Ytimisch- Het woud van de Reyin

Ze glimlachtte. "Ik heet Akali, aangenaam." Ze stond op van de als bed dienende berd vachten waar ze op had gelegen. Je kon duidelijk zien wat de verrassing was. Ze was overduidelijk zwanger. Cheshire grinnikte. "Dus ik krijg er een paar welpen bij als broertjes of zusjes?" Vroeg hij vrolijk. Ze knikte. "Inderdaad, we zijn gezegend met een nestje. Je kan minstends twee hartslagen horen." Zei ze gelukkig en ze streek even met een hand over haar buik. "Maar waarvoor heeft je vader je hierheen gestuurd?" Chess glimlachtte. "Kleding. Er is niets mis mee, maar Skye gaat al genoeg rare blikken krijgen als buitenstaander, onze kleding past ook niet helemaal in dit wereldje."

Skye glimlachtte toen hij zag dat ze zwanger was, hij hield van grote families, 'Gefeliciteerd!' zei hij en hij knikte, 'Er zijn vast niet vaan Grhiun hier... Er een beetje bij horen is fijn.' zei hij en hij glimlachtte naar Cheshire, 'Toch, Félix?' vroeg hij, het drong nu tot hem door dat Akali Cheshire zo had genoemd.

Cheshires oren gingen meteen naar beneden. "Flauw hoor, gelijk als je erachter komt dat Cheshire gewoon een bijnaam is, me plagen." Zei hij op een zogenaamd aangevallen toontje. Daarna draaide hij zicht naar zijn moeder. "Heb je iets voor ons, of weet je waar we kleren kunnen krijgen?" Ze glimlachte en gebaarde naar een kist in de hoek. "Daar zitten schone kleren in, kijk maar of je wat vind dat past." Zei ze vriendelijk. Ze ging weer op de vachten zitten, staan was vermoeiend, zo ver in haar zwangerschap. Cheshire knikte en liep naar de kist. Hij zocht er wat in en viste er een zwarte leren broek en een tuniek van rood leer uit en gaf het aan Skye. "Ik denk dat dit jou past." Zei hij met een glimlach. Zelf nam hij genoegen met enkel een broek. Hij glimlachtte. "Mijn tent is die met de roodbruinevachten hiernaast, als je wil mag je daar omkleden. "

Skye grijnsde, 'Don't worry I like felix.' zei hij en hij volgde Cheshire naar de kist en pakte het rode leer aan. 'Dankje.' zei hij en hoj knikte, 'Doe ik, dankjewel.' zei hij en hij glimlachte onderweg naar buiten maar chess' moeder, 'Bedanktdat ik kleren mag lenen.' zei hij beleefd en hij verliet de tent(right?) om buiten even zoekend rond te kijken boor hij die van Cheshire zag. Hij liep naar binnen en begon zich om te kleden. Hij twijfelde even of hij zijn lakschoenen niet aan moest doen maar dat zag er vreemdd uit dus die liet hij smaen met zijn kleding in de hoek ligen. Zojn rode lint wikkelde hij wel opnieuw om zich heen, hij hield van dat lint. Hij liep tot zijn erbazing meteen de goede tent terug in en grijnsde naar Vheshire, 'Het past inderdaad prima.' zei hij terwijl hij naar hem toe liep.

Cheshire grinnikte. Hij droeg inmidels zelf een leren legging achtige broek met daarover een soort lendendoekachtigding (? denk watertribe). "Staat je beeldig." Hij knikte naar zijn moeder. "We gaan je nu weer laten rusten, ik spreek je hopelijk vanavond weer." Zei hij beleefd, het was nogal duidelijk dat ze slaperig en moe was. Hij trok Skye mee de tent uit het dorp weer in. "We moeten wat vachten gaan vinden om voor jou ook een soort bed te maken." Zei hij vrolijk. "Maar eerst kijken of we Hat en Charles ergens op kunnen duiken."

