weer naar de lucht keek. Daarna hoorde hij het verontrustende nieuws dat zijn volk wel eens werd vervolgd. Ze moesten dus de ‘mensenlijke’ gedaante behouden anders… Duivel demonen wat een onzin. Dat bestond niet eens. “Sommige stammen zijn veels te bekrompen, kijken niet verder dan hun neus lang is” Dat laatste klonk minachtend want Ayden was ook niet meer welkom sinds zijn ouders erachter kwamen dat hij op jongens viel. Ayden had van begin tot einde aandachtig geluisterd en alles tot zich opgenomen. “Jullie volk lijk mij in het algemeen niet de types om zich te binden aan iemand. Niet dat ik jou veroordeel dat je niemand kan liefhebben maar gewoon… Lijkt mij gewoon veels te ingewikkeld allemaal”

Ian knikte. "Ik ben niet echt het type om te settelen. Veel willen het ook niet omdat we zo vele langer kunnen leven dan andere soorten. Dat betekend niet dat er nooit iemand verliefd word. Het is gewoon minder gebruikelijk." Hij hield zijn hoofd ene tikje schuin. "Maar de bekrompen volken opmerking klinkt alsof er een verhaal achter zit... Wil je eht estafette stokje overnemen en praten? Ik zou het wel interessant vinden om wat over jou te horen. Mijn gebabbel is ook maar interessant tot op bepaalde hoogte." Hij glimalchtte naar Ayden. Hij vroeg zich af wat er achter deze jongen zat, en waar hij vandaan kwam. Wat zat er achter de minachting in zijn woorden.

"Daar heb je een punt inderdaad. Dadelijk word je verliefd en verlies je je geliefde, dat lijkt mij ook niet prettig. Dus jij bent gewoon iemand van de one night stands totdat je met iemand van je eigen volk een kind op de wereld gaat brengen nietwaar?" Ayden trok zijn benen wat meer omhoog omdat het water steeds dichterbij kwam. Nu schoof hij doormiddel van zijn ellebogen wat meer naar achteren zodat hij zijn benen weer volledig kan strekken. Blijkbaar wilde de jongen tegenover hem nu ook wat meer over hem weten. Ayden wist hier niet een bepaalde reactie op te geven. "Ik ben niet zo interessant... Ik ben een Deliciaan, het volk die het nog vrij goed hebben. Sinds mijn 15de ben ik al op reis met Kiba, mijn wezen. Ik heb sinds die tijd geen voetstap meer in dat gebied gezet, geen behoefte aan"Je merkte duidelijk dat Ayden er moeite mee had om over zichzelf te spreken.

Ian schoof zelf ook weg bij het water. Het was een van die dingen waar je niet omheen kon, water was eng. "Ikben inderdaad een one night stand type, ik denk alleen niet dat een kind daar veel aan zou veranderen. Voor mensen is een kind iets dat veel tijd kost. Bij ons is er geen zwangerschap en je offert nog geen jaar van je leven aam ze op. Alles wat ke moet doen is het kind op voeden of laten opvoeden. Stel ik word verliefd,dán kap ik met in bed duiken met wie er zin in heeft.." Ian luisterde zwijgend naar Aydens verhaal. "Er is iets gebeurd waardoor je weg bent gegaan." Xonstaterde hij simpelweg. Hij glimlachtte vriendelijk. "Ik zal er niet over dporvragen als je dat niet wil."

“Hoe kun je nu eigenlijk zo koud tegen je eigen kind doen die je op de wereld brengt? Je wilt dus zeggen dat jij geen ouder liefde kent? Want je voed je kind zelf op of door iemand anders? Dat is toch vrij kil? Het is je eigen kind?” Ayden schudde in ongeloof zijn hoofd, een koudbloedig volkje vond hij het maar. “Ik begrijp niet dat jullie niet zoveel van je eigen kind kunnen houden of diegene waarmee je je kind op aarde brengt” Harteloos in één woord. Bij de volgende woorden van Ian was de jongen vrij onder de indruk. “Echt? Bijzonder” Ayden schonk de jongen nu een wat lievere glimlach. Ian sloeg de spijker op zen kop, was Ayden zo doorzichtig. “Dat klopt” zei hij vrij zwijgzaam. “Je ziet het volgens mij wel aan me dat ik op jongens val nietwaar? Ik val alleen op jongens. Niet er tussen in”

