Herberg 'Fluitenkruid.

Adeo's halve glimlach verdween als sneeuw voor de zon en met een scherpe blik keek hij de lange vrouw minachtend aan. Zijn houding sloeg compleet om, maar de jongeman zweeg. Zijn wenkbrauw kwam iets omhoog om vervolgens als donderwolken met centimeters tegelijk weer naar beneden te komen. De eerdere uitdrukking had plaats moeten maken voor een norsere variant. Door Adeo's hoofd schoten verschillende gedachten en achterdocht kwam omhoog. Zachts haalde Adeo door zijn neus adem en staarde voor een tijdje in het haardvuur dat het vertrek verwarmde. Onbewust gleed zijn vinger over zijn ring, maar geen van zijn gedachten sprak hij uit. Adeo kwam tot heb besluit, om op zijn hoeden te zijn terwijl zijn borst weer zwol. de achterdocht verdween geleidelijk en maakte plaats voor Adeo oude zelfvertrouwen. "Dan is dat geregeld." zei hij charismatisch. "Wat zijn de verdere plannen?"

Even dacht Cortez na over de vraag die Zelda hem stelde. Hoorde de verschillende mensen zeggen dat ze haar wel wilde vergezellen. Maar dan zou hij dus nog minder in Utaï zijn.. Maar misschien ergens toch wel goed. Want hij reist helemaal niet veel doordat hij maar al te graag thuis wilt blijven en zonder er nog maar enigszins bij na te denken sprak hij het volgende alweer uit. "Als de mensen die al meegaan het geen probleem vinden wil ik jou en hen ook vergezellen." Het was beter dat hij er niet overnadacht, want anders zou hij te erg gaan twijfelen en daar had hij al helemaal geen zijn in om eerlijk te zijn. Dus dit was beter, gewoon meteen ja zeggen. Wie weet wordt hij dan ook nog wel te vriend met deze mensen, alhoewel sommige mensen die meegingen hem waarschijnlijk aan het lachen zouden maken. Zoals dat kleine ventje dat zich voorstelde als Adeo, heel klein maar doet alsof hij alles is. Althans die indruk had Cortez van hem, maar dat kan ook een vooroordeel zijn.

Zelda glimlachte naar Incilia want zij dacht altijd het beste van mensen en had niet gedacht dat dit uit arrogantie kwam. ''Tuurlijk, daar twijfel ik niet aan.'' Ze keek even naar Adeo en luisterde naar wat hij te zeggen had. Ze wou net antwoorden toen ze opeens Cortez zijn antwoord hoorde. ''Oh dat is geweldig Gortez! Natuurlijk, vijf mensen is prima.'' Ze dacht even na. ''Ik stel voor dat we allemaal hier een kamer huren en dan morgen ochtend vertrekken. Over de bestemming praten we dan nog wel.''

Een behoorlijk lange dame ging dus ook mee, is hij niet de enige lange. Dat scheelde al wel een hele hoop, oke Cortez was dan nog wel d langste mar dat maakte hem niet zoveel uit. Meteen lachte hij weer toen hij hoorde hoe Zelda hem noemde, het bleef grappig ondanks dat hij wist waardoor het kwam. Haar spraakgebrek, maar goed. "Hier slapen?" Even dacht hij na, in principe kon hij gerust naar huis gaan hij woonde hier een enkele vleugelslagen vandaan. Maar wat zal hij eens doen?

In totaal waren er 5 personen die mee gingen met zichzelf erbij geteld. Twee mannen en drie vrouwen. Of je Zelda een vrouw kon noemen met zo'n lengte? Dit zou ze aan haar volk eens moeten vertellen, die zouden haar vierkant uitlachen. Maar voor hun zou ze wel een reus zijn. Toch zag je vaak dat langere vrouwen model stonden voor bepaalde reclames in steden. En omdat Incilia alles behalve mannelijk uitzag? Haar ogen bekeken Adeo, zijn blik naar haar was haar niet ontgaan. Wantrouwen. Als je iemand kon vertrouwen was het Incilia. Ze was een heel loyaal meisje en misschien dat ze wel vrienden met hun werd. Misschien. Zelda stelde voor om hier een kamer te nemen en morgenvroeg te vertrekken. Incilia stond als eerste op. "Dan ga ik nu" zwijgzaam liep ze naar de man en vroeg om een kamer. Ze legde een vreemde munt op tafel. Natuurlijk kreeg Incilia de beste kamer die ze hadden. Daarna liep ze langs de tafel. "Ik ben trouwens Incilia, lijkt mij handig als jullie mijn naam onthouden" en met deze woorden was ze weg naar boven.