Slye zei gedag tegen de moeder van Cheshire, die hij naar buiten volgde. 'Jij weet de weg, waar denk jesat ze kunnen zijn? Ze zouden overal kunnen zijn.' ratelse hij. Hij had geen idee waar hij was en veel Reyin keken naar hem, zijn soort bleef per slot van rekening altijd ver uit hun bos. 'Denk je dat ze ergens binnen het kamp zijn of er buiten, Vharles zou hier liever niet binnengaan denk ik maar Hat is de bestuurder.

Cheshire schudde zijn hoofd. "Ze zijn waarschijnlijk bij March Hare en Mad Hatter. Elke stamleider heeft een Cheshire, mijn ouders zijn ieder een leider van een stam, daarom hebben we er twee." Zei hij met ene glimlach en begon Slye over een zandpaadje naar een kleine openplek met een meerte te brengen. Er vlogen drie Cheshires in de lucht. Hat, Hare met bruine details en een hap uit zijn ene oor, en Hatter met felroze en rode strepen en een hoed. Charles lag aan de oever.

Skye knikte, hij begreep het bijna. Toen hij de drie katten zag grijnsde hij, hij had niet verwacht dr er variatie zou zijn in hun vachtkleur. Charles keek op van haar plekje aan de oever, het was duidelijk dat ze zoch doodergerde aan de katten want ze liep meteen naar Skye toe om achter haar oren gekrabt te worden. 'Hee, Meisje.' zei deze en hij deed waar ze zonder woorden om vroeg.

Cheshire glimlachte, het was grappig om Skye om te zien gana met Charles. Zelf liep hij naar de Cheshires, die hem purrend begroetten. "Skye wat vind je van het dorp?" Vroeg hij nieuwsgierig.

Skye glomlachte, 'Ik vind het leuk, zo gezellig. Ik begrijp hoe het als thuis kan voelen.' zei hij en hij omhelsde Charles kort voor hij naar Cheshire liep en deze van achteren omhelsde. 'Wat stond er nu ookalweer op het menu?' vroeg hij en hij legde zijn kin op Cheshires schouder.

Cheshire glimlachtte toen hij de armen van de kleinere jongen om zijn middel voelde. "Vlees. We eten altijd vlees. Ik zag het lichaam van een raptor liggen, dus we eten reptiel." Zei hij vrolijk. Hij keek naar het gezicht dat op zijn schouder lag. "'s Avonds is elke avond een soort feest. Er is volop voedsel en als iedereen genoeg gegeten heeft is er muziek van trommels en een paar fluiten."

Skye glimlachte, hij had nog nooit reptiel op, Grhiun vonden het erg moeilijke beesten om op te jagen. 'Mooi zo, ik rammel!'zei hij en gij prikte Cheshire in zijn buik.Hij had inderdaad honger, iets wat vastgesteld werd doordat zijn maag daadwerkelijk rommelde.

Cheshire grinnikte. "We moeten nog wat vachten vinden om voor jou een bed te maken, dan kunnen we bij de kring aansluiten." zei hij plagerig. Hij maakte zich los en begon terug naar het dorp te lopen. Vachten vinden om een bed te maken voor Skye was erg makkelijk. Daarna gingen ze naar het vuur. Bijna alle Reyin uit het dorp zaten in een grote kring om eht vuur. Er werden houten schalen met hompen vlees doorgegeven. De manier waarop ze aten was erg katachtig. Net als een leeuw scheurden de meesten er stukken af met hun tanden. Cheshire vond een plekje voor hen naast zijn ouders, met Skye tussen hem en zijn moeder in, aan zijn andere kant zat een jongen net iets ouder dan hem. Dat kon je zien. Iedereen onder de 16, die nog niet het bos in gestuurd waren, had kort haar, bijna gemilmeters waardoor je de patronen goed kon zien. Iedereen van 17+ had lang haar. Bij de heren was een baard optioneel, maar het haar lieten ze lang groeien, iedereen liet het lang groeien. Cheshire draaide zich tot Skye. "Lang haar is een soort symbool van eer, dat je deel bent van een stam. Als iemand verbannen word word het ook afgescheerd. Je mag het niet laten groeien tot je het woud in gaat."

