De boerderij van de familie Typhoon.

"Ik wilde zien hoe je er op reageerde," Had zij al die tijd toch gelijk gehad. Hij had haar helemaal niet leuk gevonden. Aan de ene kant luchte het wel op want ze vond het eng dat iemand al zo snel van haar 'hield'. Je kon pas van iemand houden als je die langer kond. Minstens een jaar. En als nog leer je pas de persoon met de jaren kennen. "Nou we zijn dus weer met elkaar naar bed geweest" Haar haren begon zij nu weer goed te doen. Incilia droeg nauwelijks make-up dus daar was niets aan op te merken. Bij zijn opmerking over de eerste keer keek ze even weg. "Klopt maar ik moet toegeven. Ik ben er een beetje verslaafd aan geworden. Of eerder gezegd verslaafd aan jou" Incilia keek hem met koude ogen aan. Ze was gewoon eerlijk, ging er niet omheen draaien. "Maar jij wilt dit duidelijk niet... want je bent telkens tja... je wijst mij iedere keer af"

Uiteindelijk had Cortez zijn kledij weer aan, vandaag had hij zich wel heel vaak uit- en aangekleed. Beetje om gek van te worden, maar ergens vond hij het totaal niet erg. "Klopt maar ik moet toegeven. Ik ben er een beetje verslaafd aan geworden. Of eerder gezegd verslaafd aan jou" zei Incilia toen tegen hem. Oké dan.. "Nou dan is dat waarschijnlijk gewoon mijn face wanneer ik iets geweldig of fijn vind. En ergens vlei je mij ontzettend." Iets anders dan dat kon hij zich ook niet bedenken en over dat 'vlei'-gedeelte.. ja. Hij wist niet of hij zich vereerd moest voelen of ergens lichtelijk beledigd. "Omdat ik jou gewoon wat beters gun dan dit," zei hij spottend naar zichzelf toe en wees uiteindelijk óók naar zichzelf.

"Nou dan is dat waarschijnlijk gewoon mijn face wanneer ik iets geweldig of fijn vind. En ergens vlei je mij ontzettend." Haar mondhoeken gingen weer iets omhoog terwijl zij tegen de muur ging aanstaan. Haar armen over elkaar gerust. “Dat gevlei heb je wel verdiend. Je bent erg goed in ‘dat’ gedeelte” Incilia ging met haar vingers door haar haren en deed ze toen weer over elkaar. (haar armen) "Omdat ik jou gewoon wat beters gun dan dit," Incilia rolde met haar ogen bij zijn laatste woorden. “Alsjeblieft Cortez…” Nu rolde Incilia duidelijk met haar ogen. “Ik ben geen klein kind meer. Ik weet heus wel wat ik doe en als ik het fijn vind om met je naar bed te gaan dan is dat zo. Ga alsjeblieft niet zo minderwaardig over jezelf praten. Je weet duidelijk dat vrouwen zich heus wel tot je voelen aangetrokken…” Incilia liep naar hem toe. “Ik tenminste wel. Niet alleen voor de seks maar het totalen plaatje” Ze schonk hem nu een knipoog en liep naar de keuken. “En ik heb nog steeds geen drinken gekregen!” Om nu over een ander onderwerp te praten.

Toen Cortez opmerkte dat haar mondhoeken wederom omhoog gingen, glimlachte hij ook weer even naar haar. "Nou dankjewel dan.. Maar jij kan er anders ook wel wat van," zei hij met een zwoele stem tegen haar en likte even kort over zijn lippen. Nadat hij was uitgesproken viel het hem op dat Incilia met haar ogen rolde. “Ik ben geen klein kind meer. Ik weet heus wel wat ik doe en als ik het fijn vind om met je naar bed te gaan dan is dat zo. Ga alsjeblieft niet zo minderwaardig over jezelf praten. Je weet duidelijk dat vrouwen zich heus wel tot je voelen aangetrokken…” Daar had ze gelijk in.. maar alsnog. "Daar heb je gelijk in." Vervolgens liep het meisje naar hem toe en zorgde ervoor dat hij zich alleen maar nog meer gevleid voelde. "Ik had je water gegeven? Toch..?" zei hij wat vragend en liep achter haar aan naar de keuken.

