Karsan - Het bos van Kars

Zeru merkte dat Ayden hem op zich trok en werkte mee. Toen de kus even werd verbroken knikte hij en zei "Maar ik weet al heel lang dat ik op jongens val. Het is er alleen nog nooit van gekomen." Hij gaf Ayden een klein kusje op zijn neus en glimlachte. "Maar ik vind het verder totaal niet erg dat ik nu niet kan trainen." zei hij met een knipoog. Het was waar, en hoewel hij nog op moest passen voor zijn enkel kon hij vast wel alles doen in het spel van de liefde.

"Echt? Hoe ben je er dan achter gekomen dat je op jongens viel terwijl je nooit iets met een jongen hebt gedaan?" Dit wilde Ayden wel weten. "laat me raden. Je werd verliefd op de vriend van je zus?" Dat was zo cliché maar misschien had Ayden het wel goed gegokt. Hij voelde een kusje op zijn neus, Zeru kon vrij schattig reageren. “Ik wil al te graag je dingen leren hoor” zei die op een speelse toon terwijl hij zachtjes in de onderlip van Zeru beet en er een beetje aan trok. Het zag er erg stout uit maar vrij sexy. Daarna liet hij zijn tong weer in de mond van de man glijden en het passionele spel kon weer beginnen. Nu gleed zijn hand naar de harde mannelijkheid van Zeru en streelde lichtjes met zijn vingers eroverheen.

"Simpel, ik werd verliefd op een jongen, heb hem gevraagd en ben toen uit het dorp geschopt omdat ik 'anders' was." zei Zeru. Het had hem pijn gedaan dat hij niet geaccepteerd werd, behalve door zijn ouders. "Alleen mijn ouders hadden nog contact met me, maar zij moesten in het dorp blijven omdat je anders amper kan overleven in de bergen. En ik zou blij zijn als je me alles kon leren." zei hij tegen Ayden. Hij voelde de ander z'n hand bij zn harde en streek met zijn eigen hand door Ayden's haar. Het was ook snel droog geworden, maar nu verbaasde het hem niet meer. Met zijn andere hand gleed hij langs de jongen zijn heupen, om uiteindelijk zachtjes te voelen.

Ayden's ogen werden groter en zag verwantschap bij de jongen. Hij slikte even en drukte een onschuldig kusje op zijn mondhoek. "Ik... ik ben ook weggestuurd. Niet alleen waar ik woonde maar ook mijn ouders wilde niks meer met mij te maken hebben. Ik ben officieel hun zoon niet meer en mijn zus waar ik zo'n goede band mee had, die heb ik nooit meer gezien. Ik mag geen contact met haar hebben, niets" Zijn stem trilde een beetje en zijn ogen kregen een trieste glans. "Had ik maar ouders die mij steunde en mij niet zagen als een fout van de god" Hij keek weg en begon Zeru weer te kussen. Hij wilde er niet aan denken. Zeru aanrakingen waren zacht, onderzoekend. Hij pakte de hand van Zeru en legde het op zijn harde lid. "en? Hoe vind je het? Anders dan je het had verwacht?"

Zometeen een tijdssprong naar erna maken?
=============
Zeru knikte even, hij had niet verwacht dat ze zo erg op elkaar zouden lijken. Hij slikte even toen hij Ayden's lid voelde, maar het was iets waar hij zo vaak naar verlangd had. Hij greep het zachtjes vast en bewoog zijn hand op en neer, zoals hij af en toe ook bij zichzelf deed. Hij gaf Ayden ondertussen kusjes op onder andere zijn oor, in zijn nek en likte over zijn wang.

Ik begin de tijdsprong nu wel ^^
___
Ayden kreunde zachtjes wanneer de man op en neer ging met zijn hand. Ayden deed dezelfde beweging terwijl hij zachtjes begon te hijgen. Hij fluisterde in zijn oor: "Kom in mij"

Tijdsprong

Ayden's haren lagen als een deken om hun heen en omring door de schitterende zwarte veren. De mannen leken wel in hun eigen wereldje te leven. Hij lag dicht tegen Zeru aan terwijl zijn ogen waren gesloten. Zijn borstkas ging nog vrij snel op en neer. Hij keek Zeru glimlachend aan en kuste hem nog zachtjes. "Zeru... je bent echt heel erg goed. Voor iemand die dit voor de eerste keer heeft gedaan... Boh... Ongeloofelijk"

Zeru glimlachte en zei "Bedankt. Het was heerlijk." Hij had het gevoel in de zevende hemel te zijn geweest. Hij was daardoor wel helemaal uitgeput, maar hij zou snel genoeg herstellen om de weg uit het bos nog te vinden. Hij sloeg nog een arm om Ayden heen terwijl hij zijn vleugel iets anders neerlegde. Dat was het voordeel van vleugels, je had altijd een deken bij je. Langzaam maar zeker kalmeerde hij wat, waardoor hij steeds minder snel adem hoefde te halen. Misschien ging hij zo nog maar even zwemmen ofzo, om nog eens goed schoon te worden.

