De waterval van Gilan.

In een vredige omgeving van Gilan ligt de waterval. Een aantal kleine, snelstromende riviertjes komen uit in deze waterval en komen met een pijnlijke snelheid naar beneden. Het water komt uit in een niet al te groot, maar diep meer met helder blauw water. Er is druk leven in dit water met allerlei vissen en andere waterwezens. Er wordt gezegd dat er in dit diepe water zelfs een waterdraak huist. Er is een stenen pad rond het meer dat ook achter de waterval langs gaat. De omgeving is onwijs groen.

Regels: Vervuil het water niet. De bewoners uit het dorp dichtbij letten erop.

Zelda vloog op Catnip toen ze vanboven de enorme waterval zag. Ze vroeg Catnip om te stoppen en da deed ze, ze daalde neer. Toen Zelda afgestapt was verdween ze in het water, aangezien ze een water draak was kon ze onder water leven. Nieuwsgierig keek Zelda naar het water en met een gemak sprong ze op een grote kei in het water. Ze ging daar zitten en liet haar hand door het water gaan, onmiddellijk schoot er een kleurrijke vis voorbij.

Het was heerlijk weer en het luide geluid van de waterval leek haar uit te nodigen om dichterbij te komen. Ze had geen idee dat er iemand daar beneden was en ging dus op Swan staan. 'Ik ga springen.' Zei ze toen ze eenmaal boven het water waren. Swan hield niet van roekeloze dingen maar ging niet tegen haar in. 'Tot zo.' En toen sprong ze van Swan af recht het water in. Het water ging alle kanten op toen ze het raakte en haar vissenstaart ontstond. Haar zicht was perfect onder water en ze schrok toen ze een draak zag. Ze zwom snel naar boven en keek verwoed om haar heen.

Met aandacht keek ze naar de zeemeermin die sprong en in het water haar staart transformeerde. Zelda zag dat ze schrok toen ze hoogst waarschijnlijk Catnip ontmoete en met een schrok naar boven kwam. Ze liep naar de rand van de steen en keek haar aan. ''Hallo, ik had je moeten waarschuwen voor mijn draak. Het spijt me maar geloof me, ze doet je niks. Ik ben trouwens Zelda Celinor tovenares van Het Sterandavolk.'' Ze glimlachte naar het meisje.

Mensen? Gelijk nam ze als een soort schild haar opgewekte karakter aan. "Ah joh, geeft niets. Een beetjenschrik is goed voor me!" Zei ze met een glimlach van oor tot oor. "Aangenaam, ik ben Ruby." Het meisje dat zich daarnet als Zelda had voorgesteld was dus ook een tovenaar, toevallig. Ze hield er meestal niet zo van om informatie over zichzelf open en blood op tafel te leggen. "I'm a mermaid." Zei ze met een trotse glimlach en sloeg haar donkere vissenstaart langzaak heen en weer.

Zelda glimlachte naar haar en keek naar haar staart. ''Wow, ik heb nog nooit een zeemeermin gezien. Ik vind je staart heel mooi.'' Ze stond op en blies op haar vingers. ''Wacht ik zal je Catnip laten zien.'' Daarna kwam er uit het water gerezen een enorme draak, die boog voor Zelda. Ze aaide haar over haar fluweel zachte hoofd.

Ruby glimlachte naar de draak. Ze had al eerder een draak gezien. De schaduwdraak van haar meestertovenaar. Hij liet zich meestal niet zien, maar enkele keren had ze hem kunnen aanschouwen. Ruby zwom naar de rots en liet haar vissenstaart verdwijnen zodat ze hier naast Zelda op kon klimmen. Het jurkje dat ze daarnet aan had gehad viel weer over haar benen en ze rekte zich uit. "Dank je, Catnip is mooi." Complimenteerde ze terug.

Zelda glimlachte. ''Catnip kan mensentaal verstaan, ze mag je nu al. Ze is heel snel gevleid.'' Ze haalde een hand door haar rode haar. ''Reis jij veel Ruby? Of leef je hier?'' Zelda wees naar deze prachtige plek. Zelda zwervde een beetje door Levea, al een lange tijd geleden had ze afscheid genomen van haar familie. Op het feest had ze gehoopt hun weer te zien, maar tergeevs. Ze ontmoete veel mensen op haar reizen. Ze kende nu al Cortez, Sakura, Leida, Roxy, Icila, Euphy, Adeo, Deke en nog veel meer. En nu leerde ze Ruby kennen.