"Nou dankjewel dan.. Maar jij kan er anders ook wel wat van," Nu liep ze naar hem toe en deed haar armen om zijn torso rusten terwijl zij hem kuste. Dit keer wat liever maar als nog ruwer als gewoonlijk. "Hmm... Dan kunnen we toch door blijven gaan? Ik wil echt niet stoppen... Ik ben graag bij je" Zei ze zachtjes, haast onverstaanbaar. Incilia wilde niet dat hij dacht dat ze een crush op hem had. Nee zo snel ging dat niet. "En dankjewel voor het compliment, ik begin er steeds beter in te worden. Maar zoals ze zeggen, van een oude fiets moet je het leren" Nu plagend in zijn zij prikken terwijl de expressie in haar ogen waren verzacht. "Had je mij echt water gegeven?" Vroeg ze verbaasd en keek naar de tafel. "Klopt! Helemaal vergeten. You make me forget things, but I won't complain." incilia liep naar de tafel en dronk de glas in 1 slok leeg. Ze wreef over haar lippen en keek hem aan. "Ga je mij een rondleiding geven door het huis? ben toch wel een beetje nieuwsgierig. Ik zou eigenlijk wel de gehele boerderij willen zien. Is de eerste keer dat ik op een boerderij ben"

Opnieuw liep Incilia op hem af en deed ze haar armen rondom zijn torso, voelde haar lippen op die van hem en hij moest toegeven deze kus was minder ruw dan alle andere. "Hm we gaan elkaar vaak zien bij het genootschap, maar ik zou het een eer vinden," sprak hij toen op zo'n deftig mogelijke manier zodat ze zich als een prinses zou voelen, een korte buigibg volgde en wederom glimlachte hij naar haar. "Oh dus dat is het. Eerst oefenen op deze ouwe man en dan steeds beter worden, waarna je vervolgens naar alle jongere gastjes gaat. Ah ik heb je door jongedame," zei hij op een toon van 'ik houd je in de gaten' maar natuurlijk hield hij haar niet in de gaten. Ze moest zelf immers weten wat ze wel en niet deed. Voelde wat gepor van Incilia in zijn zij, maar trok zich er vrijweinig van aan. "Volgens mij ..-" Meteen werd Cortez weer onderbroken door de jongedame. ".. Zie je nou wel." Zo dom was hij toch echt niet hoor. "Alleen de boerderij of ook het huis waar ik in verblijf?" vroeg hij ter verduidelijkheid aan haar.

"Ja we zullen elkaar nog vaker tegen komen inderdaad en s'avonds" fluisterde ze zachtjes in zijn oor. "Kunnen we van elkaar genieten" Haar paarskleurige ogen waren in de zijne gericht terwijl haar lippen nu een glimlach hadden gevormd. Een charmante glimlach die vrij snel weer verdween. Bij zijn andere woorden deed ze haar handen omhoog alsof ze werkelijk was betrapt. "Je hebt mij door! Inderdaad. Jij leert mij de trucjes, de technieken en vervolgens ga ik dat bij andere toepassen" Incilia's stem klonk lichtelijk geamuseerd terwijl haar ogen niet mee lachte. Haar expressies begonnen iets te varieren, bijzonder kon je het noemen. Eros vloog wat rond in het huis. Het diertje was zo stil geweest dat je hem zo zou kunnen vergeten. Natuurlijk vergat zij haar soulmate nooit. Haar verwantschap, beste vriend. "Maar wat jij van mij leert... Kan jij weer gebruiken bij anderen. Dus we worden er allebei beter van." Incilia luisterde weer naar hem en haalde simpeltjes haar schouders omhoog. Een nonchalante houding aangegeven. "Ik wil gewoon alles zien, kort gezegd. Dan heb ik een smoesje om hier langer te blijven" Ze keek nu expressieloos. Dus je wist niet of zij een grapje maakte of dit werkelijk meende. "Nou opa, zullen we dan maar?" Hem met een twinkeling in haar ogen aangeken. Kijken wat zijn reactie hierop zou zijn.

Plots werd er iets in zijn oor gefluisterd wat hem liet glimlachen. De ogen van Incilia vondeb die van hem en daardoor merkte Cortez op dat het meisje een charmante glimlach rondom haar lippen had, maar helaas verdween die glimlach al snel. Ineens deed ze haar handen omhoog en zei weer wat. "Zie je! Ik wist het gewoon. Ik wist het ik wist het ik wist het," zei hij op een nep bedroefde manier tegen haar, maar al snel schoot hij in de lach en stak hij zijn tong plagend naar haaar uit. "Hm nou vooruit dan maar." Wederom stak hij zijn tong plagend naar haar uit en luisterde vervolgens weer naar Incilia. "Aha .. nou dan beginnen we hier, gaan we naar boven en tenslotte gaan we de boerderij bezichtigen." Met grote ogen keek hij haar aan toen zij hem opa noemde, "Hey niets opa. Ik ben een volwassen kerel," sprak hij op een deftige toon en knikte met zijn hoofd. Tenslptte draaide hij zih om en zei tegen Incilia "Komt u mee?," waarna hij begon te lopen.

