Samino - Ebalt - de zijstraatjes

"Oké... Ik houd dat in mijn achterhoofd goed? Maar beloven kan ik het niet" Haar mondhoeken gingen iets omhoog maar een glimlach noemen? Nee daar kwam het nog lang niet bij. Gewoon een teken dat zij het wel attent vond dat ze alles mocht bestellen wat haar hartje begeerde. Maar Incilia was niet zo opgevoed. Ze deed even haar hand onder haar hoofd terwijl ze hem met klein beetje scheef hoofd aankeek. Zo beetje geleund op de tafel maar inplaats dat het er associaal uitzag, gaf het haar een aantrekkelijke uitstraling. Ook al bleef haar gezicht eigenlijk een ijsmuur. Ze deed de veer bij haar haren goed, die dicht bij haar linkeroog lag. "Bestellen personen om 8 uur 's ochtends al bier?"Voor het eerst keek ze verontwaardigd. Heel even maar voordat haar gezicht weer in dezelfde pleidooi veranderde. "Dat is niet goed voor diegene zijn gezondheid. En wat aardig van het personeel hier om een beetje alles in de gaten te houden. Ze zouden er ook van kunnen profiteren" De toon in haar stem leek minder kil te klinken. Iets aardiger, je merkte dat Incilia zich op haar gemak begon te voelen. "Vertel eens Elijah, trakteer je vrouwen vaker op een drankje of iets te eten?" Ze wilde wel eens achterkomen of hij niet zo'n man was al de rest die ervoor zorgde dat de vrouwen niet konden wegrennen. Als hij haar ook in zo'n positie probeerde te krijgen ging het hem niet lukken zonder een gevecht eraan over te houden. Haar vertrouwen? Die had Incilia nauwelijks. Behalve in haar eigen volk maar dat was ook vrij logisch. Hun leefden een geisoleerd leven, terwijl Incilia eigenlijk hier niet hoorde te zijn.

Elijah kon een grijns niet onderdrukken, "Ja, niet alles is perfect hier." zei hij tegen haar. Hij begon het gevoel te krijgen dat zij uit een heel ander soort samenleving kwam dan deze. Eentje waar drank hoogstwaarschijnlijk een stuk schaarser was, of tenminste veel minder vaak geschonken werd. Hij ging wat achterover in zijn stoel ziten, dat zat een stuk meer ontspannen dan in de perfecte rechtop zit. In Elijah's blik verscheen iets uitdagends, wat alweer snel plaats maakte voor zijn normale donkerblauwe ogen die hem een aantrekkelijk uiterlijk gaf. "Ik zal niet tegen je liegen." beloofde Elijah, "Dat doe ik inderdaad, als ik een mooie vrouw tegen kom ligt het in mijn aard om haar iets aan te bieden." hij glimlachte zelfverzekerd naar haar.

De grijns van de jongen stond hem wel goed. Gaf hem iets... Ja iets wat Incilia niet kon beschrijven. Het gaf hem iets jongachtigs. Daardoor leek hij jonger, onschuldiger dan hij werkelijk is. Incilia kon nu al inschatten dat deze jongen of man graag de regels deed overtreden. Dat hij graag in de aanwezigheid was van vrouwen en zelf ook dingen deed wat niet helemaal klopte. "Nergens is het perfect" zei ze op een luchtige toon. Hij ging zich verzitten terwijl Incilia nog steeds recht in haar stoel zat. Toch zou je haar op dit moment 17/18 schatten? Niet haar werkelijke leeftijd. "Ook al had je tegen mij gelogen, ik dat doorzie ik snel" Schonk ze hem nu een knipoog of had zij een pluisje in haar ogen? Achterkomen lukte niet. Het was zo snel gegaan. "Dus je wilt zeggen dat ik een mooie vrouw ben?" Een spottende glans verscheen in haar ogen. "Dan heb je volgens mij je roze bril niet afgedaan" De wijn werd eindelijk gebracht en Incilia maakte de fles open. In plaats de fles op te tillen liet zij het vloeistof eruit glijden met haar ogen. Nu waren beide glazen gevuld zonder de fles zonder meer aan te raken. Je wist nu duidelijk dat zij de kracht van water bezat. Door haar hamer, die eigenlijk als een toverstaf functioneerde hoefde zij niet met een stokje te gaan zwaaien. Alleen haar ogen gebruiken was al voldoende. Maar dat geld niet bij alles. Zo goed was Incilia nog niet. Niemand leerde haar met haar eigen krachten om te gaan. De dame moest zelf alles uitzoeken want in het Runa volk kwamen nauwelijks tovenaars voor. "Proosten?"