Adeo keek stuk voor stuk zijn nieuwe metgezellen aan. Zijn kleine statige gestalte staarde even roerloos in het niets. Hij had een goed gevoel over dit gezelschap, maar Adeo was iemand die van de vooroordelen barsten en zijn conclusie snel trok. Ondanks dit laatste voelde het op een vreemde manier goed om zich even los te maken van het koninkrijk. Zijn kin kwam omhoog en zijn dunne lippen van elkaar. "Het zal me een waar genoegen zijn, om jullie te vergezellen." zijn doffe ogen keken de kring rond en bleven hangen bij de jongen terwijl hij zijn schouders breed maakte. Hij had wat bijzonders over zich heen en vrijwel meteen had Adeo zich afgevraagd van wat v'n volk hij afstamde. De hanige prins had niet door dat zijn grijze niets zegende ogen, zoals wel vaker, Cortez onbeleefd bleven aan staren terwijl hij zelf nadacht.

Met een blije glimlach keek Euphy naar Cortez toen die er ook bij kwam. 'Dit wordt zó geweldig!' Zei ze nu al op een iets enthousiastere toon. In haar hoofd dacht ze echter heel iets anders. Nouja, als ze pngezien door een labyrinth van soldaten kon komen, kon ze ook wel ongezien door een kamp van 4 personen sluipen. 'Dat lijkt me een goed plan.' Zei ze met een glimlach tegen Zelda en sloeg haar haren over haar schouder naar achteren. Ze volgde Incillia even met haar ogen en tuitte haar lippen wat ontevreden. Maar al snel gleed haar blik weer naar Adeo en glimlachte liefjes naar hem. Ze moest haar aandacht niet te veel op de anderen vestigen, al moest ze hen natuurlijk wel bevriend houden, haar uiteindelijke doel was toch Adeo.
~~
Het klinkt echt alsof Euphy een enge stalker is X)

Adeo die weer ontwaakte uit zijn gedachten wierp Euphy een magere glimlach terug. Hij had niks door van haar waren aard. Sociaal was hij niet dan ook niet erg kundig en zou geheel onterecht eerder Incilia verdenken van iets dergelijks, maar manieren waren er in geramd tijdens zijn strenge opvoeding. Als kind had Adeo altijd opgekeken naar zijn zus. Bij haar leek alles vanzelf te komen terwijl Adeo altijd in opstandigheid en kattenkwaad terecht kwam. Maar onder zijn ongeïnteresseerde houding zat een schreeuw naar respect en waardering verborgen. Dit kon mede de verklaring zijn voor zijn iet wat hooghartige gedrag en opstand tegen zijn vader. Adeo zag meer macht als enige manier op respect te behalen. Langzaam en onbewust vrat de deze behoefd aan hem hoewel hij dit afschermde voor de buiten wereld. Adeo vreesde dat zijn gedachten inktzwart zouden worden als hij zo dicht bij de troon was en bedacht dat het goed voor hem was om een tijd rond te reizen.
Adeo besloot zwijgend nog even te blijven zitten terwijl hij het restant thee achterover sloeg en zijn gedachten op een rijtje zetten. Zijn hand rusten op de bar een de ring glom in het zwakke licht.

Zelda glimlachte naar iedereen en knikte naar Cortez. Ze geeuwde en wreef in haar ogen. ''Ik heb de hele dag gelopen, en ik ben doodop. Ik ga slapen, welterusten iedereen.'' Ze glimlachte nog even en liep toen naar de waardin. Ze vroeg om de simpelste kamer en een kroes warme melk met honing. Ze gaf de vrouw twee zilverstukken en liep toen naar boven. Ze hadden haar mantel en tas al in haar kamer neergelegd en Zelda kleedde zich uit, deed een japon aan en stapte in bed. Even later werd er geklopt en de verlegen dochter van de waard kwam binnen, ze was een jaar of twaalf met lange blonde haren en grote staalblauwe ogen. Zelda bedankte voor de melk en wenste haar een goede nacht.
~
Als iedereen slaapt, begin ik weer met de nieuwe dag.