"Je wist het? Misschien ben ik wel gewoon makkelijk te doorzien. Maar goed wat wil je er aan doen dan? Ik gebruik je en wanneer de tijd rijp is ga ik naar een jonger bloempje" Natuurlijk meende zij niets van haar woorden. Cortez zag er echt goed uit en ze hield van oudere mannen. De jongens van haar leeftijd gedroegen zich onvolwasse en tot nu toe was zij niet iemand tegen gekomen die er zo aantrekkelijk uitzag als Cortez. "Maar je vergeeft het mij wel hé?" De toon in haar stem klonk lichtjes plagend gemengd met als nog een koele ondertoon. "Oké... Let's start then" Bij zijn opmerking en de deftige toon die hij gebruikte begonnen haar oogjes heel licht te schitteren. "Sorry..Opa... Ik bedoel volwassen kerel" Incilia volgde hem op de voet. Benieuwd hoe het er allemaal uitzag.

Luisterend keek Cortez naar Incilia en schudde toen lachend met zijn hoofd. "Je bent niet makkelijk te doorzien hoor, don't worry. En dat doet me veel pijn," zei hij tenslotte weer tegen haar en glimlachte kort naar haar. "Nou.. omdat jij het bent dan maar." Plagend stak hij zijn tong naar haar uit. "Oké." Kort liep hij weer door en opende hij een deur, hij had geen zin in de dagelijkse route door de boerderij en het huis. Dus deed hij wat anders dan normaal. "Oeh ging je bijna weer de fout in mevrouwtje."

"Doet het je pijn? Och meneertje er zijn genoeg dames in de rij die wachten op een kans. Zoveel vrouwen die mij kunnen vervangen. Ik ben ook de knapste niet hoor" Incilia was vrij bescheiden en vond zichzelf echt niet één van de mooiere. Gewoon simpel maar ook weer niet lelijk. Bij zijn aanmerking over het opa gedeelte haalde zij simpel haar schouers omhoog. "Kan het gewoon niet helpen. Ik heb het gezegd voordat ik er over nadenk. Het gaat zo gemakkelijk. het rolt gewoon lekker over mijn tong, Opa Cortez. Dat klinkt niet al te slecht ofwel?" Incilia begon zich steeds meer op het gemak te voelen bij Cortez. Kwam het omdat zij haar lichaam aan de man had geschonken? Dat ze daardoor meer vertrouwen in hem kreeg? Dit waren natuurlijk allemaal mogelijkheden.

"Ja heel erg veel." Zielig keek Cortez haar aan en knikte hij met zijn hoofd. "Maar jij bent toch echt wel een van de knapste die IK heb gezien." Dat was gewoon een eerlijkheid, Incilia was in zijn ogen toch echt geen lelijke vrouw en dat lichaam van haar mocht er ook wel wezen. "Kan het gewoon niet helpen. Ik heb het gezegd voordat ik er over nadenk. Het gaat zo gemakkelijk. het rolt gewoon lekker over mijn tong, Opa Cortez. Dat klinkt niet al te slecht ofwel?" Nep boos keek hij haar aan en zei, "Klinkt wel slecht. Dan heb ik het gevoel alsof ik echt héél oud ben." En zo oud was hij toch niet? Nee toch? Tenslotte liet hij een kamer zijn waar vroeger altijd logé's lagen. "Hier sliepen de logé's."

