Karsan - Het bos van Kars

Het bos van Kars is een niet heel groot bos maar toch groot genoeg om er twee dagen in rond te dwalen. Het staat dichtbij het dorpje Kars en is vrij rustig. Er leven wel enkele gevaarlijke wolven maar verder is het er vrij ongevaarlijk. Er is veel gras en het is daar erg mooi. Door het bos van Kars stroomt een klein beekje.

Ruby zat tegen een boom aan en keek naar het beekje dat rustig aan het kabbelen was. Ze haalde een hand door haar blauwe haren heen en genoot van het zonnetje dat op haar neer scheen. Het was heerlijk warm en de omgeving was hartstikke prettig. Langzaam stuurde ze water uit het beekje en draaide dit water rond.

Leida zat bovenin een boom. Als ze naar rechts keek kon ze nog net het beekje zien, maar Ruby was ver buiten haar zicht. Ze hield een van haar kruisboogjes met gestrekte arm voor zich, ze sloot een oog en keek langs haar arm. Haar doel was een mooi, vet konijn dat langs de oever van het beekje hupste. Ze haalde de trekker over en een klein metalen pijltje doorboorde het oog van het konijn. Leida sprong uit de boom en stampte richting het dier.

Ruby's ogen hadden het konijntje en zijn bewegingen gevolgd. Geschrokken keek ze toen zijn oog doorboort werd door een pijltje. Haar gezicht betrok, maar ze wist nu eenmaal dat er gejaagd werd. Daar kon je niet zoveeel aan doen. Ze krabbelde overeind terwijl ze naar het dode konijntje keek. Daarna zochten haar ogen degene die verantwoordelijk was voor deze daad.

Leida pakte het konijn bij zijn oren op. Het was een goede buit, vet en sappig. Na de buit in haar jaagtas gedaan te hebben en het pijltje uit het oog van het dier gehaald te hebben zag ze Ruby pas. Ze keek haar aan en glimlachte. "Hallo." Zei ze luchtig. Ze besefte zich niet dat jagen voor sommige mensen een verschrikkelijke daad was. Zij zag het gewoon puur als het verkrijgen van je eten en ze had een heerlijke maaltijd geschoten.

Ruby keek naar het meisje en glimlachte toen toch maar. Ze snapte dat je altijd alles moest doen om te overleven. Ze wist dat zij ook op een punt zou komen waarop ze niet meer genoeg geld had en voor haar eigen eten moest gaan zorgen. Daarom zei ze er niets over. "Hallo!" Zei ze, haar stem opgewekt. "Goed geschoten." Merkte ze vrolijk op, vooral als het meisje op het oog had gemikt.

New
----------------------
Zeru landde op een van de dikkere takken en iets later landde ook Light, maar dan op een paar takken hoger. Zeru had hier eerst geland omdat hij anders zijn vleugels misschien zou breken als hij in de takken bleef hangen. Hij sprong van de tak af en toen het weer veilig was zijn vleugels te openen deed hij dat om zijn val af te remmen. Desondanks kwam hij nogal hard op de grond, waarbij hij door zijn enkel ging.

Ayden had zijn haren weer vastgebonden terwijl er losjes plukken voor zijn gezicht vielen. Zijn pony zat goed, kleding zat goed, eigenlijk alles. Ayden zat tegen een boom aan lichtjes te slapen omdat hij velen slapeloze nachten heeft gehad. Reden? Een beetje teveel gefeest. Zich zelf laten gaan. Opeens hoorde hij een geluid en hoorde en knal. Zijn paarskleurige open gingen wijd open en zag iemand op de grond. Ayden stond onmiddelijk op en rende naar de man. "gaat het?" vroeg die bezorgd. Zijn ogen gleden naar de enkel van de jongen. Duidelijk verzwikt.



zo op het plaatje ziet hij eruit:

Spoiler:

Zeru voelde zijn enkel branden van de pijn. Hij haatte dat, hij wilde eigenlijk voor altijd blijven vliegen. Blijkbaar was er nog iemand anders en hij zei "Het gaat wel, gelukkig is het niet gebroken ofzo." Hij leunde wel meer op zijn andere voet, maar dat was logisch. "Daarom haat ik bossen, ik kan er niet goed vliegen." Hij klapperde even met zijn vleugels zodat zijn veren weer goed kwamen te zitten en vouwde ze toen op. Nu pas keek hij goed naar de jongen die naar hem toe was gelopen.

