Delicia - De hoge grassprieten,

Chemène keek Deke bedenkelijk aan. Hij had gelijk, proberen kon geen kwaad.. Maar ze had geen zin om als proefkonijn te dienen. Dadelijk was het iets dodelijks, wist zij veel.. "Dus.. waarom bij dat meer? Kan het niet gewoon hier?" vroeg ze hem terwijl ze een wenkbrauw vragend optrok. "Waarom zou je dit eigenlijk willen doen? Wat schiet je hier mee op? En hoe weet ik dat je het wel echt zo bedoeld en me niet vergiftigd op een of andere vage manier?" vroeg ze hem achterdochtig. Ze wist het gewoon niet. Was mee gaan wel slim? Maar dit betekende misschien wel een kans om wat normaler te woorden, zichzelf minder te verafschuwen..

"Ik ben een watermeester en bij een meer heb ik meer mogelijkheden om je in bedwang te houden als dat nodig is," legde Deke uit. "En ik doe dit omdat ik eerlijk gezegd wel nieuwsgierig ben naar wat het probleem is, maar ook omdat ik graag mensen help. En als ik een nieuwe spreuk uitprobeer, dan haal ik die uit een boek en dan zal ik je eerst laten lezen wat hij doet. Je hebt mijn woord, als ik je expres iets aandoe, een tweede neus laat groeien ofzo, dan breek ik mijn staf doormidden. En ik zal geen spreuken doen die ik niet goed beheers." Deke verwachtte dat dit wel genoeg was om Chemene over te halen, meer redenen wist hij eigenlijk niet aan te voeren.

"oké.." mompelde Chemène. "Is goed.. Maar als er ook maar iets gebeurd dan vind ik je wel." zei ze hem waarschuwend. Ze begreep nu waarom hij naar een meer wilde, en zij vond het ook fijner dat hij zich kon beschermen, hoewel zij de bescherming ook kon verbreken, maar dat vertelde ze er maar niet bij. Ze wist niet eens of het haar wel zou lukken als ze zo wild werd van de dorst en het verlangen naar bloed. "Laten we dan maar gaan hè?" zei ze tegen hem. Het was al middag, en als hij ook nog een spreuk wilde vinden moest hij wel wat haast maken.

"Jup, die kant op," zei Deke lachend. Hij was blij dat ze had toegegeven. Hij begon te lopen en iets verderop kwamen ze bij een klein vennetje. "Hoe laat begint die verandering van jou?" vroeg hij, terwijl hij zijn staf in de grond naast het water stak. De stok, die rechtstreeks van een boom afkwam, schoot wortel en richtte zijn bladeren naar de zon. Hij laadde op, zodat er vanavond meer dan genoeg energie in zou zitten. Ondertussen kleedde Deke zich uit en nadat hij het antwoord van Chemène had gehoord, sprong hij in het water. Hij maakte een met lucht gevulde bol om zjin hoofd en ging in lotushouding op de bodem zitten. Hij dacht beter na in het water.