Elijah wilde zeggen dat ze daar niet te snel mee moest zijn. Door zijn beroep kon hij liegen alsof het gedrukt stond. Maar dat was niet iets waar hij over opschepte. Bepaalde talenten kon je beter voor jezelf houden.De korte flikkering in haar linkeroog ontging Elijah niet en egoïstisch als hij was ging hij ervanuit dat het voor hem bedoeld was. "Ik denk dat je eerder eerns goed in de spiegel zou moeten kijken." weer grijnsde hij kort naar haar, maar dit meer zat er een kleine flirtende ondertoon in. Hij ging er niet verder op in omdat de drank gebracht werd. Een karaf met de helderrode vloeistof zorgde voor een prachtig lichtspel met de kaarsen die op tafel stonden. Voor hij als een heer de fles kon openmaken was Incilia hem voor, maar in plaats van de glazen in te schenken gebruikte ze haar krachten, in een soepel gebaar hevelde ze de wijn over in de glazen, zonder een druppel te morsen. "Zo, zo, heb ik hier nou te maken met een echte begaafde, of misschien zelfs een tovenares?" ze was beter dan de gemiddelde inwoner in deze wereld, dat had hij in deze korte beweging wel kunnen zien. Zijn blauwe ogen stonden nu oprecht geïntresseerd terwijl hij haar afwachtend aankeek.

"Goed in de spiegel moet kijken? Nou ik wil wel in de spiegel kijken maar iedere keer als ik er in kijk, breekt die. Snap ook niet waarom" Dit antwoord had hij wel kunnen verwachten. Haar ogen kregen een zachtere uitdrukking met een klein, plagend twinkeling erin. "Maar als nog bedankt voor het compliment van daarnet. Wil je mijn mening weten?" Zonder op een antwoord te wachten sprak ze al verder. "Ik val niet zo snel voor zo'n trucjes waar anderen in zouden trappen en zou het ook niet proberen. Ik ben anders" en nu ontmoeten haar ogen de zijne. Een gevaarlijke uitdrukking stond in haar ogen beschreven. Gewoon een waarschuwing of eerder een hint dat zij niet zo'n gemakkelijke prooi zou zijn. Incilia had nog nooit iets gedaan met een jongen. Gewoon omdat zij met andere dingen aan haar hoofd zat. Elijah leek duidelijk onder de indruk van haar gebruik van magie. Incilia vond dit niet echt speciaal, anderen waren veel beter. "Tovenares" zei ze zachtjes. "Als je hier al van onder de indruk bent, wacht maar af als je mijn vleugels hebt gezien" het runa volk werd ook wel de afstammeling van engelen genoemd$ hen vleugels waren wit als de hemel en personen die magie bezatten hadden nog een gloed erin, zoals Incilia. Ze bracht de glas naar haar lippen en nam een slok van haar wijn. "Hmm niet slecht. Ik heb slechtere geproefd" en Incilia gaf niet gauw complimenten of was snel tevreden met iets. "Ooit al een tovenaar tegen het lijf gelopen of ben je er toevallig ook eentje?"

Elijah lachte eventjes zachtjes over de opmerking van Incilia, maar ging er niet verder op in omdat ze alweer op het volgende onderwerp aanbeland waren. "Tovenares." floot hij tussen de tanden, dat verklaarde wel waarom ze hier was. Tovenaars reisde veel rond over de wereld, tenminste de meeste, hij vond het niet nodig. Hij had z;n eigen leven hier. Kort hield hij zijn glas op voor Incilia een slok van de wijn nam, waarna hij haar voorbeeld volgde. Hij was geen enorme wijndrinker, maa rmet een goed glas af en toe was niets mis. "Ik ben benieuwd, ik heb vele volkeren gezien hier, maar geen enkel met vleugels op de rug." dit verklaarde wel dat ze van veren hield. De veren langs haar hoofd waren hem niet ontgaan. "Ik heb er wel eens ontmoet." zei hij rustig, er kwamen vaak genoeg reizigers langs in de stad.Het was een ideale stad om te overnachten, groot en alles was er aanwezig wat je wilde. "Maar ik zei al dat ik niet tegen je zou liegen." om zijn worden kracht bij te zetten liet hij een klein brokje steen in zijn handen verschijnen.