Even op dit account.
____
Zijn violet gekleurde ogen bekeken de man zijn schitterende vleugels. Zijn vleugels waren zo zwart als roet, prachtig om te zien. Bij de woorden van de man keek Ayden hem nog lichtjes bezorgd aan. "Ik denk dat het eerder verzwikt is of zal de pijn zo weggaan, wie weet?" De jongen keek de man met een vriendelijke glimlach aan. "Nee, lijkt mij niet met alle bomen wat hier staan" de man deed zijn vleugels inklappen. Jammer Ayden had ze al te graag aangeraakt. Ayden bekeek de man van top tot teen, opvallend gewoon. Hij schaamde zich nergens voor. Deze man was zijn type, wat een geluk. Maar hij viel vast op vrouwen, kon gewoon niet anders. "Heb je misschien iets nodig? Ik heb altijd iets bij me voor het geval er iets gebeurd"

Zeru knikte en zei "Het is verzwikt." Hij zag dat de jongen hem uitgebreid bekeek, maar dat maakte hem niets uit. Toen hij het aanbod hoorde vroeg hij "Heb je misschien iets kouds? Dan wordt het niet zo dik." Hij zou ergens moeten zitten om zijn voet rust te geven, op 1 been balanceren was ook niet alles. Hij hinkte naar een boom met daaronder wat mos, zodat hij wat zachter zou zitten.

"Dat dacht ik al. Ook door de dikte..." Bij de vraag van de jongen knikte Ayden. Hij liep terug naar de boom waar hij lichtjes tegen had aan geslapen. Hij rommelde wat in zijn rugzak en haalde daar een zak met ijsklontjes uit. Waarom hij ze had meegenomen? Logisch dan bederfte het eten niet in deze warmte. Een mooie zomerdag. Hij liep naar de man en hield het zak met ijsblokjes voor hem. Natuurlijk had hij ook een doek gepakt. Deze doek wikkelde om de ijsblokjes anders werd het te koud om tegen zijn voet aan te rusten. "Hier houd het er tegen aan." De man met een vriendelijke glimlach aangekeken. "Dan weet je voortaan dat je door het bos moet wandelen in plaats van vliegen" Dat laatste als een grapje bedoeld.

Zeru rolde met zijn ogen en ging ondertussen zitten. Hij zat zo net in de zon, maar dat vond hij juist fijn. Hij keek naar de andere jongen en zei "Bedankt." Hij pakte de zak met ijsklontjes aan en legde hem op zijn enkel. "Hoe heet je trouwens? Dan kan ik je namelijk bedanken." zei Zeru. Ondertussen rende Light, zijn draak, langs een boomstam omlaag om uiteindelijk naar de tas van de jongen toe te sluipen.

"Mijn naam? Ayden Lucid" de andere namen liet hij achterwege, dat werd hem te lang. "En die van jou?" Op dat moment schoot Kiba de bosjes uit naar de draak en vlammen omringde de wolf. Ayden keek naar geschrokken naar achteren maar Kiba sloeg al met zijn klauw tegen de draak. Zijn lengte was net zo groot als de bomen hier terwijl zijn witte vacht omhoog stond. "Ah! Kiba stop ermee!" Zijn wolf had zijn tanden ontbloot, klaar om toe te slaan.

Light rolde om door de klap en klom snel weer een boom in. Hij siste tegen de wolf en klom toen verder de boom in. "Nou, bedankt Ayden." zei Zeru. "Ik ben Zeru Lux." Hij keek even naar het spektakel en zei toen "En dat daar is Light." Hij ging even verzitten en vouwde toen zijn vleugels uit zodat hij zo veel mogelijk zon ving. De zon scheen heerlijk warm op zijn zwarte vleugels. Misschien zou hij zo nog wat bruiner worden.

Ayden keek naar Kiba die zich weer terug trok in het bos nadat het beest de boom in rolde. Ayden begon lichtjes te blozen. "Sorry voor mijn dier maar hij is erg beschermend. En Zeru, charmante naam" nu keek *Ayden hem flirtend aan. Eens kijken of de man er op in zou gaan. Anders zou hij het als nog proberen want hij had zo vaak hetero's verleid. Daarna gingen ze wel terug naar vrouwen maar toch nog gelukt!

Zeru schudde zijn hoofd en zei "Maakt niets uit, hij moet het nog leren." Hij bloosde lichtjes toen Ayden hem complimenteerde met zijn naam. Hij keek naar de jongen, maar keek bijna gelijk weer weg omdat de ander hem ook blijkbaar aankeek. "Bedankt, Ayden is ook een mooie naam." zei hij zachtjes.

Ayden merkte op dat de wangen van de jongen iets begonnen te verkleuren. De compliment had dus gewerkt. Maar kreeg geen hoogte of hij nu wel of niet voelde aangetrokken door hem. Hij moest iets anders proberen. "Mijn naam? Dankjewel" zei die met één van zijn charmanste glimlachen waar iedereen wel van zou wegsmelten. "Maar veel bijzonders is het niet hoor" vrij bescheiden gesproken. Hij ging nu ook zitten, tegenover Zeru. "Vind je het erg dat ik je even gezelschap hou?"

Zeru schudde zijn hoofd en zei "Ga maar zitten joh." Hij kreeg een beetje de kriebels in zijn buik van Ayden. Hij wist dat hij op jongens viel, maar hij had nog nooit iemand ontmoet die dit bij hem los maakte. "Dus, waar kom jij vandaan?" vroeg hij aan Ayden. Hij bedacht zelf even snel een dorpje waar hij vandaan zou moeten komen, wel ergens in het Runa gebergte natuurlijk, maar de jongen was er waarschijnlijk nooit geweest en zou ook niet weten of het dorp echt bestond.