Ian fronste een beetje. "Niet helemaal. We voelen wel een verbintenis met kinderen en ouders, maar niet echt sterk. Een van de partners voelt het meest voor het kind en zorgt er voor. Het is moeilijk uit te leggen. We zijn voorgeprogrammeerd om niet met elkaar op te kunnen schieten. Alleen een ouder-kind relatie is redelijk normaal. Dat en ouders die soort van samenwerken om ervoor te zorgen dat het kind goed terrecht komt. Als er een ouder opbrand voor het kind 16 is dat het dan opgevallen word etc." Hij glimlachtte. "Het is ook denk ik neit te snappen als je het zelf niet ervaart. Wij zitten een beetje in beide werelden. We kunnen liefhebben zoals het grootste deel van de bewolking van deze planeet, maar we hebben ook onze eigen levensstijl. Alleen kunnen jullie de onze niet begrijpen, omdat het niet echt te beschrijven valt." Ian luistede zwijgent naar Aydens woorden. Hij bleef even stil. Hoe reageerde je hierop. Bij zijn volk was pan- en bisexualiteit zo'n beetje de norm, als iemand op een bepaald geslacht viel werd dat gezien als een fetisch. Geslacht had neits te maken met de voorplanting dus het was ene beetje vreemd dat sommige volken er zo'n groot probleem van maakten. Aan de andere kant begreep hij het wel. Als je je aleen kan voortplanten met vrouwen dan is het logisch dat vallen op vrouwen de norm is, en dat anders afwijkend word gezien. Hij begreep waar het vandaan kwam, maar niet wat het probleem was. Ach, dat was misschien een cultureel ding. Net als dat andere volken niet zijn mensen konden begrijpen. "Het spijt me om dat te moeten horen." zei hij uiteindelijk, na een stilte. "Tenminste, ik durf hieruit op te maken dat je weg bent gegaan, of weg bent gestuurd, om je sexualiteit." Hij keek naar de horizon. "Als je ooit een dak nodig hebt of iets dergelijks, je kan me vinden in de stad Qwatar in Delicia." Hij gebaarde naar zijn shirt. "Zit in een band, dus vraag in wat cafees naar ons en je vind me wel. Je bent altijd welkom, al kan ik niet beloven dat er ook werkelijk een fatsoenlijke slaapplaats beschikbaar is omdat we regelmatig mensen over de vloer hebben die dan ook blijven slapen. Maar je hebt dan tenminste ene dak boven je hoofd, want ik kan me niet voorstellen dat je geen echt thuis meer hebt."

"Niet helemaal. We voelen wel een verbintenis met kinderen en ouders, maar niet echt sterk. Een van de partners voelt het meest voor het kind en zorgt er voor. Het is moeilijk uit te leggen. We zijn voorgeprogrammeerd om niet met elkaar op te kunnen schieten. Alleen een ouder-kind relatie is redelijk normaal. Dat en ouders die soort van samenwerken om ervoor te zorgen dat het kind goed terrecht komt. Als er een ouder opbrand voor het kind 16 is dat het dan opgevallen word etc."

Ayden was een vrij snuggere jongen dus hij begreep wel wat Ian bedoelde. Alleen je kon wel een heel boek over zijn volk schrijven en dan zouden de meeste het nog niet eens snappen. Je moest inderdaad een deel uitmaken van hun volk om het een beetje te kunnen begrijpen. Ayden begreep het in de grote hoofdlijnen maar verder hield het ook op. Waren er nog meer volken die zo ingewikkelde levensstijl hadden? Ayden vond zijn eigen leven al complex genoeg. “Ik snap wel dat de meeste denken van: Wat verteld die allemaal? Ik denk dat ik de basis nog wel kan volgen maar hoe gedetailleerder, hoe meer ik eigenlijk hoofdpijn begin te krijgen” Glimlachte Ayden flauwtjes terwijl hij zo zijn best deed om alles tot zich op te nemen. “Het hoeft je niet te spijten Ian… Ik weet niet of ik het anders heb gewild. Als ik de vrouwen zie voel ik mij totaal niet tot hun aangetrokken, nooit geweest. Ik vind het veel fijner om met een man te vrijen, het voelt vertrouwd aan omdat je alles in feite hetzelfde hebt. Een vrouwen lichaam beangstigend mij” Het zou voor Ian vast raar klinken maar voor Ayden was dit een heel ander verhaal. Meeste zeiden tegen hem dat Ayden een ‘ziekte’ had wat je kon genezen. Hij wilde niet genezen worden want het beviel hem gewoon.