Volgens mij kun je wel een nieuwe dag beginnen?
als iedereen daar mee eens is?

Euphy knikte en strekte haar armen voor zich uit. 'Ja ik ga ook maar eens naar bed, dan kunnen we er morgen vroeg uit.' Zei ze met een grijns. Ze stapte naar beide jongens om hen een vlugge kus op hun wang te geven. 'Welterusten,' zei ze met een vrolijke grijns en liep ook naar de waardin om een kamer te vragen. Nadat ze betaald had, ging ze de trap op en stapte de kamer binnen. Ze zuchtte en maakte haar mantel los, zodat de donkere kleding die eronder zat tevoorschijn kwam. Ze vond het verschrikkelijk om zo lief te doen, maar het was de beste manier om niet verdacht te worden. Ze maakte haar haren vast en sloeg de zwarte kap over haar hoofd. Ze veranderde langzaam weer, ditmaal naar een kleine vrouw met zwarte haren en een paar donkerbruine ogen. Zodra ze klaar was, stapte ze de kamer uit en liep naar beneden, langs de twee jongens, naar buiten. Misschien waren hier ook nog een paar klusjes die ze voor anderen op kon knappen.
~~
ga er maar vanuit dat ze 's ochtends weer in der bed ligt..
en ik denk dat het wel handig is om even te wachten tot iedereen gereageerd heeft

Incilia schreef:

Volgens mij kun je wel een nieuwe dag beginnen?
als iedereen daar mee eens is?

Nog even wachten (:

Even dacht Cortez na, moest hij nou echt hier gaan slapen? Of kon hij stiekem wegsluipen? En dan morgenochtend gewoon weer terug komen? Het was wel een geniaal idee en net op dat moment dat hij de definitieve beslissing wilde nemen voelde hij een vlugge kus op zijn wang. "Eh.. Welterusten?" Veel wist hij niet te zeggen. Hij kende het meisje nog maar even en ze gaf hem al een kus op zijn wang.. Vreemd.

Adeo was wat overdonderd, maar liet zijn houding niet vallen. Hij stak zijn hand op bij wijzen van een goede nachtrust wensen en keerde zich naar Cortez. Nog eenmaal gleden zijn doffe grijze ogen over de jongen. Dat zat wel goed. Adeo's gezicht ontspande iets en keek de jongen met zijn hoofd fier omhoog aan. "Ik denk dat ik er ook beter aan doe om nu naar bed te gaan." zei hij met zijn lage stem. Een geluid dat niet compleet bij zijn postuur paste. "We maken morgen wel beter kennis, Cortez was het toch?" Adeo wachten niet eens op een antwoord en liep in een rechte lijn na nog een blik in het rond te hebben geworpen, naar het overnachting gedeelte van de muffe herberg.

It is a new day, wake up shunshine
~
Langzaam werd Zelda wakker en opende ze haar ogen. Ze bleef nog even liggen maar klom toen uit het grote bed. Ze liep naar haar grote jutte zak en begon alles klaar te maken voor de reis. Ze trok er een grijze maillot uit en een donkerblauwe tuniek met halflange mouwen. Daarover trok ze haar donker grijze reis mantel. Haar toverstok borg ze goed op en haar zwaard gespte ze aan haar riem. Ze deed haar boog en pijlenkoker om en dekte het bed. Daarna ging ze naar beneden en vroeg om een glas melk en een kom muesli met yoghurt en honing.

Ondanks dat ze maar een paar uurtjes had geslapen, was Euphy goed uitgerust. Gelukkig hoefde ze minder lang dan anderen te slapen om haar energie op peil te houden. Zodra ze wakker was, stapte ze uit bed en zorgde er eerst voor dat ze weer scherp was door wat koud water uit een kom in haar gezicht te gooien. Vervolgens kleedde ze zich om in een strakke bruinleren broek met daarboven een simpel zwart hemdje. Om haar heupen kwam een dunne riem met enkele van de kleine mesjes te hangen. Ze was al in haar basisvorm, dus het was even haar haar fatsoeneren zonder het aan te raken en het voor deze keer half op steken, zodat er voor nog een paar losse plukken hingen. Ze deed een bordeauxrode mantel om en sloeg haar tas met haar spullen over haar schouder. Uiteindelijk verliet ze de kamer na het nog eens nagekeken te hebben, en liep de trap af. Al snel zag ze Zelda zitten en ze zette een glimlach op terwijl ze naar haar toeliep. ' Goedemorgen' klonk er vrolijk en ze ging op één van de overige stoelen aan de tafel zitten. De waardin kwam langs met de vraag wat ze wilde eten en Euphy vroeg om een bord met brood en beleg en een kop thee voor zich staan. Zodra zij weg was keek Euphy even rond. Nog geen Adeo of een ander naast Zelda van het reisgezelschap.

