Het Damasch Volk

Naam: Het Damasch Volk
Specialiteit: Spreken met voorouders
nummer op de kaart: 36

Algemene informatie:

Dit volk staat bekend om hun afkeer van buitenstaanders. Ze spreken hun eigen taal en leven afgezonderd van de rest van de wereld. Het grondgebied van het Damasch volk is behoorlijk groot, het bestaat voornamelijk uit uitgestrekte grasvlakten met hier en daar een boom. Als buitenstaander is het niet verstandig om het grondgebied te betreden zonder een aantal maatregelen in acht te nemen. Het Damaschvolk is niet heel agressief ingesteld, maar zodra ze denken dat er gevaar dreigt zullen ze naar hun speren grijpen. Ze gebruiken ouderwetse wapens, maar deze zijn net zo dodelijk als een sterk zwaard.
Toch komen er regelmatig mensen naar het volk die vragen om een gesprek met hun voorouders, het Damasch volk bezit namelijk de gave om met voorouders te spreken, voornamelijk die van hun zelf, maar met speciale rituelen kunnen ze ook die van andere volkeren aanspreken. Ze zullen dit niet voor jan en alleman doen, alleen maar voor mensen van wie ze het waardig vinden. Dreigen bij deze personen heeft geen zin, ze mogen dan niet sterk zijn, de geesten kunnen niet gedwongen worden om te spreken.

Uiterlijk:
De leden van het moddervolk zijn kleiner dan gemiddeld, dit komt door hun levensstijl en voedingspatroon. Mannen worden ongeveer 1,60m. ,vrouwen halen vaak net de 1,50 m. Verder hebben ze een andere kledingstijl, de kinderen lopen vaak gewoon naakt rond. Jagers dragen vaak dierenvellen en zijn met allemaal heilige symbolen geverfd of getatoërd, de rest draagt vaak vrolijke gekleurde lappen die ze om zich heen hebben gebonden.

Bestuur:
De belangrijkste van dit volk zijn de Wijze, dit zijn 10 mannen en 10 vrouwen die zijn uigekozen door het volk door middel van stemmen. Deze mensen zijn vaak al ouder, omdat ze zichzelf wel eerst moeten bewijzen. De meest belangrijke man is de Geestenfluisteraar, deze man is de spirituele leider die alle rituelen begeleidt. Op dit moment is het een vijftigjarige man met de naam Kaïl, hij is oud voor een volk als deze. De gemiddelde leeftijd is rond de vijftig voor het Damasch volk, maar Kaïl is nog wonderbaarlijk kwiek voor zijn knokige lichaam en leeftijd.

Huisvesting:
Het Damasch volk leeft in kleine dorpjes die op enkele kilometers van elkaar afliggen. De drie belangrijkste dorpjes zijn Tamaska, Lasiota en T’lïtia. Niet dat deze dorpen dicht bevolkt zijn, maar in elk van de net genoemde dorpen zijn geestehuizen waar vaak rituelen worden uitgevoerd.
De leden van dit volk leven in huizen van klei en leem met daken van riet. Ze zijn niet groot en hebben ook geen ramen, maar het leven van de Damasch speelt zich toch voornamelijk buiten af. Een groot deel van het volk houd zich in leven door middel van de landbouw. De rest houd zich vooral bezig met het maken van producten als potten en vazen, geweven lappen, pijlpunten. De Damasch kennen geen geld, maar doen aan betalen in natura, dus ruilhandel.