“Zal ik je wat grappigs vertellen? Ik werd betrapt door mijn eigen ouders en meteen een uur later stond ik op straat. Ik was hun zoon niet meer, een schande voor de familie. Het pijnlijkste was om mijn zuster achter te laten omdat ik een geweldige band met haar had. Zij begreep mij en had mij tot nu toe altijd beschermd. Ik denk nog iedere dag aan haar, alleen contact is niet mogelijk” Hij vond het lief dat Ian hem een verblijfplaats aanbod als Ayden nergens had om te slapen. “Maak je geen zorgen ik heb genoeg geld om in een herberg of wat luxere overnachtingen te kunnen veroorloven. Ik zou je wel eens willen zien optreden daar niet van” Nu schonk hij de jongen een glimlach wat zo adembenemd was waardoor de meeste op dat moment zouden vergeten te ademhalen.

Ian luisterde aandachtig naar Ayden. Om twee redenen. Aydens stem klonk mooi, en Ayden die sprak was leuk om naar te luisteren. Het onderwerp was alleen iets minder leuk. "Ik hoop dat je je zus ooit nog kan spreken of contact met haar kan maken. Ze klinkt geweldig. Iemand die je steunde en beschermde daar, waar je niet kon zijn wie je was, is kostbaar." Hij glimalchtte en pakte een hand van het zwarte zand. Hem denken aan as. Laatst had hij berisch gekrgen van zijn ene moeder dat ze er over dacht op te branden. Ze was nu 120 en had het gevoel dat ze klaar was op aarde. Dat was een van de reden dat hij op dit continent was. Hij dacht erover haar op te zoeken voor ze in as zou veranderen.

Ian haperde even toen hij die glimlach zag. Dang. Ayden was een echt leuke jongen en hij zou er geen probleem mee hebben als... maar ja eerder was al een beetje duidelijk gemaakt dat het niet gewaardeerd werd dus hij moest zich inhouden. Maar holyshit die glimlach. "Ehh..." Hij knipperde even met zijn ogen. Ookal zag je er maar een door de manier waarop zijn haar nu zat. Hij wist zich te herstellen though. "Ik zou het leuk vinden als je kwam kijken een keer. De band is drie heren en twee dames. Met de Dragon ladies, twee vriendinnen van me, af en toe als backup singers." Hij glimlachtte. "Ik hoop dat je ons ooit ene keer te horen krijgt."

Ayden was nooit een prater geweest maar bij Ian voelde de jongen meer op zijn plaats. Ian leek hem wel te begrijpen ook al schaamde hij zich diep voor zijn geaardheid naar mannen toe. Hij wist niet precies hoe het bij Ian zat maar hun volk leek er niet om te geven. "Ik denk niet dat het ooit zal gebeuren, ik moet gewoon realistisch zijn. Mijn ouders bezitten veel geld en mijn zus is afhankelijk van hun. Ik neem ook aan dat ze nu ook kinderen heeft en die moeten ook worden gevoed. Ik heb toen ik vertrok mijn spaarrekening leeggehaald wat eigenlijk niet mijn plaats was om te doen. Ik had geen keuze want anders moest ik uit vuilnisbakken eten. Ik heb mijn eigen geld 'gestolen'. " Ayden schudde zijn hoofd maar verbrak zijn oogcontact met Ian niet. Hij vond het prettig om in de man zijn ogen te kijken.

De jongen haalde zachtjes de elastiek uit zijn haren waardoor zijn glansende, lange haren zachtjes dansten met de wind. Een mooi uitzicht om naar te kijken. Natuurlijk bleef de jongen iets vrouwelijks houden waardoor velen hem schattig vonden. "Ik beloof dat ik eens kom als ik in de buurt ben. Delicia is gewoon veels te confronterend en het liefst wil ik niemand meer tegen komen van mijn verleden" Ayden stond op om het zand van zijn broek af te kloppen. "Zin om stukje te gaan lopen want mijn voeten beginnen te slapen en dat is niet een al te prettig gevoel" Hij schonk Ian vervolgens een glimlach waardoor je zijn suggestie niet kon weigeren.

Ian speelde met een blauwe lok haar. zo lang was wel grappig. Hij liep liever rond met vlammen op zijn hoofd, maar was bang dat Ayden zich ongemakkelijk zou voelen met een vuur naast hem, en een paar ramshoorns. Tenminste de meeste mensen vonden het vreemd in eerste instantie. "Ik vind het geen stelen. Het geld was van jou. Het zou niet te doen zijn zonder geld niet waar. Dan zou je zelf een baantje moeten vinden last minute. En last minute baantjes zijn meestal niet goede baantjes."