De vrouw was al vroeger wakker als iedereen. Ze had een armor aangetrokken die schitterde van de diamanten. Ditmaal bedekte het de hele bovenlichaam tot haar heupen. Daaronder droeg ze metalen stukken met allemaal griekse symbolen op die vormde als een rokje. Daarop droeg ze zwarte laarzen die tot haar knieen kwamen. In haar haren droeg ze een grote bloem terwijl haar haren waren gestijld. Nu vielen haar haren tot net boven haar borsten. De man van de herberg had niet meer genoeg vlees, dus ging ze dat voor hem jagen. Dan kreeg ze een gratis ontbijt met luxigheden en dat vond Incilia maar prima. Na ongeveer een uurtje of twee opende ze de deur van de herberg en keek rond. Twee van haar reisgenoten zaten te ontbijten. Hopelijk hadden ze een sterke maag want Incilia had de huid van de dieren er al af gehaald. Ze had 3 konijnen, 4 gevogelte, 1 eenkhoorn, 2 herten en een pot met slakken. Dat was een delecatesse. Ze gooide de dieren op de toonbank of het niet was. "Als ontbijt wil ik gekookte slakken met roomsaus, gebakken konijn met veel jus, pap en als toetje graag de sap van de slakken met een tikkeltje honing erin" dat proefde altijd heel zoet en was goed voor de spijsvertering. Incilia ging zich even opfrissen voordat ze aan tafel schoof. "Goedemorgen"

In kleermakerszit zat Adeo met gesloten ogen op het gekreukelde bed waar hij de nacht had door gebracht. De fluwelen gordijnen hingen halfopen en lieten het prille zonlicht met stroken door. Het gerommel aan de andere kant van de deur stoorde hem op uit zijn gedachten. Met een licht geërgerd gezicht strekte hij zijn benen en zwaaide deze over de bedrand tot zijn tenen de grond raakte. Vlot trok hij de rafelige zwarte blouse over zijn hoofd en liet deze nonchalant, losjes langs zijn magere lichaam hangen. Door de donkere kringen onder zijn ogen zag hij er niet erg uitgeslapen uit, maar niets in zijn gezicht verraden de reden hier achter. Even zat hij roerloos op de rand en besloot toen zijn tas alvast in te pakken. Adeo's hand ging door zijn rommelige haar terwijl hij de kamer nogmaals grondig inspecteerde op achter gelaten spullen. Met zijn schouders naar achter hing hij zijn inktzwarte mantel over zijn arm en verliet de kamer door de krakende deur zacht achter zich te sluiten.
Zwijgend nam Adeo plaats aan de tafel waar de mensen die het de vorige avond had ontmoet al bezig waren met het ontbijt. Zijn vingers sloten zich om het warme kopje. Hij was niet echt een ochtend mens.

Zelda had net haar houten kom met muslie op toen Euphy naar beneden kwam. ''Ook goedemorgen.'' Ze ze een beetje op de vlakte houdend. Het reisgezelschap vond Zelda prima alleen zich nu al zo inlaten met iedereen niet. Ze dronk haar melk op en gooide haar rode haar naar achteren, dat ze weer los had. Op dat moment kwam Incilia binnen met haar vangst, en dat kon Zelda wel verdragen. ''Goedmorgen.'' Toen zei Incilia tegen de waard haar ontbijt en Zelda's maaginhoud keerde om. Ze verondschuldigde zich en liep naar buiten, naar de stallen.