"Echt? Och arme schat. Wat heb ik nu medelijden met je" even was het stil en toen zei ze: "Niet" Gewoon heel koud alsof ze geen hart had. Maar bij zijn compliment werden haar sneeuwwitte wangen iets roder. Heel lichtjes maar en als je er niet op zou letten viel het niet eens op. Natuurlijk herstelde Incilia zich meteen, hopend dat Cortez het niet had gezien. Ze liep naar hem toe en drukte haar lichaam tegen die van hem. God hij was gewoon te knap van dichtbij. Dadelijk wilde ze het weer doen. Waar kwam toch de lust vandaan en telkens zin om met hem naar bed te gaan? "Dan moet je ervoor zorgen dat je mij niet gaat vervelen en mij telkens iets nieuws te leren. Of je moet mij gewoon heel vaak naar mijn hoogtepunt brengen. Tot nun toe is je dat iedere keer gelukt" Haar lippen streelde lichtjes die van Cortez voordat ze zich weer terug trok en net deed of er niets was gebeurd. "Och och och. Meneertje beledigd. Je wordt al bijna 30. Dat valt te zien hoor" Natuurlijk meende ze er niets van. "Je bent gewoon een spelletje aan het spelen 'he. Voor een man van 26 kun je vrij goed acteren als ik het zeggen mag" Haar complimenten waren zo ingesteld dat het als nog een beetje beledigd klonk. Gewoon omdat zij het leuk vond om Cortez op de stang te jagen. "Mooie kamer. Vrij simpeltjes maar knus ingedeeld"

Eigenlijk vond Cortez het wel grappig dat ze zo tegen hem sprak. Hij vond het gewoon echt grappig, maar dat laten zien of horen deed hij natuurlijk ook weer niet. "Niet eens?" veoeg hij nog steeds een beetje sipjes aan Incilia. Plots kwam ze tegen hem aanstaan met haar gehele lichaam en hoorde hij wat ze allemaal zei. "Nou dan ga ik daar maar voor zorgen?" Nonchalant haalde hij zijn schouders op en voelde hoe haar lippen die van hem kort raakte. Tenslotte veranderde ze weer in een knip. "Hm maar blijkbaar ben ik san nog steeds knap genoeg voor joiu," zei hij grijnzend tegen haar en stak opnieuw plagend zijn tong uit. "Ah dankje." Zo nuchter migelijk bleef hij en hoorde toen wat ze zei over de kamer die hij liet zien. "Oke op naar boven." Liep meteen door naar de trap en vervolgens ook omhoog.

"Als je daarvoor zorgt Cortez, heb je niets te vrezen. Dan zullen we elkaar nog vaak gaan zien." Haar ogen gleden over zijn lichaam terwijl haar tong langs haar lippen streelde. God, ze wilde hen kussen maar hield zich in. Van de verlangens was niets af te lezen op haar gezicht. Wanneer het over ging naar het knap gedeelte streek ze met haar wijsvinger langs zijn kaaklijn en kuste hem intens. Hier borsten tegen zijn borst gedrukt en nauwelijks ruimte tussen hun lichamen. Wanneer ze de kus beeindigd zei Incilia dit; "ik denk dat je het antwoord wel weet" hem een knipoog gevend. Nu gingen ze naar boven. Wat was er boven allemaal? Het was een vrij groot huis. Incilia verbaaasdew zich erover.

"Nou dat is dan ontzettend prettig," zei Cortez lachend tegen haar. Plots werd hij door Incilia over zijn kaaklijn gestreken en kuste ze hem intens. Totaal onverwachts, ja dat was het zeker. Maar hoorde je hem klagen? Echt niet. Nadat ze de kus had beëindigd zei ze: "ik denk dat je het antwoord wel weet" tegen hem, waarna ze hem een knipoog schonk. Eenmaal boven dacht hij na, zijn kamer laten zien? Nonchalant haalde hij zijn schouders op en liep naar zijn kamer toe. "Dit is mijn kamer." Tenslotte opende hij de deur.

Kamer:

Zou je de kamer beetje willen beschrijven? :p

“Jouw kamer? Oh daar ben ik wel nieuwsgierig naar” Wanneer hij de deur opende stapte Incilia onmiddellijk naar binnen. Het zag er heel anders uit dan ze had gedacht. Het straalde kalmte uit, alles paste perfect en strakke inrichting. Hij had gevoel voor smaak, dat veraste haar. Welke jongen wist zijn kamer zo goed in te delen dat alles perfect op elkaar af is gesteld? “Mooi kamer. Cortez ziet er goed uit en dat bed!” Incilia liep er naartoe en drukte er met haar handen op. Vrij zacht matras, zachter als die van haar. “Slaap je graag op deze matras? Moet je maar mijn bed eens uit proberen, denk dat je wakker wordt met een stijve nek” Ze mocht zijn kamer wel. "Je hebt wel smaak" als een compliment bedoeld.