"Je hoeft mij niet te bedanken. Ik ben tenslotte diegene geweest die je heeft verleid." Hij voelde zich vrij schuldig. Maar goed, hij zou de man toch nooit meer zin dus. "Hmm, heerlijk je vleugels. Zal zo in slaap kunnen vallen maar ik denk dat ik even in het water spring om af te koelen" Ayden wilde natuurlijk zo dicht bij Zeru liggen. Het had veilig gevoeld in zijn armen. Maar de jongen stond toch op om een duik in het beekje te nemen. "Echt heerlijk verkoelend als je huid net zo warm als kool aanvoelt"

Zeru begon te lachen en zei "Ik zat ook al te denken om nog even het water in te gaan." Hij sprong achter Ayden aan het water in. Hij voelde gelijk dat zijn vleugels weer water gingen opnemen, maar daar was nou eenmaal niets aan te doen. Hij vouwde zijn vleugels rond zijn lichaam zodat het leek alsof hij vanaf zijn borst een zwart verenkleed had. Hij zwom een paar baantjes en ging toen in een wat ondieper stuk in het water liggen.

Ayden lag gewoon op zijn rug te zwemmen en genieten van de zon dat op zijn gezicht scheen. Dit noemde je pas leven. Ayden zwemde ook op zijn gemak wat baantjes en keek soms vanuit zijn ooghoeken naar Zeru. Dat hij daar net seks mee had gehad, ongeloofelijk. Ze wisten niet eens veel van elkaar maar Ayden vond het niet erg. Hij had vaker seks zonder gevoelens en dat je die persoon maar 1 keer in je leven zag. Hij zwom weer aan de kant en was zo weer droog door het trucje wat hij herhaalde. "Umh Zeru..." De jongen begon zich weer aan te kleden. "Het was leuk je te hebben ontmoet maar ik moet nu echt weer verder. Of kan ik onderweg ergens afzetten met Kiba?"

Zeru keek in de richting van Ayden toen hij zijn naam hoorde. Het aanbod was aardig, dus vroeg hij "Zou je me eventueel aan de rand van het bos kunnen afzetten? Dan kan ik vanaf daar wegvliegen." Hij klom op de kant en klapperde toen even met zijn vleugels om het meeste water uit zijn vleugels te krijgen en van zijn lichaam af te blazen. Daarna trok hij zijn kleren weer aan en zocht naar Light, die ergens tussen de bomen zou moeten zijn. Ondertussen dacht hij na of hij Ayden nog een keer zou ontmoeten. Het was een erg leuke jongen.

Kiba kwam weer aangerend met een vaart waar je u tegen zei. De wolf deed zijn klauwen in de grond zetten om zo te kunnen stoppen. Ayden klom op zijn vlammende wolf en drukte een kus op zijn witte vacht. De staart vond Zeru weer en zette hem achter Ayden. "Komt je Light ook op mijn vuurwolf of wilt hij liever zelf naar de rand van het bos gaan?" Kiba begon te grommen, hij wilde dat stuk ongedierte niet vervoeren. maar als Ayden dat wilde dan deed hij dat. Zijn baasje wil is wet. Ayden keek Zeru glimlachend aan en streelde door de vacht van zijn dier wachtend op een antwoord.

Zeru schudde zijn hoofd en zei "Eerste indruk is alles voor Light, dus hij vertikt het om vervoerd te worden op zijn 'vijand'." Ayden moest eens weten, eigenlijk had hij informatie moeten verzamelen voor het Duistere rijk, maar dit soort dingen mochten vast en zeker ook wel tussendoor. Wat wilde de keizer er nu tegen doen? Als die hier was, kon hij al lang en breed weg zijn, of dood. Hij maakte het zich comfortabel op de wolf, hij wist niet hoe lang het zou duren.