Euphy wachtte rustig op haar eten en zodra het er was begon ze er snel aan. Toen Incillia in haar beeld kwam, volgde ze haar even met haar blik. Dat armor wat ze aanhad zag er niet alleen overdreven duur uit, maar ook overdreven oncomfortabel om nog maar te zwijgen over wat het in het zicht liet. Euphy kleedde zich dan soms ook wel wat minder bedekkend, maar niet omdat ze het leuk vond en zeker niet zo erg. Maarja, zij was niet degene die je daarover hoorde zeuren. 'Goedemorgen,' zei ze met een glimlachje. Ze keek op toen Zelda opeens opstond om zich te verontschuldigen en naar buiten te lopen. Haar blik ging terug naar Incillia en ze zei glimlachend:' Mhh ik denk niet dat zo van een uitgebreid ontbijt houdt.' Uit haar ooghoek zag ze Adeo aan komen lopen en er kwam een grijns op haar gezicht. 'Goedemorgen, een beetje lekker geslapen?' Zei ze zo vriendelijk mogelijk en met haar lieve ogen op Adeo gericht.

Adeo's arm schoof ongemanierd onder zijn hoofd en hij bracht het kopje naar zijn lippen die hij iets van elkaar liet komen. "Wat kort." bromde hij met zijn lage stem als antwoord op Euphy terwijl zijn doffe ogen de hare ontmoeten. Langzaam liet hij de hete thee door zijn keel lopen en bleef haar ongegarneerd aankijken. Aardig meisje, maar Adeo was niet erg toegankelijk en vrij gesloten.
"Waar is Zelda" vroeg hij toen schor in het algemeen tussen een slok door."Is ze al met plannen voor vandaag gekomen?" Zijn blik zwierf door de rustige ruimte terwijl zijn hand het diep zwarte haar iets uit zijn ogen veegde.

Het was de volgende ochtend en Cortez was naar huis gegaan, met een vlugge vaart werd hij door Shalinda afgezet aan de achterkant van de herberg. "Dankjewel, je bent een schat." Tenslotte vloog ze weer weg en klopte hij op de deur, die vrijwel meteen werd geopend. Hij liep naar binnen en liep toen vanuit daar de herberg qua café in. "Gegroet dames en heer," zei hij toen beleefd tegen Zelda, Incilia, Euphy en Adeo. Tenslotte ging hij bij ze zitten aan de tafel en haalde hij een hand door zijn haren heen.

Adeo en Cortez kwamen erbij zitten en hoorde Euphy tegen haar praten. "Dan zou ze niet voor het avondeten moeten langskomen" zei ze op een luchtige toon. "Hallo" zei ze tegen de rest wanneer haar ontbijt op tafel werd gezet. Het eerste at zij de gebakken slakken met af en toe een stukje konijn. "Zelda is naar buiten gegaan. Mijn ontbijt heeft haar niet goed gedaan" de vrouw at weer door terwijl haar stem nog steeds emotieloos klonk. Ze dronk de sap van de slakken waar een beetje honing door heen dreef. "Heerlijk" zei ze zachtjes.

Zelda pakte gauw haar toverstok om zichzelf water te laten drinken tegen haar misselijkheid. Ze at al haar hele leven heel licht eten, zeker bij het ontbijt. Zo'n maal met vlees en slakken deed haar niet goed. Toen ze gekalmeerd was liep ze naar de paarden toe en aaide hun over hun neus. Ze pakte een appel uit een zak en gaf die aan een jong veulentje. Ze voelde zich net beter toen ze opeens een Profetie kreeg, haar ogen werden wit en ze viel op de grond. De paarden merkte onrust en begon luid te hinniken en tegen hun stallen te schoppen, het meisje was al ergens anders niet bereikbaar.

Euphy glimlachte naar Adeo en knikte.' Ach je kunt onderweg ook nog slapen dus dat komt vast wel goed.' Zei ze en bleef hem even aankijken met een speelse grijns. Pas toen hij zijn blik afwendde, ging ze wat rechter zitten en begroette Cortez met een vrolijk ' Heei'. Ze keek even naar de deur om te zien of Zelda zo binnen zou komen, maar wendde zich al snel weer naar het groepje. 'Zover ik weet had ze nog geen plannen, maar we zullen even op haar wachten, misschien had ze al wel iets.' Zei ze met een glimlach. Haar blik ging even opzij naar Incilia's ontbijt en haar gezicht vertrok even. Zelfs de echte Euphy vond het er niet heel smakelijk uitzien.