Samino - Ebalt - De haven

Ebalt is de hoofdstad van het rijk nummer 8 op de kaart, Samino. De stad is niet de hoofdstad, maar wel de belangrijkste stad van het land door zijn gunstige ligging. De stad ligt namelijk 20 km landinwaarts aan de rivier die perfect is voor de handel overzee, maar ook met de rest van het land. De haven is een van de drukte plaatsen in de stad, dagelijks komen hier soms wel tientallen schepen aan die geladen en gelost moeten worden, niet alleen met handelsgoederen maar ook vissersboten die verse vis komt afleveren.

regels: standaard

Er stond een stevige wind die haar haar alle kanten op blies. Ruby stond aan de rand van de kade met achter haar het drukke geluid van alle mensen in de haven. Het rook naar vis en dat vond ze niet eens zo erg. Thuis was ze eraan gewend. Het water was hier helaas niet erg schoon door alle boten die hier soms ook in het water dingen loosden. Ze draaide zich om om weer even verder te lopen. Haar waaide haar lange blauwe haar naar achteren en ze was bijna bang dat ze mensen ermee zou raken.

Elijah hield zijn adem in terwijl zijn spieren zich onder zijn oude shirt strakspande. Samen met een maat van hem tilde hij een kist van een van de schepen die net was binnen komen varen. Het was loodzwaar en dat was ook wel te zien. Terwijl hij achteruit liep kon hij niet precies zien waar hij zijn voeten neerzette dus moest hij vertrouwen op de aanwijzingen van zijn maat die hem vertelde waar ze heen moesten. De kist moest naar de overkant van de kade.

Het was erg druk in de haven en Ruby moest mensen uit de weg gaan die druk aan het werk waren en niet op haar aan het letten waren. Ze maakte een knoop van haar jasje dicht omdat de harde wind het best fris maakte. Haar haar waaide als een soort blauwe waas voor haar ogen en ze probeerde het uit haar zicht te vegen. Zodra ze weer kon zien zag ze dat ze bijna tegen iemand aan liep. Een raar schrik geluidje kwam over haar lippen toen ze hem op het laatste moment probeerde te ontwijken, maar botste toch half tegen hem op. Het ergste was was dat hij samen met iemand anders iets loodzwaars aan het tillen was. Wat was ze toch onhandig.

Elijah wist het ding zo vast te houden dat het niet op zijn tenen terecht zou komen, maar voorkomen dat de kist de grond niet zou raken was onmogelijk. Kwaad keek hij naar de schuldige die tegen hem aangelopen was, "Bedankt schat." zei hij toen hij het blauwharige meisje ontdekte. Hij had wat zwaardere scheldwoorden willen gebruiken, maar een mooie vrouw zomaar uitschelden was niet iets wat hij nodig vond.

Ruby keek naar de jongen waar ze tegenaan was gebotst. Haar wangen werden rood van schaamte. "Sorry." Verontschuldigde ze zichzelf aan hem en ook de andere man die mee aan het sjouwen was. Ze haalde even adem en herpakte zichzelf. Zij kon hier niet zoveel aan doen. De schade viel mee. Het was erger geweest als ze ervoor had gezorgd dat de kist viel. Ze glimlachte toen een beetje onschuldig. "Het spijt me. Het ging niet met opzet." voegde ze eraan toe.

Eljiah knikte, het ging vast niet expres. Met een ingehouden grom tilde hij de kist weer op. Op dit soort momenten haatte huij dit werk, maar het was een perfecte dekmantel om zijn nachtelijke leven verborgen te houden. "Je bent niet van hier zeker?" zei hij met opeengeklemde kaken terwijl hij langzaam weer in beweging kwam om de kist naar de goede plek te krijgen. De vraag die hij gesteld had behoefte niet echt een antwoord, ze had het soort uiterlijk wat je hier niet vaak tegenkwam, sowieso niet vaak tegenkwam.

Ruby ging aan de kant zodat de jongen erlangs kon om de kist weg te slepen. "Dat klopt." Zei ze tegen hem en ontweek een paar andere mensen die aan kwamen lopen. "Is dat zo duidelijk dan?" Vroeg ze aan hem terwijl ze plaats nam op een wat rustigere plek en keek naar hem. De jongen zag er goed uit. Hoewel ze bijna nooit met dat soort dingen bezig was, moest ze dat wel eerlijk toegeven.

Elijah knikte kortweg, "Best wel duidelijk." hij zette de kist neer en gebaarde naar zijn maat dat ze wel een korte pauze konden gebruiken. Het schip zou niet weglopen. Hij ging met zijn hand langs z'n voorhoofd, het was flink warm zo in de volle zon die hier brandde op je schouders. Hij draaide zich weer in de richting van het meisje. "Waar kom je vandaan?"

