Samino - Ebalt - De zwarte markt

Liz vervloekte zichzelf dat ze hier heen was gegaan terwijl de kans hem tegen te komen zo groot was. Of wilde ze hem graag tegenkomen? Vroeg ze zichzelf af, maar snel duwde ze die gedachte weg. Met een neppe glimlach draaide ze zich om en keek hem wat uitdagend aan. 'Dacht je dat ik te bang was om terug te komen?' vroeg ze hem plagerig, maar er was ook een serieuze toon in haar stem te vinden.

Elijah hield zijn hoofd wat schuin. "Ik had inderdaad verwacht dat ik je hier niet meer zou tegenkomen." ondanks dat het wat vroeger was dan gisteren begon het hier op straat al weer flink wat te rommelen. Er stonden een paar ongure types die duidelijk bepaalde soort pilletjes verkochten, de eerste vrouwen begonnen weer met tippelen en her en der klonken kwade woorden.

'hmm verkeerd gedacht' zei ze en ze draaide zich om. Met het verdiende geld kocht ze twee flessen en die stopte ze in een ruwe tas die ze bij zich droeg. Haar gezicht stond zo standvastig dat zelfs de eigenaar niet tegen haar besluit om zulke sterke drank te kopen in durfde te gaan. Toen er een nogal groezelige man van in de veertig haar op een ongepaste plek aan probeerde te raken sloeg ze hem weg en deed een paar stappen de andere kant op. 'Wat ga je doen vanavond?' vroeg ze Elijah, niet flirterig maar eerder onverschillig.

Elijah keek naar de twee flessen drank die ze kocht. Maar hij was geen persoon die ervoor zou waarschuwen. Elijah legde zijn geld op de toonbank en nam de vijf flessen aan. Genoeg voor zijn mannen. "Ik ga de stad in, nog wat dingen inspecteren en regelen." gister had ze al doorgehad dat hij niet zuiver was. Dus uit te leggen wat het allemaal precies was, was waarschijnlijk niet nodig.

'Hmmm...' zei ze weer, deze keer iets bedachtzamer en ze ging met haar hand door haar haren, waarvan de wortels waarschijnlijk al een tikkeltje zwart werden. 'Ik meende het serieus gisteravond, al denk ik dat je geen hulp nodig hebt. Volgens mij lopen jou zaken wel goed, alleen over de rest van je leven gesproken' zei ze mysterieus en ze keek hem in de ogen. Ze had nagedacht, en had besloten dat deze jongen waarschijnlijk iets ernstigs meegemaakt moest hebben, want hij maakte wel een beetje een puinhoop van zijn leven. Waarschijnlijk op zoek naar avontuur of zo, net als zij eigenlijk, maar dat zou ze niet toegeven.

Elijah hield er niet zo van als mensen kritiek hadde nop zijn persoonlijke leven, "En wat moet er adn mis zijn met de rest van mijn leven?" het klonk geïrrtiteerder dan hij had willen doen. Zijn donker blauwe ogen bleven kort in die van Liz hangen, voor hij kort afgeleid werd door de verandering van haar haarkleur. Het was alsof ze last had van spontane uitgroei.

Liz glimlachte en liep naar hem toe. 'Schat, ben nou is eerlijk tegen jezelf, je zou niet zo leven als de rest van je leven beter was geweest' zei ze zachtjes, bijna fluisterend omdat ze hem toch wat privacy wilde gunnen in zijn eigen wereldje. 'Als je nog hulp nodig hebt zeg je het maar' zei ze en ze liep langs hem heen, stootte tegen hem aan met haar schouder en begon een weg te banen door de mensenmenigte die niet echt graag opzij wilde gaan.

Elijah pakte haar bij de arm voor ze volledig in de menigte kon verdwijnen. "Met de rest van mijn leven is helemaal niks mis." gromde hij tegen haar voor hij haar losliet en zich omdraaide om verder te gaan. Dit was nou de reden dat hij nooit mensen na een avond hoefde tegen te komen. Ze gingen gelijk de psycholoog uithangen.

Liz glimlachte en knikte. 'Ik dacht al dat ik gelijk had' zei ze, verder gaf ze niet veel om zijn leven. 'Maar als je geen vrouwelijke schoonheid nodig hebt bij geile zakenmannen zie ik je waarschijnlijk niet meer' misschien een beetje arrogant, maar ze had echt een baan nodig en bluffen kon soms nog wel eens helpen.

Elijah snoof, "Jahoor, vrouwen moeten altijd gelijk hebben." zei hij denigrerend. Hij wilde weglopen, maar bleef toch staan bij de woorden van Liz. "Dat je gister dronken was, betekent niet dat je elke avond zo gemakkelijk iemand weet te verleiden." hij bekeek Liz nogmaals. Dat ze een prachtige vrouw was viel niet te ontkennen, maar ze had een gevoelige snaar geraakt waardoor hij nu niet echt te genieten was.