`Ja mijn kamer..´ Toen Cortez de deur opende stapte Incilia onmiddellijk naar binnen en had hij het idee dat ze het helemaal aan het bekijken was. `En?´ benieuwd naar wat ze er van vond was hij zeker. `Dankjewel! Dat vind ik echt een leuk compliment, to be honest.´ Vervolgens liep het meisje naar zijn bed en leek ze er wel op te drukken? Na ja.. het zal wel. `Ja ik wel hoor. Hm.. nee dankjewel,´ zei hij lachend tegen haar. `Dankje.´

"Wat nee dankjewel?" Haar ogen stonden vernietigd maar natuurlijk werd het daarna expressieloos. "Maar goed... zullen we dan maar verder gaan?" Zijn woorden negeren. Incilia kon niet tegen afwijzing. De dame opende de deur en liep de kamer uit. Ze hoorde iets beneden. "Volgens mij is iemand in je huis. Zijn het je ouders?" Ze had niet echt zin om zich voor te stellen aan zijn ouders. Een man van 26 die thuis woonde was al raar genoeg. En zij... het meisje waar hij mee sliep voorstellen? De situatie zal dan heel raar worden. Hun zouden denken dat ze zijn vriendin was. "Zullen we even op je kamer blijven tot ze weggaan?" Incilia ging op de rand van het bed zitten. "Ik had eigenlijk een hooibed verwacht een een varkentje die naast je op de grond sliep. "

"Nee dankjewel als in ik wil geen stijve nek. Maar bij jou op bezoek komen.. dat is een ander verhaal. Dan loop ik maar al te graag het risico." Wenkbrauw wiebelend keek Cortez haar aan en knikte toen met zijn hoofd als ze vroeg of ze verder gingen. "Dat kan wel ja?" Nonchalant haalde hij zijn beide schouders op. "Oh eh.. is ook goed?" Tenslotte deed hij de deur weer dicht en zag dat Incilia op de rand van zijn bed was gaan zitten. "Stiekem ben ik dat varkentje en is mijn bed van hooi gemaakt. Sssst," sprak hij op een sissende toon tegen haar en lachte uiteindelijk even om zichzelf.

"Nee dankjewel als in ik wil geen stijve nek. Maar bij jou op bezoek komen.. dat is een ander verhaal. Dan loop ik maar al te graag het risico." Incilia keek nog steeds koppig de andere kant op. Zo snel viel ze niet voor zijn woorden. "Ik denk echt niet dat je het voor een dag zult uithouden in de bergen. veels te koud" En andere volkeren waren niet welkom in hun stad. Hun land eigenlijk om beter te zeggen. Ze zweeg erover. "Ik heb niet echt zin om je ouders te ontmoeten. Niet dat ik iets tegen hun heb maar... hoe zou ik mij moeten voorstellen? Als het seks vriedinnetje van je? Daar pas ik voor..." Incilia keek weg en hoorde zijn laatste woorden wat een glimlach op haar gezicht toverde. Lichtjes en maar voor heel even. "Aahaaa ik wist wel dat er een addertje onder het gras lag. maar ik zal het geheimpje niet verklappen"

"Ik denk echt niet dat je het voor een dag zult uithouden in de bergen. veels te koud" Dat klonk hem als een uitdaging in zijn oren, maar misschien hoorde Cortez het ook wel gewoon verkeerd. Dat kon ook hè. "Nee ik snap je op zich wel, maar ze zullen je niet anders zien dan alle anderen toeristen die hier komen om een echte boerderij te bezichtigen." Zijn ouders waren het gewend dat hij mensen door het huis en de boerderij begeleidde. "Maar niets zeggen hè. Het moet lijken dat alles perfect is hiero."

"Komen hier toeristen?" Incilia keek de man verbaasd aan. Voor heel even voordat het weer in haar gewoonlijke expressie veranderde. "dat wist ik niet. Dat zoveel mensen hier komen om een boerderij te bezichten." Incilia stond toen weer op. "Dan ben ik een toerist" Dat klonk het meest logische en hoefde ze beide niet op deze kamer te blijven. "Nee ik zal niets zeggen. Het is ons geheimpje" De dame opende de deur en wachte tot Cortez voor haar liep.

"Ja zeker," zei Cortez toen lachend tegen haar en knikte met zijn hoofd. Hij dacht eigenlijk dat ze dat wel wist? Maar blijkbaar dus niet. "Meestal is het een gezellige boel hier met allemaal toeristen maar nu niet." Hrlaas niet maar niet elke dag is een drukke dag. "Oke dan." Tenslotte liep hij weer naar de deur en nerkte dat Incilia de deur voor hem opende, waarna hij naar buiten liep en glimlachte. "Op naarde badkamer."