Ruby zuchtte zachtjes. Misschien moest ze iets aan dat opvallende gaan doen. Ervoor zorgen dat ze een beetje in de mensenmassa paste. Ze keek naar de jongen en zag dat hij het warm had. "Wil je water?" Vroeg ze aan hem. Ze had nog water in haar waterfles zitten en misschien was dat het minste dat ze kon doen voor haar klunzige gedrag van daarnet. "Samnia Volk." Antwoordde ze daarna rustig op zijn vraag.

Elijah nam niet graag zomaar iets van andere aan, maar met deze temperaturen verloor hij veel vocht. "ja graag." zei hij dan ook op haar vraag of hij water wilde. "Het Samnia volk?" herhaalde hij vragend, "Help me een beetje, ik ben niet zo thuis in de topografie." gaf hij ietwat veschaamd toe aan het meisje.

Ruby opende haar tasje en stak haar waterfles naar de jongen uit. Ze glimlachte en was blij dat ze iets voor hem kon doen. "Het Samnia Volk. We wonen op een groep eilanden in de oceaan. We liggen het dichtste bij de Duistere eilanden, denk ik." Beschreef ze de eilandengroep. Er waren ooit zelfs meerminnen die het hadden gewaagd om erheen te zwemmen, maar nooit waren ze teruggekeerd.

Elijah trok zijn wenkbrauw op, Duistere Eilanden? Daar had hij nog nooit van gehoord, zo als bijna iedereen er nooit van gehoord had. "Eilanden." zei hij wat dromerig, "Ik ben nog nooit buiten Samino geweest." zei hij tegen haar, niet dat hij het heel erg vond. Het was zijn thuis, hij had hier zijn eigen leventje. Hij nam enkele grote slokken water en veegde toen zijn mond droog. "Dankje, hier was ik wel aan toe."

Ruby keek hem even aan en haalde haar schouders op. "Er valt veel te zien." Zei ze tegen hem, maar snapte het ook dat hij gewoon thuis bleef. Zij had ook lang getwijfeld over het feit of ze wel ging reizen. Thuis was veilig. Ze knikte naar hem. "Geen dank. Dat was wel het minste dat ik kon doen." Zei ze met een glimlachje en haalde een hand door haar blauwe haren.

Elijah knikte, "Maar ook hier valt genoeg te beleven, dus ik heb er geen behoefte aan." een keer in de zoveeltijd ging hij wel eens met zijn draak er tussen uit, maar dit was meestal maar een dag, waardoor hij niet veel verder kon dan net over de grens. "Alsnog bedankt." hij begreep niet waarom het meisje nauwelijks last had van de warmte, maar het kon ook komen door de lichamelijke inspanning die hij net had geleverd. Meestal voelde je daarna pas de warmte.

Ruby knikte naar hem. "Dat snap ik wel." Zei ze en keek de drukke haven rond. Veel mensen waren bezig bij de schepen. Tilde dingen net zoals deze jongen net had gedaan, waren druk aan het werk. Ze hield van het levendige, bruisende geheel. Ze glimlachte en stopte de waterfles weer terug in haar tas. "Moet je nog veel tillen?" Vroeg ze aan hem. "Ik wil wel helpen." Stelde ze voor. Ze was niet erg sterk, maar dat maakte haar niet zoveel uit.

Elijah grinnikte om haar aanbod. "Dat lijkt me niet zo verstandig, straks bezeer je je nog." hij vond dit een mannenberoep. Vrouwen hoorde hun handen daar niet vuil aan te maken. En sowieso was het verboden om vreemde aan de lading te laten zitten. Er werd al genoeg gejat van zo'n werf. Als jan en alleman zou 'helpen' tillen was de haven zo failliet.

Ruby haalde haar schouders op. "Zelf weten." Zei ze met een glimlachje. Ze vond het niet zo'n probleem, maar ze had graag willen helpen. Ze keek naar de jongen en wees toen de kant op waar ze net liep. "Is dat de weg naar de stad?" Vroeg ze aan hem. Ze had namelijk geen idee welke kant ze op moest om bij de stad te komen. Ze was hier door het water heen gekomen.

Elijah knikte, "Ja, eigenlijk ben je al in de stad, maar daar heb je inderdaad het bewoonde deel met de winkels en hotels enzo." hij kende de stad als zijn broekzak. Elijah was hier geboren en getogen en had zijn hele jeugd een beetje door de straten gezwerfd, dan leerde je het wel kennen.