Ruby plantte haar handen in haar zij en glimlachte opgewekt. "Ik reis." Zei ze. Iets dat ze prettig vond. Ze was erg gesteld op haar volk, maar ze namen haar niet serieus, door het karakter dat ze creeërde. Het was goed dat ze op zichzelf was, samen met Swan om de wereld om haar heen te ontdekken. Ook om haar krachten als tovenaar te verbeteren. "Maar plekken als dit zijn mijn favoriet, met veel water."

Zelda keek haar aan met haar vriendelijke blik. ''Ik hou ook van water, het is mijn kracht. Daarnaast ben ik ook profeet.'' Ze glimlachte naar haar en begon haar boog en pijlenkoker om te doen. ''En jij? Of ben je alleen een zeemeermin?'' Ze gespte haar iem om en deed er haar zilveren zwaard aan. Daarna pakte ze haar toverstok, een zilveren stok ingelegd met kristallen.
''Dit is mijn toverstok.'' Liet Zelda zien.

Ruby knielde neer bij het water nadat ze de toverstok van Zelda had bewonderd. "Mooi." Zei ze. Haar ogen waren nu op het water gericht. "Ja, ik heb ook de kracht van het water." Zei ze tegen Zelda en haalde even diep adem. "Ik ben ook een tovenaar en mijn specialiteit is illusies." Dit was tot hoever haar informatie ging. Ze had al veel gezegd voor haar doen. Ze glimlachte opgewekt. "Maar ik maak geen gebruik van een toverstok."

Zelda knikte en glimlachte naar Ruby. ''Zie je die hoge rotsen daar?'' Ze wees naar een enorme hoge rots, die over het water hing. ''Ik zou daar zo graag van af willen springen, maar ik weer niet of het water diep genoeg is, weet jij het wel?'' Zelda keek haar aan en begon zich uit te kleden, ze wou zowiezo een zwemmen. Ze trok een soort van badpak aan met korten mouwen en een ronde hals, het was meer een mini jurk. Snel vlechte Zelda haar lange haar in.

"Het is een klein meer, maar het is diep genoeg." Zei Ruby tegen haar en ging op de rots zitten met haar benen in het water. Langzaam veranderde haar benen weer in een donkere vissenstaart die langzaam door het water heen bewoog. "Het is zelfs zo diep dat ik de bodem niet kan zien en dat zegt veel." Aangezien haar volk bekend stond om hun leven onder water en dus ook een veel beter zicht hadden onder water.

Zelda glimlachte en liep naar de rots toe. Ze wachte even en zette toen haar blote voet in een scherpe griffel. Snel pakte ze een andere griffel met haar hand vast en verzette toen weer haar andere voet. Dit ging een tijdje door toen op eens de rots onder haar voeten afbrak. Zelda werd in een snel tempo bleek en probeerde heen en weer te zwaaien zodat ze ergens grip kreeg. Ze bleef snel staan en een zucht ontsnapte haar. Daarna ging het weer goed, ze klom tot de nop en ging op het uiteinde staan. Het was een verbazingwekkend gezicht, een meisje met een lengte van een zevenjarige helemaal bovenop klaar om te springen.

Ruby keek naar het meisje. "Gaat het?!" Had ze geroepen toen de rots onder haar was afgebrokkeld. Zelda stond nu helemaal aan te top en Ruby glimlachte. Het was leuk om van zo hoog te springen. De adrenaline die door je lijf gierde. Zij had het zelfde toen ze net van Swan was afgesprongen. "Ruby, ik ben er weer." Hoorde ze de stem van Swan in haar hoofd en keek even achterom om daar haar gigantische zwaan te zien vliegen. Ze glimlachte en stak zijn hand op naar hem. Daarna keek ze weer naar Zelda.

Zelda hoorde niet wat Ruby riep maar glimlachte naar haar. Voorzichtig liep ze naar de rand en ze beet op haar lip. Heel even leek het dat ze niet zou springen toen ze opeens naar voren dook en in een sierlijke duik naar beneden sprong. Zelda was een beetje bang dat het water haar zou verpletterde en was opgelucht toen ze heel diep onder water, levend was. Als ze omhoog keek zag ze een bos van zeewier. Ze bleef nog even maar door adem tekort zwom ze toch naar boven. Hijgend kwam ze naar boven.

Ruby keek met een glimlach naar Zelda. "Voelt goed, he?" Vroeg ze en haalde een hand door haar blauwe haren. Op hetzelfde moment streek Swan neer op het meertje. Ruby glimlachte naar hem en zwom door het water om daarna bij hem aan te komen. Ze aaide even over zijn witte veren en zwom daarna naar Zelda. "Dit is Swan." Stelde ze Swan aan haar voor.