"Je hoeft niet te fluiten hoor. Zo bijzonder is dat helemaal niet" Incilia was geen arrogant meisje en dat merkte je nu. Eer bescheiden maar nog steeds met dezelfde ijzige ogen. Je kon haar wel de ijskoningin noemen. Hij had dus nog nooit eerder vleugels gezien. "Als ik goed gezind ben zal ik je mijn vleuigels laten zien" ze dronk haar wijnglas leeg en begon aan de volgende. Ze wilde goed slapen vannacht dus beetje wijn drinken kon geen kwaad. Incilia was nog nooit eerder dronken geweest. Het leek bij haar nooit aan te slaan of ze moest gewoon veel meer drinken. "Nee je ging niet liegen" en nu zag ze zijn kracht. "Aarde... Ben ik correct?" Zij had nog nooit een tovenaar ontmoet met de element aarde. Of beter gezegd ze had nauwelijks conversaties en had ze die? Dan waren het meestal tovenaars met het element water. "Mooie kracht om te bezitten, vrij krachtig. Als je ooit een magieduel wilt doen, vraag je maar aan mij"

Elijah haalde kort zijn schouders op, het gebeurde niet vaak dat hij een tovenaar tegen wam. Ze waren toch een uitstervend ras, of in iedergeval sterk in de minderheid. Als er meer dan 100 waren was het veel op de zoveel miljoen inwoners. "Maar dan hoop ik dat je mij goed gezind wordt." weer glimlachte hij naar haar. Ondertussen had hij gemerkt dat dit meisje zo goed als nooit leek te lachen, alsof ze vast zat in haar eigen strakke patroon van doen. Een manier van leven waar Elijah niet kon bedenken hoe je daar ooit plezier in kon beleven. Hij moest toegeven dat zijn leven ook lang geen rozengeur en manenschijn was, maar hij kon zijn eigen gang gaan. Carpe Diem. Leef met de dag, met dat soort moto;s was zijn leven te beschrijven. Hij had het kleine balletje aarde weer laten verdwijnen, hij liep niet te koop met zijn krachten. Het was het perfecte verrassingswapen als hij een stel nieuwelingen tegen kwam die dachten hem een kopje kleiner te kunnen maken. Nogmaals knikte hij, "U hebt het inderdaad goed, ik bezit aarde als elementaire kracht." Hij keek haar even schattend aan, "Dat lijkt mij een hele eer, je ziet eruit alsof je jezelf goed kan verdedigen." dat Elijah niet zomaar een vrouw zou bevechten liet hij in het midden. In dat opzicht beschouwde hij vrouwen als zijn mindere, vrouwen waren niet gemaakt om te vechten.

Het element aarde is behoudend, gedisciplineerd, serieus en betrouwbaar en heeft vaak een starre kijk op het leven. Aarde werkt water tegen door het in modder te veranderen. Aarde is gerelateerd aan: het midden, de kleuren bruin en geel. Dit had zij wel eens gelezen omdat zij aarde een fascinerend element vond. Ze had ook eens gelezen dat mensen die aarde konden sturen ook mentaal konden sturen. Alleen dat konden de beste van de beste. Weinigen lukte dat omdat het zoveel energie kost. “Tot nu toe heb ik niets slechts over je te zeggen. Ik vind het fijn om in je aanwezigheid te zijn” Het klonk zo serieus en eerlijk. De meeste zouden dat niet rechtuit zeggen maar bij haar klonk het eerder zakelijk als vriendschappelijk. “Dus als dat jouw hoofdkracht is, wat heb je nog meer als specialiteit? Ik beïnvloed bijvoorbeeld ook nog het weer” Onderwerp als magie vond Incilia erg interessant. Ze vond het altijd leuk om te horen wat anderen konden. Bij het woord verdedigen kwam er een twinkeling in haar ogen. “Geloof mij. Verdedigen is niet nodig. Ik ben iemand die er meteen op af gaat. Net zoals ik jaag. Niet komt tussen mij en mijn prooi. Maar ik denk dat ik tegen jou zou verliezen. Aarde is een krachtig element.” Incilia kon je niet bepaald een meisje, meisje noemen maar als een jongen zag ze er niet uit. Nee zij droeg hele vrouwelijke armors, velen vonden het zelfs sexy. Maar haar gedrag, manier van doen gaf haar meer iets mannelijks. Want zeg nu zelf? Welk meisje gaat nu in de modder rollen om een konijn te vangen?

