Drasknov - Het Grootland

Een bruisende, welvarende stad midden op de vlakten van het Grootland. De stad is niet groot, denk aan de grootte van Amersfoort, en opgebouwd uit huizen in een oude stijl. Vele praken, lange lanen en grote huizen, vooral opgetrokken uit marmer. In het midden is een heuvel met daar boven op een tempel. Ook deze tempel is gebouwd uit marmer en in de tempel zijn vier beelden van goden te vinden, ook van marmer met gouden kronen.
In de rest van de stad vind je vele marktpleinen en in elke straat is wel een herberg. De mensen zijn gastvrij, zolang je je aan de regels houdt.

Regels: Dingen die je in een stad hoort te doen doe je niet.
Personen: Het is een stad, dus ongeveer honderdduizend.

Cortez was al geweest in Otaka, een klein dorpje in Yatan oftewel het Grootland om wat specifieker te wezen. Maar dat was een echt klein dorpje en hij wilde wel eens een stad zien. Het was altijd prachtig om te zien hoe mensen zich zouden haasten omdat ze misschien te laat zouden komen. En dan op tijd op werk komen, dat zal je altijd zien. Hij klopte nog even op de nek van Shalinda en wenkte tenslotte dat ze weer weg mocht vliegen. "Op naar de stad," mompelde hij in zichzelf en slaakte een korte maar diepe zucht. Tenslotte liep hij met een normale pas de stad binnen.

Lea rende al uren met hoge snelheid over de vlakten van het Grootland. Eindelijk kwam er een grote stad in zicht. Vlak voor de huizenrij begon, vloog Lea omhoog en landde op het eerste dak, om daarna van dak tot dak verder te springen, kriskras over de straat. Het was niet heel erg druk en Deke besloot gewoon te gaan lopen. Lea sprong van het dak en landde met een luide plof op de straat. Deke sprong van haar rug en pakte zijn staf, waarna hij in rustige pas verder begon te lopen.

Het was echt heel anders dan in Otaka. Het was groter, het was drukker. Het was sowieso gewoon anders dan in Otaka. Alles was eigenlijk wel groter en overal waar hij binnen liep was het drukker. Zijn ogen gevestigd op de winkeltjes waar hij voorbij liep en totaal niet oplettend of hij tegen iemand aan zou lopen. Als dat zou gebeuren zou hij gewoon meteen sorry zeggen, tegen wie hij dan ook aangelopen was.

Deke had als normaal wezen geen probleem met het door de mensenmassa laveren. Tja, oke, hij stak boven iedereen uit, maar hij liep nog steeds overal omheen. En grote sfynx, Lea, had een groter probleem. Niet alleen werd ze door iedereen aangestaard, ook paste ze soms niet door de mensenmassa door. Dan besloot ze maar over de mensen heen te springen. Vliegen deed ze niet, ze was absoluut niet van plan om van de zijde van Deke af te wijken en hem onbeschermd achter te laten. Zo sprong ze nu over een jongen met paars haar heen en landde vlak voor hem met een zachte plof.

Totaal in gedachten verzonken ja dat was Cortez. De paarsharige jongen was helemaal niet aan het opletten, het enige waar hij oog voor had waren de winkeltjes waar hij voorbij liep. Totdat plots iets of iemand wel over hem heen leek te springen .. wacht? Over 1 meter 96 springen? Dat is een goede springer dan, even keek hij omhoog maar hij zag niets. Toen hoorde hij iets of iemand precies voor zich neer ploffen. Meteen richtte hij zijn ogen voor zich en zag toen een grote sfynx als hij het goed had. "Zozo.. Jij kan hoog springen."

Haha, maar 1.96 meter. Deke is lekker 60 cm langer.