Er verscheen een smirk op zijn gezicht toen Ayden zijn haar losgooide. Hij was mooi, dat stond vast. Het was een leuke jongen. Niet echt mannelijk, maar dat was geen vereiste. "In Qwatar heb ik nog nooit problemen gehad." Hij glimalchtte. "Een stukje lopen is geen probleem, dear." zei hij met een knipoog. Hij stond soepel op en rekte zich uit waardoor zijn shirt een beetje opkroop. Hij trok hem terug omlaag en glimalchtte.

Ayden keek bedachtzaam nadat hij Ian's woorden had beluisterd. Misschien had de jongen daar wel deels gelijk in maar het was nooit zijn recht geweest om het mee te nemen. Zijn ouders hadden het vrijwillig aan hem moeten overhandigen wanneer hij de juiste leeftijd bereikte. Helaas nam Ayden toen het eigen hef in handen. "Daar heb je aan de ene kant gelijk in. Ze wilde dat ik de stad verliet en dat heb ik ook gedaan. Je hebt nu eenmaal geld nodig om te kunnen overleven. Banen aannemen is inderdaad waar maar ik wil niet telkens op één plek gebonden zijn. Mijn dier Kiba is geen wolf om lang op dezelfde plek te blijven. " Ian leek hem echt te begrijpen, hielp hem zelf zijn schuldgevoel deels weg te nemen. Hij begon de jongen steeds meer te waarderen. "Nooit problemen? Ik neem aan dat je dan nooit je ware vorm hebt laten zien?" Plagend had de jongen zijn tong naar Ian uitgestoken om aan te geven dat hij het als grapje bedoelde. Bij de bijnaam dear trok Ayden voor kort zijn wenkbrauw op. "Dear? Is dat een soort van stopwoordje?" Noemde hij vaker mensen dear? Ayden vond het niet prettig om zo genoemd te woorden, hij hield zowieso niet van koosnaampjes. Voor kort had Ayden naar de buik van Ian gekeken voordat hij vlug de andere kant op keek. Proberend zijn blos in bedwang te houden. Tijdens het lopen keek Ayden naar de surfers die steeds kleiner werden in afstand. "Hoelang blijf je hier?"

Ian grinnite. "Ik neem mijn ware vorm, die met de hoors, nog wel eenjbs aan als ik aan t zingen ben. Elementair word ik eigenlijk nooit." Hij glimlachtte. Bij de opmerking op t woord Dear en de bijbehorende uitdrukking fronstte hij een beetje. "Sorry? T floepte eruit. K noem mensen vaker wel dan niet bij koosnaampjes , maar zal me inhouden als je dat liever hebt." Hij grijnste toen hij Aydens blik zag. Dus toch ergens intresse. Good. De grijns was nog te zien toen hij andwoordde. "ik ben op dit contiment voor een weekje. Het is deels vakantie, deels een uitstapje om gedag te zeggen tegen mijn tweede moeder voor ze opbrand." Hij keek met een lichte glimlach naar de lucht. "Ze is de wereld na 100 jaar lang leven als een 20er wel een beetje zat. Dat begrijp ik wel." Hij zuchtte. "En jij? Wat doe jij hier en hoelang blijf je?" Vroeh hij geinteresseert. Hij kuchtte en viste een pakje sigaretten uit zijn broekzak. "Kan ik roken? Of zou je het herl erg storend vinden." Hij keek Ayden vragend aan.

"Ik denk als je in je elemantaire vorm veranderd dat ik volgens mij tot as verander en je mij kunt opvegen" voor kort keek hij Ian amuserend aan want toch wilde hij het wel stiekem zien ook al bestond de kans dat zijn ogen zouden smelten. "Maar in je band neem je die vorm aan en wat zeggen andere volkeren? Zijn die niet bang of denken ze dat het een kostuum is?" Vroeg Ayden geinteresseerd. "Je hoeft geen sorry te zeggen want de meeste vinden dat niet erg. Ik weet zelf niet waarom ik dat zo erg vind. Misschien was mijn reactie ongepast" bij het nieuws over zijn moeder viel de jongen in stilte. "Als nog gecondoleerd alvast. Wetend dat iemand het leven wilt verlaten is toch altijd... Altijd naar" hopelijk beschreef hij het goed want Ayden was daar niet zo goed in. "Ik ben hier voor een tijdje tot ik geen zin meer heb of Kiba het gezien heeft. Ik blijf nergens voor een langere termijn want raak snel uit verveeld." Hij keek naar het pakje sigaretten en pakte het speels af. "Je weet toch dat je longen zo zwart uitzien als het zand hier?" Hij drukte met zijn wijsvinger tegen zijn borst. "Denk daar maar eens overna en je mag roken hoor. Is your decision" hij gaf het pakje weer terug terwijl hij voor kort naar de zee keek. "Hoelang rook je al?"