Elijah paste niet bepaald bij het beeld dat Incilia in haar hoofd had over aarde mensen, het was maar goed ook dat hij geen gedachte kon lezen. Want ondanks dat hij kon liegen alsof het gedrukt staat, was dat haast het tegenovergestelde van Elijah, hoewel hij nu in zijn goede bui was hij een goede indruk achter kon laten. Nu was hij 'vrij' van zijn zaken, het geld van de dag was geind en daardoor zat hij nu samen met deze jonge vrouw aan tafel. De woorden van Incilia bevestigde zijn voorkomen van het moment maar weer, "Nou, daar ben ik blij mee." antwoordde hij, ondanks dat het klonk als een simpele mededeling, als het weerbericht. Het is fijn om met jou te spreken, trouwens morgen wordt het 11 graden, half bewolkt met hier en daar een bui. "Mijn specialiteit is lastig uit te leggen" zei hij toen langzaam. Hij wist niet of er een precieze naam voor was. Ook hield hij er niet van om het te omschrijven. Mensen keken hem al snel raar aan, zouden hem gaan ontwijken omdat ze dachten dat hij met hun gevoelens en gedachtes zat te spelen. Terwijl hij dat zelden deed, alleen als het hem uitkwam. "De enige manier om er echt achter te komen is ooit een gevecht aan te gaan, niet waar?" hij sprak haar niet tegen dat ze zou kunnen verliezen. Dat was iets waar Elijah te arrogant voor was, hij ging er altijd vanuit dat hij zou winnen, zijn krachten superieur waren boven die van andere. voordat hij verder zijn mond kon open trekken kwam de serveerster weer terug. Ditmaal met twee grote, ronde, diepe borden gevuld met een heerlijk ruikende stoofpot.

“Wordt je daar blij van? Ik denk dat mensen graag in je aanwezigheid zijn als je ze trakteert. Als personen er beter van worden? Dan zullen ze altijd vriendelijk zijn. Een masker opzetten. Zo moeilijk is dat niet” Incilia was echt een eerlijke Runa maar zo was zij totaal niet. “Maar ik heb zelf het geld dus van jou profiteren is niet nodig” En ze had zelfs op de prijzen gelet, dat betekende wel iets hoor. “Lastig uit te leggen? Probeer het eens” Nu keek ze hem met oprechte ogen aan die snel verdwenen als sneeuw voor de zon. Nu kwam er uitdaging in haar ogen terwijl ze nog een slok van haar wijn nam. “Dan wil ik morgenvroeg een duel met jou” En aan de toon van haar stem te horen nam ze geen genoegen met een nee. “Ik wil namelijk achter komen wat je andere kracht is.” Nu werd het eten geserveerd wat verrukkelijk rook. “Dat ziet er goed uit. Heb ik de juiste keuze gemaakt. Het ruikt voortreffelijk” Tijdens het eten zweeg Incilia omdat zij het niet prettig vond om tijdens het eten te praten. Het enige wat ze zei was: “Smakelijk eten” Af en toe een slokje wijn en vulde het weer aan. Haar derde glas en de fles was al bijna leeg. Je kunt uit een fles 6 glazen vullen. Incilia was een vrij snelle eter en na ongeveer een kwartiertje had ze haar bod leeg. "Ik ga even naar het toilet"En weg was ze. Even zichzelf verzorgen, haar haren weer in model en kwam toen weer terug. Natuurlijk haar handen al gewassen. "Dus dit heb je al vaker gegeten? Nu weet ik ook waarom"