Deke grinnikte toen hij de reactie van de jongen zag. Omdat hij niet verwachtte dat Lea iets zou zeggen, dat lag beneden de waardigheid van een sfynx, begon hij maar: "Ja, dat kan ze inderdaad goed," zei hij lachend. "Maar ja, springen is dan ook best makkelijk voor wezens met vleugels. Een extra flapper en ze zijn al veel hoger." Hij keek omlaag en nam de jongen in zich op. Hij had paars haar, iets wat Deke nog nooit had gezien en best grappig vond.

Jezus Deke is gewoon een spaghettisliertje. En Cortez is een lekker gespierde eh.. banaan XD?
_

Plots hoorde Cortez een stem en draaide zich er toen naar om. Het was een ontzettend lange jongen, te lang als je het hem vroeg. "Als ik zie waar ze dagelijks overheen moet springen is mijn lengte een eitje ja.." Het was niet sarcastisch of gemeen bedoeld, nee helemaal niet juist. "Ja dat is waar, maar alsnog." Het was best knap gedaan, Shalinda zag hij het niet doen. Die was meer van 'ik laat mijn vleugels hun werk doen.'

Hij heeft gewoon normale verhoudingen, hoor.

Deke moest lachen terwijl hij op de jongen neerkeek. "Ach joh, waar ik vandaan kom is dit klein," zei hij. "Ik groei ook nog door, tot ongeveer de normale lengte. Maar volgens mij ben jij ook niet een van de kleinsten." Hij kwam genoeg wezens tegen en veel waren toch echt kleiner dan de jongen die voor hem stond. Ja, oke, de jongen was ongeveer even groot als Lea, maar zij was dan ook een ander soort wezen dan Arswonda of de groep waar deze jongen toe behoorde.

Hahhaha maar hij blijft lang. Veel te lang. :c
_

Cortez hoorde hoe de jongen lachte en zag hoe de jongen op hem neer keek. "Echt waar?" Vol ongeloof in zijn stem, keek hij de jongen aan. "En wat is de normale lengte bij jullie? Ja ik ben de langste van de Karsans.." Even knikte hij met zijn hoofd en keek toen weer even naar de sfynx die ongeveer dezelfde hoogte als hij had.

Ongeveer drie meter," zei Deke. "Daar ben ik dus nog naar op weg. Maar maak je niet druk, wij groeien gemiddeld tien jaar langer dan de andere wezens, dus het is niet zo dat we een centimeter per dag groeien." Hij glimachte en zag hoe Lea naast hem kwam staan. Ze was in precies de goede verhouding voor Deke om hem op haar rug te nemen. Tja, als zij van deze jongen was geweest, was hij een ukkie geweest op haar rug.

Met grote ogen keek Cortez de jongen aan en nog even en zijn mond viel zowat open. "Dat is behoorlijk .. lang." Drie meter, dat is echt lang. Dan zou je hem echt een lange jan kunnen noemen, hoe groot moeten hun huizen dan wel niet zijn? "Ah dat verklaard een hoop. Maar alsnog blijft het ontiegelijk lang," sprak hij weer tegen hem en knikte kort met zijn hoofd.

"Ach joh, vanuit ons oogpunt zijn jullie allemaal belachelijk klein," zei Deke lachend. "En dan heb ik het nog niet eens over de mini-volkjes van deze planeet." Hij stond nog steeds te glimlachen en legde zijn hand op de rug van Lea. Ze was een mooi beest, vond hij, en hij vroeg zich af waar de smaragd op haar hoofd voor diende. Maar daar moest hij zich nu dit druk over maken. "Je had het net over Karsans. Wat zijn dat, als ik vragen mag?" Hij had nog nooit van ze gehoord, laat staan ze ooit gezien.

"Ja dat zal vast wel.." Maar dat is ook niet gek als je drie meter lang bent. "Ja er zijn echt een aantal mensen hier die écht klein zijn." Zoals Zelda, die was absurd klein. Ze was hooguit 1.25? Zoiets? Dat is behoorlijk klein. "Dat is een volk dat leeft in het continent Utaï. Nog nooit van gehoord dan?" vroeg hij met een vragende blik aan de jongen. De meeste mensen kenden zijn volk wel, waardoor wist hij niet maar ze kenden ze.

