Masaïk rijk - Besneeuwde vlaktes

Dit is een stuk laagland in het Masaïk rijk. Het is hier bijna heel het jaar door aan het sneeuwen of ijskoud. Enkele dagen ligt de temperatuur boven nul, en dan is het hier erg gevaarlijk omdat alles spekglad is door de smeltende sneeuw. Deze vlaktes staan vol met speciale bomen, helemaal wit van kleur, vanaf de wortels tot de blaadjes. Je ziet ze dus niet staan als ze ver weg zijn, maar van dichtbij zijn ze prachtig. Ze zien er uit als treurwilgen en 's ochtends en 's avonds bloeien er prachtige witte bloemen aan de takken. In de middag gaan deze knoppen dicht. De bomen dragen geen vruchten.

Roxy liet Jake met een gallop naar de besneeuwde vlakte rijden. Haar lichaam was zo heet als kolen en ze had er uren niks tegen kunnen doen. Gelukkig zag ze vanuit de verte de witte sneeuw en meteen ging ze erop af. Misschien kwam het door haar krachten maar nog nooit had ze het meegemaakt dat ze zo heet was. En niet voor maar een paar minuten, voor hele uren had ze zich zo moeten voelen. Voor de vlakte liet ze haar paard stoppen en behendig sprong ze van het beest af. De lucht hier was al een stuk koeler maar veel hielp het niet tegen de hitte van haar lichaam. De enige oplossing was erin liggen en dus draaide ze zich met haar rug naar de sneeuw om en liet zich achterover vallen. De ijskoude sneeuw sloot zich om haar huid en smolt al snel door de hitte van haar lichaam. Verkoeling trok door haar heen en ze kon het niet laten om een verrukte zucht te laten horen. Er was maar een klein deel van haar lichaam bedekt met stof door het korte broekje en zwarte hemd die ondertussen door het gesmolten ijs doordrengt waren met water. Ze had haar bikerboots nog steeds aan maar de kou trok tot haar voeten dus die hoefde ze niet eens uit te trekken.

Leida leunde tegen een van de witte bomen aan. Ze droeg een paar met bont gevoerde, leren legerkisten, een lange broek van bruine, dikke stof en een bruine leren jas, gevoerd met bont. De capuchon van de jas zat over haar hoofd heen en haar adem vormde wolkjes in de lucht. Net iets meer dan dat die van een normaal mens zou doen, door haar krachten, dacht ze. Ze streek met haar in een want gehulde hand haar pony uit haar gezicht. Ze keek verschrikt op toen ze een meisje in een korte broek en een hemd in de sneeuw zag vallen. De sneeuw smolt voor haar, wat betekende dat ze met een begaafde te maken had.

Na een tijdje in de sneeuw gelegen te hebben en haar lichaam helemaal verkoeld was ging ze rechtop zitten. De hitte leidde haar niet meer af van haar intuïtie en de aanwezigheid van het meisje was sterk aan te voelen. Zoiets mocht niet meer gebeuren, dat ze zo afgeleid was door iets dat ze niet meer op haar omgeving lette. Ze drukte zich met de palm van haar hand omhoog en keek achter zich, recht in het gezicht van het meisje. Haar ogen gleden over haar heen, als ze haar wapen niet trok was ze geen bedreiging. Als dit op get laatste moment toch gebeurde had ze haar dolken altijd bij zich. Deze hingen in riem die op haar rug hing (Kijk ava, de plek waar de pistolen zitten zitten de dolken dan) Al gauw was ze niet meer geïnteresseerd in het meisje en pakte een hand met ijs. Haar toen ging in het kleine hoop in haar hand, het smaakte goed en was heerlijk koud. Daarom stopte ze het hele hoopje in haar mond en stond daarnaar op om haar waterfles te vullen met dit heerlijke ijs.

Leida glimlachte om het gedrag van het meisje, ze was waarschijnlijk geen bedreiging, anders had ze haar allang aangevallen. Ze liep op het meisje af en pakte haar veldfles. "Heb je niet liever thee, aangezien de weersomstandigheden?" Vroeg ze, redelijk brutaal. Ze bood de veldfles aan het meisje aan. Ze kon zich absoluut niet voorstellen dat ze het niet verschrikkelijk koud had. Zelfs gekleed in haar warme kleding had Leida het nog koud. Het was hier ook niet veel warmer dan -5 graden Celcius. Het was zo koud dat haar wanten bijna vastvroren aan haar veldfles.

Roxy zag het meisje naderen, met de veldfles in haar hand. Met een scheve glimlach wees ze de thee af, op het moment had ze het nog niet koud. 'Nee hoeft niet, ik had het al uren ziek heet en moest wat afkoeling vinden. De thee wakkert waarschijnlijk alleen de hitte in mijn lichaam weer aan.' De reden waarom ze ook altijd in haar shorts en hemd liep was omdat ze het heel snel warm kreeg. Ze hield ban hitte, daar niet van, maar haar lichaam kookte behoorlijk snel. Ze ging buiten de vlakte op het gras eromheen zitten (Ik weet niet of dat kan, anders verander ik het wel) . Ze vroeg zich af wat het meisje hier deed, het was niet echt een plek om even lekke te relaxen.