Elijah schudde zijn hoofd, "Ik ga er niet vanuit dat jij dit alleen fijn vindt omdat je op een maaltijd getrakteerd wordt." of hij moest haar helemaal verkeerd ingeschat hebben. Maar zelf had ze al duideliijk gemaakt dat ze het niet eens nodig vond dat hij dat deed. Hij werd getroffen door de echte blik in de ogen van Incilia toen ze vroeg om het uit te leggen, maar voor hij het wist was deze blik alweer verdwenen en verscheen er even later een uitdagende blik in haar ogen. "Ik kan je niet beloven dat ik die zal gebruiken." zei hij, waarna hij rustig een slokje van zijn nog bijna volle glas wijn nam. Elijah gebruikte zijn kracht meestal in rustige situaties, tijdens onderhandelingen en dat soort gelegenheden. In iedergeval niet als hij druk bezig was met zichzeld verdedigen. Iets waar hij nog mee zou moeten oefenen.
Even later wenste ook Elijah haar een 'eet smakelijk' waarna hij voorzichtig met zijn vork in het warme vlees prikte. Hij merkte dat hij honger had, dus ook hij at zwijgend zijn eten op. Maar in het tempo van Incilia lukte het hem niet. Hij knikte naar haar toen ze zich excuseerde om naar het toilet te gaan. Elijah sloot zijn bestek en liet de serveerster komen om af te ruimen en een heerlijk dessert te verzorgen. Hoewel hij niet wist of ze wel van zoetigheid hield, bestelde hij een dessert met flink wat chocolade. Bijna iedereen lustte dat wel. De serveerster was alweer vertrokken toen Incilia weer terug bij hem aan tafel kwam zitten. Hij had net zijn tweede glas wijn leeg, hij was geen snelle drinker deze avond. "Het is inderdaad verrukkelijk, niet waar? Ik heb zelden, of eigenlijk nooit, ergens een betere stoofpot gegeten."

Er verscheen een glans in haar ogen wat je niet precies kon plaatsen. Met haar tong gleed ze langs haar lippen terwijl zij het glas weer naar haar lippen bracht om er een slok van te nemen. “Wie zou het niet fijn vinden om aan tafel te zitten met een aantrekkelijke man?” Haar paarskleurige ogen leken te schitteren door de kaars die erin reflecteerde. Voor heel even zag zij er prachtig uit, onschuld zelf. Alsof een meisje van 14 tegenover je zat en probeerde Elijah om haar vinger te binden. Incilia ging een spelletje spelen met hem. Kijken of hij wist of zij dit werkelijk meende of gewoon een grapje met hem uithaalde. De dame was niet thuis in dat flirten en charmeren. Maar volgens mij deed ze het wel goed. “Of je het gebruikt of niet, ik wil eens zien of het je lukt om van mij te winnen” Een arrogante vonkeling verscheen in haar logen. Of mensen zouden het als arrogantie beschrijven. Zij in tegen blufte gewoon. Elijah dacht vast heel hoog over zichzelf. Ze speelde met een plukje van haar haren die zij wikkelde om haar wijsvinger. Ondertussen had zij het glas wijn al weer terug gezet op tafel. “Ik ben niet thuis in andermans culinaire keukens maar dit was zeker niet slecht. Misschien dat ik het thuis ga proberen na te maken”

Elijah grinnikte even kort, terwijl hij probeerde te kijken of ze dit meende of een grapje maakte. Nouja, hij was een aantrekkelijke man, dat wist hij zelf behoorlijk goed. Dus daar zou ze vast niet over liegen. Elijah vulde twee glazen water met de karaf die op tafel gezet was door de serveerster. Zoals het elk restaurant betaamt om een karaf water op tafel te zetten als er alcohol geschonken wordt. "Ik ben er redelijk zeker van.." reageerde hij. Hij merkte de verandering op in de manier van doen sinds Incilia terug was van het toilet. Ze was meer ontspannener, meer vrouwelijk dan ervoor. De manier waarop ze uit haar ogen keek en de manier waarop ze met haar haren speelde waren slechts voorbeelden. Het was een prachtig aanzicht, vrouwen die begonnen met verleide. Dat ze een spelletje met hem speelde? Nee, dat had hij niet door, dat verhinderde zijn egoïsme. "Kook je vaak thuis?" vroeg hij toen belangstellend aan haar. Hij kon niet koken, hooguit een ei bakken, maar daarvoor waren wat hem de restaurants voor uitgevonden zolang je nog geen vrouw had.