"Geen idee, ik onthoud niet alles," zei Deke schouderophalend. "Het kan zijn dat ik er al ooit een gezien heb, maar dan weet ik niet meteen tot wel volk diegenene behoort. Dat is toch ook niet het belangrijkste. Ik loop niet op iedereen af om te vragen tot welk volk diegene behoort." Het zou wel heel stom staan, bedacht hij zich, terwijl hij op de rug van Lea ging zitten. Elk mens aanschieten en vragen uit welk volk hij of zij kwam.

"Nee oké, maar dat zeg ik ook niet hè." Het zou behoorlijk awkward zijn als je aan iedere random voorbijganger gaat vragen "En? Waar kom jij dan nou weer vandaan? Uit welk volk?" Nee dat is echt niet een normale vraag als je diegene niet kent. Waarom zou je het dan überhaupt willen weten? Eerst een praatje maken en dan bijvoorbeeld vragen, want meestal na dat praatje weet je ook hoe diegene heet dus ja.

Deke speelde met zijn staf en wist even niets meer te zeggen. Het was eigenlijk een best raar gesprek. Het ging over belachelijke lengte, vanuit het oogpunt van deze jongen dan, en over het willekeurig aanschieten van mensen om te vragen tot welk volk ze behoren. "Kan jij mij misschien vertellen waar de bibliotheek is?" vroeg hij, aangezien hij daar altijd iets te doen had. Hij zat de laatste tijd heel veel in zo'n boekenhuis en reisde hiervoor speciaal van stad naar stad, alleen om informatie te verzamelen.

Cortez merkte op dat er een kind of stilte viel, een stilte die hij liever niet mee had willen maken. Zag hoe Deke met zijn soort van staf begon te spelen. "Kan jij mij misschien vertellen waar de bibliotheek is?" Goh daar vroeg de jongen hem wel wat hoor. Daar moest hij even over nadenken. "Ik heb eigenlijk helemaal geen idee.. Ik ben hier ook pas net," zei hij toen tegen de jongen en haalde zijn schouders op.

"Ach, dan laat ik dit wel de weg wijzen," zei Deke met een knikje naar zijn staf. Het was een mooie optie om de nieuwe spreuk uit te proberen die hij in de vorige bibliotheek had geleerd. "Ehm, ik weet niet wat dit gaat doen, dus misschien is het slim om achter mij en Lea te gaan staan," zei hij en hij begon zachtjes de spreuk te zingen. Daarna 'voerde' hij de bestemming in. De staf vloog horinzontaal omhoog tot ongeveer twee en een halve meter boven de grond, waar hij begon te tollen, alsof hij op zoek was naar de goede richting.

"Tovenaar zo te zien? Althans dat neem ik aan, vanwege je toverstaf. Althans .. is het een toverstaf?" Fronsend keek Cortez de ontzettend lange jongen aan en hoorde Deke tenslotte weer wat zeggen. "Ehm.. Oké?" Uiteindelijk ging hij dan maar achter de jongen en Lea staan, gewoon voor het geval dat. Toen hij wat gemompel hoorde fronste hij zijn wenkbrauwen alleen maar meer, maar toen de jongen opsteeg viel zijn mond zowat open. "Meh."

Deke keek naar de vliegende en tollende staf. "Dus dit doet het," zei hij nadenkend. "Maar ja, ik ben dus een tovenaar." Plots stopte de staf met ronddraaien en de top wees een bepaalde kant op. Hij scheerde ervan door naar het volgende kruispunt van wegen, waar hij weer begon rond te draaien, alsof hij wachtte op Deke. De mensen over wie hij heen was gevlogen, waren schreeuwend op de grond gevallen, waar Deke eigenlijk wel om moest lachen. "Tot nu toe moeten we die kant op," zei Deke en hij keek om. "Loop je mee tot de voordeur van de bibliotheek?" Hij sprong weer van Lea af ging naast haar en Cortez staan.