Liz keek hem kwaad aan. 'Zo moeilijk is het niet hoor, en bij jou heb ik niet eens mijn best gedaan. Als ik nu zo naar je kijk snap ik niet eens waarom ik überhaupt met je naar bed gegaan ben. Je bent arrogant, irritant en hebt totaal geen respect voor anderen' beet ze hem toe, en er verschenen blosjes op haar wangen. 'Je bent niets meer dan een kleine, bange jongen die niet aan zichzelf toe durft te geven dat hij soms ook bang is'.

'Daar dacht je gisteren anders heel anders over, schat." Elijah kon het niet opbrengen om nu een vriendelijke toon te laten klinken. Zoals gisteravond zijn slechte humeur was verdwenen, zo verdween nu zijn goede humeur als sneeuw voor de zon. Bij de laatste woorden van Liz lachte hij honend, "Jahoor, je kent mij ook al zo ontzettend goed. In die paar uur dat je bij mij was heb je me vast héél goed leren kennen." Hij keek haar kwaad aan, "En als je het niet erg vind, ik heb betere dingen te doen nu."
-
wat nou als Elijah in problemen komt en Liz hem dan komt redden/helpen?

Ja dat is goed ((:


Liz keek hem een paar seconden aan. Maar glimlachte toen, bijna lief, maar haar ogen stonden gemeen. 'Veel plezier met de rest van je vreselijke leven' zei ze met een zoetsappig meisje. Woedend stapte ze weg. Elijah kon lekker stikken met zijn leugens en zijn knappe lichaam en charmes, maar vooral met zijn arrogantie. Nog steeds boos liep ze over de straten.

je kan ook nog bij het andere rpg :3
-
Elijah negeerde haar voor de rest en stapte zonder om te kijken het plein over om in een straatje te verdwijnen waar hij had afgesproken met een paar van zijn maten. Iets wat nu niet zo gezellig zou zijn als verwacht. Voor hij er aan kwam had hij al een halve fles leeg gedronken om wat te kalmeren. Zonder veel te zeggen klapte hij de flessen op een geïmproviseerd tafeltje. "Veel plezier d'r mee, ik ga de spullen checken." hij zag dat de mannen, hoewel ze nauwelijks mannen te noemen waren elkaar een blik toewerpen. Elijah was een heetgebakkerd persoon en voelde hiedoor de net wat gebluste woede nog verder opwaaien. Hij trapte tegen een kei op de grond, die door zijn krachten zonder pijn te doen weg schoot.
Na een halfuur was hij erachter gekomen dat de levering niet klopte zoals het moest zijn. Omdat hij nu geen zin had in andere liep hij zonder enige bescherming het terretorium van de andere in. "Heyy Chez, je weet dat we dit niet hadden afgesproken," met een luidkabal liet hij een deel van de wapens op de grond vallen. Hij daagde ze uit, wilde dat ze tevoorschijn kwamen. Hij moest zijn krachten ergens op los laten.

Liz merkte dat de gedaanteverwisseling sneller kwam dan gedacht en trok zich tien minuutjes terug in een donker pakhuis. Toen ze er uit stapte als donkerharige schone, met een flinke dosis alcohol in haar bloed had ze genoeg zelfbeheersing om over de markt te lopen. Ze kon echt goed tegen alcohol, want ze liep nog recht. Ze hoorde een boel gekletter uit een pakhuis tegenover de plek waar ze toen liep komen en veel mensen gingen kijken. Zo ook zij. Natuurlijk zag ze Elijah daar, het was te voorspellen

---
Dat doe ik liever niet op IPod, geen idee waarom haha

jammer
-
Elijah was ervaren, maar als dit tot een gevecht zou uitdraaien, wat het zeker zou doen, zou hij het niet redden alleen. Maar Elijah was koppig en arrogant genoeg om daar niet over na te denken. Van achter was een flink stel jongens tevoorschijn gekomen, de meeste hadden wel wat op, maar dat betekende juist dat ze meer zin hadden in een opstootje dan normaal. Een donkerharige jongen, Chez stapte naar voren. "Ben je een beetje boos." zei hij op een pruilerig toontje. iets waardoor het bloed van Elijah nog meer ging koken. Na een korte woordenwisseling had Elijah er genoeg van. Zonder waarschuwing liet hij een deel van de grond omhoog komen en haalde hij hier voor hem bruikbare brokken uit die hij in de richting van de jongens smeet. In het begin hield hij nog dapper stand tegen het zestal mannen, maar zijn energie begon op te raken en al snel voelde hij hoe er een dolk langs zijn wang schampte en er een pijnlijke snee in maakte. "Godver." vloekte hij waarna hij nog meer ruimte moest opgeven om zichzelf voldoende te kunnen verdedigen.

Liz keek geschrokken toe. Maar zijzelf had ook wat op en dat zorgde ervoor dat ze neer durfde. Zo snel mogelijk wurmde ze zich naar voren, maar het ging langzaam en tegen de tijd dat ze kon helpen was Elijah al helemaal in een hoek gedreven. 'Sukkel' mompelde ze in zichzelf. Een paar seconden voelde ze de blikken van de mensen omdat ze nu in de kring stond en haar hart klopte in haar keel. 'Jongens, waarom nou weer vechten?' vroeg ze met haar melodieuze, maar harde stem. So sexy mogelijk liep ze naar de jongens toe en wachtte een paar seconden af, misschien zouden ze al stoppen en anders had ze er geen moeite mee er een paar bewusteloos te slaan.