Een uitdagende glans verscheen in haar ogen die nu wat langer bleef ook haar tonering veranderde. "Je bent wel erg zeker van je zaak nietwaar? Hoogmoed komt ten val, ooit van gehoord?" Amuserend bracht zij de glas naar haar lippen en dit keer nam zij op een sensuele manier een slok. (Hoe dat kan?) Ze streek met haar tong langs haar lippen terwijlt zij hem recht in zijn ogen aankeek. "Ik ben eens benieuwd. Dus je gaat er wel mee akkoord?" Dit zou no g leuk worden. Ze moest zijn arrogantie de pan in hakken. Bij zijn vraag over koken keek ze hem voor het eerst met een klein glimlachje aan. Helaas was deze voor korte duur maar had haar voor 1 moment een lievere, vrouwelijkere uitstraling gegeven. "Ik heb alleen nog een vader. En omdat de meeste mannen niet kunnen koken, waaronder dus ook mijn vader, heb ik de taak op mij genomen. Het huishoudelijke taak. Ook jaag ik vaak voor vlees. Ik ben goed in het bereiden van vlees en mijn andere specialiteit zijn de gerechtew typisch wat wij in Runa eten. Maar Elijah" zijn naam met een wat vriendelijkere toon uitgesproken. "Neem aan dat je geen relatie hebt? Wordt het wel tijd om te leren koken nietwaar?"

Elijah lachte kort, hoogmoed kwam voor de val, dat hoorde hij vaak genoeg. Maar wat hem betreft was hij de uitzondering op die regel. Elijah knikte dan ook als antwoord en nam weer een slokje van de rode wijn. Het was een goede wijn. "Ik ga er zeker mee akkoord." hij zou zijn princiepes maar eens opzij moeten zetten voor een keertje, besloot hij. Elijah leunde weer wat achterover in zijn stoel terwijl hij zijn blik niet van Incilia liet gaan. Ze was een boeiende persoonlijkheid en zijn doel om haar te laten ontdooien had hij nog niet laten varen. "Elijah luisterde naar het verhaal bij haar thuis, hij had haar dus goed ingeschat. Ze kookte vaker. "Ik heb inderdaad geen relatie, ik ben liever een vrij man." vertrouwde hij haar toe, "En koken is niet voor mij weggelegd, ik ga dan liever buiten de deur eten. Scheelt een hoop werk."

"Oke dan is dat afgesproken. Morgenvroeg, wanneer de zon opkomt zullen wij een duel beginnen. En niet te laat komen. In de ochtend ben je het alerts. Wel niet te zwaar ontbijten want anders" haar stem kreeg een onheilspellende toon. Het viel haar op dat de jongen haar bleef aankijken. "Heb ik iets op mijn gezicht?" Ze voelde zich een beetje ongemakkelijk. Had ze iets tussen haar tanden? Nee ze had gekeken. Misschien iets anders. Incilia nam eerst een slok van het water en daarna van de wijn. De fles was ondertussen al leeg. "Je hebt geen relatie nodig om te koken maar als je een vriendin hebt kan die voor je koken. Geloof mij, de gerechten wat ik maak zouden zo geserveerd kunnen worden in een restaurant. En kost toch handen voor geld? Vind je koken ook helemaal niet leuk of... Je vind dat iets voor vrouwen" nu kregen haar ogen een gevaarlijke glans. Als die maar geen verkeerd antwoord hier op gaf. Vrouwen en mannen waren in ieder opzicht gelijk. Wat mannen kunnen, kunnen vrouwen ook.