"Ooh... Kiba heeft niet zo'n goede indruk achtergelaten. Het spijt mij maar soms is hij heel erg impulsief" Met dit antwoord begon Kiba vaart te maken. "Houd je goed vast anders val je eraf" schreeuwde Ayden terwijl hij vrij zacht klonk door de snelheid wat het dier maakte. Binnen enkele minuten, nog niet eens kwamen ze aan bij het rand van het bos. Nu zag je een openvlakte en een pad waar je ergens naartoe bracht. "We zijn er" zei die met een lief glimlachje. Kiba hielp Zeru weer op de grond doormiddel van zijn staart en Ayden sprong er ook af. "Dan neem ik aan dat we afscheid van elkaar nemen nietwaar? Een vaarwel kus" Ayden ging op zijn tenen staan en kuste Zeru teder, lichtjes voordat de jongen zich alweer had terug getrokken.

Zeru greep zich net op tijd vast voor hij eraf viel. Hij merkte dat zijn draak er wat langer over zou doen voordat die er was, het beestje vloog niet zo snel. Toen hij weer op de grond stond keek hij een beetje bedroefd dat ze nu al afscheid moesten nemen. Hij gaf ook een klein kusje aan Ayden voor hij afstand nam. "Misschien zien we elkaar nog eens." zei Zeru. Hij hoopte van wel. Aan de snelheid van Kiba had hij gemerkt dat het nog een paar minuten zou duren voor Light er was, maar dat maakte hem niets uit. Dan kon hij Ayden uitzwaaien.

De bedroefde blik van Zeru was de jongen niet ontgaan. Waarom was de jongen bedroefd? Ayden begreep het niet? De meeste waren blijven dat ze Ayden hebben gehad en gingen verder naar de volgende. "Misschien? Ik denk het niet of je wilt mij nog eens zien, dan kunnen we ergens afspreken" zei de jongen met een lieve glimlach. Proberend om vriendelijk te blijven. Hield Zeru hem voor de gek? Wilde de jongen hem echt zien of wilde hij Ayden valse hoop geven. Zijn vertrouwen in mensen was met de jaren verstreken, beschadigd. "Light is er nog niet"

Zeru haalde zijn schouders op en zei "Hij vindt ons wel, het zal alleen nog even duren. Maar anders ontmoeten we gewoon maar afscheid nemen en het toeval laten bepalen." Hij geloofde eigenlijk niet in het toeval, maar de kans was zo onwaarschijnlijk klein dat hij Ayden ooit nog zag, dat als hij hem zou zien het bijna toeval kon noemen. Light was ondertussen hoger gaan vliegen om te kijken waar hij exact naartoe moest. Die stomme wolf was zo snel weg gegaan dat hij zich nu moest haasten.

"Ik geloof wel dat hij ons vind maar hoelang gaat het duren?" vroeg Ayden met een tikkeltje bezorgdheid. Hij wilde Zeru hier niet alleen achterlaten, dat vond hij ook zo... onbeschoft. "Het toeval? Misschien dat ik mijn toeval zelf maar moet creeëren niet waar?" Ayden keek hem met een tikkeltje ondeugd aan terwijl hij de hand pakte van Zeru. Hij legde daar een vuursteen in. "Ooit zien om mij te zien? Gewoon mijn naam in de steen fluisteren, dan kom ik alngs. Misschien niet dezelfde dag of week maar ik zal je wel een bezoekje brengen" Hij schonk de ogen een knipoog en klom op zijn witte, grote wolf. "Maar ik ga nu echt vertrekken, je vind het niet erg of wel?"

Zeru haalde zijn schouders op en zei "Ik weet het niet, waarschijnlijk maar een paar minuten." Hij glimlachte onzeker toen hij Ayden hoorde praten over het toeval zelf creëren. Toen hij de vuursteen aan nam zei hij "Dan zullen we elkaar zeker nog wel eens zien." Hij borg de vuursteen goed veilig op, namelijk op een plek waar mensen niet zo makkelijk bij zouden kunnen komen. Hij schudde uiteindelijk zijn hoofd en zei "Als je moet gaan moet je gewoon gaan, ik vlieg zometeen toch zo weg." Hij merkte dat Light al vlakbij was, dus hoefde hij niet meer zo lang te wachten. "Tot een volgende keer." zei hij terwijl hij wat achteruit stapte.

Nieuwe meet doen?