Elijah zag dat de jongens verstarde en de aandacht naar iets anders ging dan naar hem. Bezweet en hijgend veegde hij snel het zweet uit zijn ogen voor hij keek waar de aandacht naar toe ging. Hij had de stem niet gehoord omdat hij zo druk bezig was, maar de andere liepen Liz aan te gapen. Iets waar hij ook aan begonnen was, wat deed zij hier? Ze hoorde allang vertrokken te zijn naar een plekw aar hij nooit zou komen en haar zodoende nooit meer hoefde te zien. Maar hij was nu maar al te blij dat dit voor een adempauze zorgde. "Om die eikel een lesje te leren." zei een van de jongens tegen Liz, "over zaken waar je jouw neusje niet in zou moeten steken." het was niet beledigend, eerder een compliment. Het was duidelijk dat de jongens afgeleid waren, maar als Elijah nu een van hen te pakken zouden krijgen zouden de andere 5 hem direct tot de grond werken. Geen idee wat hij nu zou moeten doen staarde hij naar Liz.

Haar ogen flitsten een fractie van een seconde naar Elijah en toen keek ze de jongen aan. 'Ach schat, ik weet dat hij een eikel is, en ik zou met alle plezier helpen maar ik doe het niet omdat ik weet dat hij jullie goed kan helpen. Jij zou toch ook niet op een mini momentje van zwakte beoordeeld willen worden' zei ze terwijl ze dichter naar de groep liep en de jongeman die duidelijk de leider was met haar duim over zijn lip streek. 'Maar als jullie niet luisteren ben ik bang dat ik jullie pijn moet doen' en ze trok een kleinpruillipje.

Elijah kon nog steeds niet veel doen , behalve toekijken naar wat liz deed. Een van de jongens, Hight als hij het goed had verstijfde bij haar waarschuwing. De andere keken haar wat lacherig aan. Maar Hight had door wat voor wezen Liz was. "ze meent het." zei hij na een korte stilte bloed serieus. De andere keken hem aan en zagen dat hij het meende. "En wat is jouw optie dan, schoonheid." Ches streelde met zijn hand langs haar heup.

Liz keek de jongen verstoord aan, en zag de angst in zijn ogen. Vliegensvlug handelde ze want er was geen tijd meer over. Ze sloeg haar arm om de nek van de leider alsof ze wilde dansen ofzo, maar in plaats daarvan stootte ze haar knie in zijn maag waardoor hij dubbel klapte. Haar hand schoot naar zijn kaak en zijn slaap waardoor hij bewusteloos neerviel. Liz met haar kleine, tengere gestalte had een sterke, volwassen man neergeslagen. Ze hoopte dat ze niet hoefde te moorden, niet met al die mensen hier, want als ze eenmaal bloed geproefd had was ze niet meer te stoppen.

Elijah zag hoe de leider neerviel. Hij was niet iemenad om te vluchten, maar in dit geval waren er nog vijf jongens over. "Oké Liz, je hebt je punt." zei hij tegen haar. "Let's go." hij deed een stap naar voren, maar om hem heen zweefde nog steeds een paar brokken steen die hij elk moment zou kunnen afschieten als er alsnog iemand in actie kwam.

Liz keek naar hem toen hij begon te praten en liep met hem mee naar buiten. 'Mijn kracht is ook aarde, alleen ik doe er niks mee' zei ze alsof er net niets gebeurd was. Ze voelde zich een beetje draaierig door de alcohol en adrenaline die door haar aderen stroomde. Een paar kleine straatjes verderop was het iets rustiger en stond er een muurtje waar ze op konden zitten, dus dat deed ze ook.

Elijah knikte bij de woorden van Liz, ondertussen bekeek hij zijn kleding die zo goed als vernaggeld waren. De witte blouse die hij droeg was gescheurd en er zaten enkele bloedvlekken van zijn wang op. Zijn wang, direct ging hij met zijn hand naar de wond die nog steeds bloedde, hoewel niet zo heftig als eerst. Een stekend gevoel nam hij nu waar, nu de adrenaline begon weg te stromen."Waarom dan niet?" vroeg hij terwijl hij zijn blouse over zijn hoofd trok, hij kon hem net zo goed als stelping gaan gebruiken.

Liz keek hoe hij zijn blouse uittrok en glimlachte. 'Geen idee. Ik denk omdat het nooit een tweede natuur is geworden. Daarbij vond mijn volk het maar raar dat ik dat kan en geen tovenaar ben' zei ze een beetje bedachtzaam en ze keek naar de wond maar wendde haar blik snel af, pakte een fles uit haar tas en nam een slok. 'Je was wel stom bezig' het was geen verwijt, eerder een conclusie .