Elijah knikte braaf bij haar woorden. "Afgesproken, half 7 goed?" Hij moest rond 8 uur weer in de haven zijn voor z'n werk, hij verwachte dat het duel wel binnen een paar minuten afgelopen zou zijn. Hij wende zijn blik weer af van Incilia om te gebaren om een nieuwe fles wijn. "Nee hoor, je ziet er prachtig uit." het was duidelijk dat dit een compliment was. Elijah was erg ruimgevig met zijn complimenten aan vrouwen. Ondanks de gevaarlijke glinstering die in de ogen verscheen bij Incilia over haar vraag, of hij koken iets voor vrouwen vond, zou hij niet tegen haar liegen. Ditmaal hield hij zich aan zijn belofte. "Ik vind koken inderdaad iets voor vrouwen, mannen zijn er niet fijnzinnig genoeg voor. Geef ze een potje zout en ze gooien de helft door een pan bouillon heen. Vrouwen hebben een betere neus voor smaken en hebben het gevoel in hun vingers." Elijah wist het mooi te brengen. Op dat moment, hoogstwaarschijnlijk gelukkig voor Elijah, kwam de serveerster eraan met het dessert. Het waren twee prachtig versierde borden, "Ik hoop dat ik je voorkeur goed heb geraden, anders kun je altijd nog wat anders bestellen." zei hij tegen Incilia.

"Half 7 is prima! Ik vind het heerlijk om vroeg op te staan. Dan presteer ik op mijn best. Ik ga het je niet gemakkelijk maken" bij het compliment werd Incilia even stil en deed een plukje achter haar oor. "Dankjewel' zei ze zachtjes. "Maar je zult dat vaak genoeg tegen anderen zeggen nietwaar?" Een fonkeling verscheen in haar ogen. Ze moest niet zo snel vallen voor zo'n praatjes. Zij vond zichzelf ook niet echt prachtig. Er waren genoeg andere vrouwen die er mooier uitzagen. Toen hij sprak over koken begon hij heel goed zijn woorden te plaatsen. Hij had goed gesproken. Een goed antwoord. Hierdoor kon ze niet 'geneen' terug antwoorden. Ze moest zelfs een heel klein beetje glimlachen. "Goed gezegd en daar moet ik je wel gelijk in geven. Je weet wel jezelf goed te verwoorden. Dan kan ik wel waarderen' het dessert kwam als een verrassing. "Chocolade! Ooh lekker!" Opeens begon Incilia te stralen. "Ik ben dol op chocolade" dit gaf haar een schitterende, schattige uitstraling. Echt een meisje, meisje leek ze op dit moment. "Elijah, had toch niet gehoeven!"

"Dat verwacht ik ook niet." maar hij zou het haar zeker niet makkelijk maken. Wat Incilia zei viel niet te ontkennen, "Daar heb je gelijk in, maar dat betekent niet dat ik het niet meen natuurlijk." Er waren gewoon teveel vrouwen in de wereld. Of hij was niet zo kieskeurig, dat zou ook nog kunnen natuurlijk. Hij knikte bij de woorden van Incilia, hij vond het fijn om te zien dat er zelfs een glimlachje bij af kon. Maar dat kleine lachje was niets in vergelijking met de uitdrukking die op haar gezicht verscheen toen het dessert op tafel verscheen. "Natuurlijk wel," reageerde hij enthousiast, "Bij een goed dinner hoort een geweldig dessert." zei hij terwijl hij van Incilia naar het gerecht keek. "En chocola valt gewoon niet af te slaan toch?" hij lachte vrolijk naar Incilia, blij dat ze wat ontdooid was.

"Het houd in dat je gewoon niet kieskeurig bent. Dat je velen vrouwen het hof wilt maken. Is geen slechte eigenschap maar Elijah onthoud 1 ding. Als je iemand echt leuk vind kun je dit maken. Met andere vrouwen gaan uiteten" incilia geloofde niet echt in liefde omdat ze niet eens wist wat het was. Hoe het hoorde te voelen, hoe het hoorde te zijn. "Chocolade is gewoon verukkelijk. Dat maakt een stofje vrij waar je vrolijk van wordt" ze begon meteen te smullen van het dessert. Ze leek nu een stuk jonger, de onschuldige zelve. Toen kreeg ze het door waardoor ze even stopte met eten. Haar gezicht veranderde in de normale plooi. Ze schaamde zich diep voor haar gedrag van toenet.