"Oké, ik zat toch al daar niet van" Hem eventjes met knipperende ogen aangekeken. Alsof Ayden de onschuld zelve was. Hij liet een lok om zijn vinger winden terwijl hij Zeru aankeek en luisterde naar zijn vraag. "Ik ben van Delicia, het is een traditioneel koninkrijk maar ik kom zelf niet van de hoofdstad maar van een wat smallere stad. Als eens eerder geweest daar? In de hoofdstad betreft of andere dorpen/steden? En waar kom jij vandaan als ik vragen mag? En je zwarte vleugels, ik heb dat nog nooit eerder bij iemand mogen aanschouwen. Ik kan ook niet op 1,2,3 vingers tellen bij welk volk dat hoort?" Hem met een nieuwsgierig glimlachje aangekeken.

Zeru knikte terwijl Ayden aan het vertellen was. Toen de jongen uitgevraagd was zei hij "Ik kom uit het kleinste gehucht in de Runa-bergen. Ik ben ook van het Runa volk, vandaar de vleugels." legde hij uit. "En vandaar dat ik liever vlieg dan dat ik loop, maar ik kan er helaas niet mee zweven." Hij glimlachte lichtjes en ging toen verder "Maar wat deed je eigenlijk hier in het bos? Ik was op weg om wat afgezonderd te gaan trainen, maar dat zal nu niet meer lukken. En ik kan mijn tijd vol maken door met jou te praten zodat ik mn enkel wat rust kan geven."

De jongen kreeg een achterdochtige glans in zijn ogen. “Het Runa volk?” Hij keek even weg. “Hebben die geen witte vleugels? Hun worden soms als engelen beschreven maar heb nog nooit gehoord dat een Runa zwarte vleugels krijgt. Of ben je een uitzondering? Ik dacht dat zwarte vleugels iets van het ‘kwaad’ waren iets duisters. “ Nu ging Ayden ook echt erin verdiepen. Hier wilde hij meer over weten. Zeru had ook geen bleke huid zoals de sneeuw. Heel verdacht. Loog de man tegen hem en waarom? Bij zijn volgende vraag haalde Ayden simpel zijn schouders op. “Gewoon een beetje wandelen, door reizen, kijken of ik nieuwe plaatsen ontdek. Ik leef met de dag, ik zie wel waar ik uitkom. Dus jij traint. Ben je een tovennaar of een begaafde?” vroeg Ayden geïnteresseerd. “En zo interessant ben ik ook weer niet hoor” zei die met een lief glimlachje.

Zeru knikte en zei "Meestal hebben ze witte vleugels en donker haar, maar heel af en toe is er iemand met een andere kleur vleugels of haar. Ja, ik ben begaafd, daarom heb ik Light ook gevonden en heb ik zwarte vleugels en blond haar." Hij schudde even met zijn hoofd en je zag tussen zijn zwart geverfde haar blonde plukken zitten. "Maar daarom is mijn volledige naam ook Zeru Lux Astra'il, wat staat voor de 'Sky Light Angel of Death'." Light kwam ondertussen weer langzaam via de stam van de boom naar beneden, nadat hij van zijn schrik was bekomen. Hij flitste af en toe, waardoor je soms verblind werd door het licht. Gelukkig kon hij nog niet zo heel erg fel schijnen, of zo lang, waardoor je nog niet tijdelijk verblind kon raken.

"Ah zo..." zei de jongen aandachtig. Dit vond hij echt interessant om te horen. Ook de betekenis van Zeru's naam was uitzonderlijk. Hij mocht de man nu al en duidelijk bleek hij niet te liegen. Hij was dus van het Runa volk maar bleek zijn haren zwart te hebben geverfd. "Ook een blondje van origineel, wat toevallig. Ik heb mijn haren ook geverfd of zijn ze op een ander manier zwart geworden?” Dat kon ook altijd. Door misschien een foute spreuk of een vloek? Er waren zoveel redenen. Hij hoorde geluid en keek achter zich. Een flits wat de jongen leek te verblinden en snel keek hij terug. “Bijzonder beestje heb je daar, en je bent ook nog eens een begaafde. Hoeveel gemeen kun je binnen 2 minuten al hebben?” Ayden keek hem recht in zijn ogen aan, vrij verleidelijk.

"Ik heb het gewoon geverfd, omdat het anders nog eens extra opvalt." Hij tilde even de ijszak op en voelde voorzichtig aan zijn enkel. Die was nog steeds gevoelig, waarschijnlijk werd het alsnog erg dik, maar daar was niets aan te doen. Hij floot naar Light om hem te stoppen, het was irritant als er de hele tijd een lichtje aan en uit ging in je ooghoek. "Tja, soms heb je dat nou eenmaal. Waarschijnlijk is het gewoon toeval dat we zo veel gemeen hebben." Zijn boog prikte in zijn rug en hij trok zijn boog los en legde hem naast zich neer. Het goud glimde in het zonlicht.