Elijah grinnikte, "Ik wordt nooit verliefd." bezwoer hij haar. Hij geloofde niet echt in de liefde, zijn ouders waren een slecht voorbeeld geweest van liefde en zelf was hij ook nooit verliefd geweest. Hij vond het geen gemis, nee hij was liever een vrij man. Hij kon doen wat hij maar wilde, vrijheid blijheid. "Hmm, ik ben niet scheikundig ingesteld, maar het zou me niets verbazen. Ik heb nog nooit iemand chaggerijnig gezien na het eten van chocola." ook hij begon te eten, maar zijn aandacht was vooral bij Incilia die er van leek te genieten. Ze keek blijer dan ze de rest van de avond eerst was geweest. Maar dit veranderde toen ze het doorhad en ze haar gezicht weer in dezelfde plooi als eerst trok. "Waarom trek je een makser op?" vroeg hij aan de jonge vrouw nadat hij een chocolade rolletje in zijn mond had gestopte.

"Ik wordt ook nooit verliefd. Kom we proosten op een liefdeloos leven en dat we daar gelukkig blijven!" Ze hief haar glas omhoog en wachtte op de tik van haar glas. Incilia was al bijna klaar met het dessert en bij zijn vraag verstijfde. "Hoe bedoel je? Ik weet niet waar je het over hebt. Dit ben ik" loog ze duidelijk. Maar incilia vertikte het om mensen haar te naderen. Geen vertrouwen, geen vriendschappen en geen gevoelens. Ze mocht niet om iemand gaan geven. Haar moeder was dood en haar broer had ze in de steken gelaten. "Ik draag geen masker. Ik kan gewoon niet glimlachen. Ziet er trouwens ook afgrijselijk uit, net een monster" grapte ze. Hopend dat ze zo over een ander onderwerp overgingen. "Ik heb het al bijna op. Jij slome slakje" zei ze beetje plagend. Maar je moest op je eigen tempo eten. Genieten.

Elijah tikte zijn glas tegen die van Incilia aan, "Op een gelukkig, liefdeloos leven." lachte hij naar haar. Het gebeurde niet vaak dat hij zo'n vrouw tegen kwam. De meeste vrouwen smachtte naar een leven met een prins op het witte paard en degene die wat realistischer waren hoopte gewoon op een goede man. Hoewel ze dan bij Elijah op het verkeerde adres waren. Ondanks dat Incilia loog had hij zelf de waarheid gezien, "Waarom probeer je dan je innerlijke gevoelens te verbergen, net wist je een klein glimlachje op je lippen te toveren. Toen we het over koken hadden, maar zodra je het doorhebt probeer je die zo snel mogelijk weer kwijt te raken." ondanks dat Elijah misschien niet de meest wijze persoon op aarde was, had hij een redelijk observatie vermogen. En dit soort dingen miste hij dan ook niet gauw. Hij nam weer een hap van een dessert omdat Incilia hem aanspoorde, maar eigenlijk verwachte hij nog steeds een antwoord.

Elijah prooste met haar mee wat betekende dat hij dus met haar woorden eens was. "En op heel veel" nu kwam ze iets meer naar voren. "Seks" fluisterde ze zachtjes. Nu Incilia niet meer maagd was wist ze wat zij al die jaren had gemist. Wie zei dat je liefde nodig had om seks te hebben. "Denk dat ik vergeleken met jou nog heel veel heb in te halen" dat laatste als grapje bedoeld. Het kon ook zijn dat Elijah helemaal niet zo in elkaar zat. Bij zijn woorden legde zij haar vork even neer en dronk haar wijnglas leeg. "Wij van he t runa volk gaan niet op emoties af of gevoelens. Wij luisteren naar ons koppie koppie in plaats van ons hart. Wij leven in een wereld van wetenschap, logica en feiten. Emoties betekent zwakte en zwakte is een gevoel. Het beste is om gewoon niets te voelen. Ik vind het prima zo want daardoor zal ik nooit gekwetst raken of bedroefd waardoor ik niet op emoties af ga. En dit ben ik nu..." Er mee bedoelen dat ze toch niet meer kon veranderen. Nu wilde Incilia op een ander onderwerp komen. "Elijah wat doe je eigenlijk voor de kost? Vroeg het af met zo'n lichaam$