Skye grinnikte, 'Dan moet ik nog wachten.' zei hij ietwat teleurgesteld. Toen ze bij de andere Reyins aankwamen ging Hij in de kring zitten en probeerde niet te staren, hij vond de kattenmemsen nou eenmaal vreselijk interessant. Hij wist niet veel over andere rassen, omdat deze werden aangeschreven als 'verboden voedsel' bij de Grhiun. De achtergrond informatie van Cheshire vond hij daarom dus ook heel interessant. 'Aahh...' zei hij duidelijk blij met de nieuwe informatie, 'Mijn haar groeit niet meer... ' zei hij, het had toen hij eel klein was deze lengte bereikt en had het sindsdien niet hoeven knippen, zijn schijnvorm was nou eenmaal zoals hij nu was, niets aan te veranderen, zelf veel trainen kon zojn lichaamsvorm niet veranderen. 'Uhm... Ik denk dat ik om te eten moet veranderen...' zei hij zacht.

Cheshire keek hem even aan. "Natuurlijk." Hij draaide zich naar de persoon naast zich en brabelde wat in hun eigen taal. Al snel schoof iedereen een beetje op en was er ruimte voor Skye om in zijn ware gedaante te zitten in de kring. "Et Voila, niemand zal echt van je schikken, al kan in niet beloven dat de welpen je met rust zullen laten. We zien hier nooit anderen, soms zien de jagers ene paar van jouw soort als ze door de rand van eht woud gaan, maar dat is het."

Skye glimlachte, 'Dankje. En ik heb vast geen last van de welpen, als ze me maar niet aanraken en zich pijndoen.' zei hij en zijn oogwit werd zwart voor hij in zwarte vlammen opging met het geluid wat je hoort als iets plotseling vlam vat.(heeft dat een naam? Idk) 'Het is vast leuk om een Reyin te zijn.' zei hij vrij optimistisch voor de reden die achter die opmerking school: hij vond het niet leuk dat hij wezens zo makkelijk pijn kon doen.

Cheshire dacht even na. "Ik weet niet. Ik denkd at de meeste mensen het niet leuk zouden vinden om opeens met ons te leven. Ik heb heel veel plekken gezien op mijn reizen over de wereld, maar hier hebben wij niet zoiets las een supermarkt, een restaurant, een bibliotheek of iets dergelijks. Ze zouden ons primitief noemen aleen omdat wij genoegen nemen emt deze manier van leven." Zei hij simpel. Hij had een stuk vlees van een schaal gepakt en was het aan het eten met zijn blote handen, bloed droop over zijn handen, maar het gaf niet. Hij nam elke paar woorden een hap, wat zijn verhaal nogal haperig maakte. "Ik ben niet heel erg met jouw volk bekend, maar ik weet dat jullie ook een prettige levensstijl hebben. Ook anders dan de rest. Toch zou ik liever ene kat blijven."

Na even twijfelen omdat hij niet onbeleefd over wilde komen pakte Skye ook een stuk vlees. De buitenkant werd zwart waar hij het had aangeraakt maar dat leek hij niet eens te merken. Zijn haast onzichtbare mond ging verder open dan normaal zou zijn en hij schoof het hele stuk vlees naar binnen om er met zijn rijen zwarte tanden geduldig op te kauwen. Na een halve minuut had hij alles doorgeslikt en gaf hij antwoord aan Cheshire, 'Ik begrijp het. Het kat deel lijkt me dan ook zo leuk. Ik hou van katachtigen, ze bewegen zich zo mooi.'

Cheshire grinnikte. "Die aapachtigere mensen zijn ook wel grappig hoor, maar ik ben liever een kat dan een aap die het klimmen is vergeten." Hij verorberde nog een stuk vlees. Op een bepaald moment begon iedereen minder te eten, en uiteindelijk was alles op. Een paar jonge Reyin van een jaar of 20 pakten er trommels, een soort hoornachtig instrument gemaakt van een hoorn en een soort snaar instrument erbij en begonnen muziek te maken. Het had een snel ritme. Een paar mensen stonden op en begonnen te dansen om het vuur. Cheshire grinnikte. "Kom ik ga je aan wat mensen voorstellen." Zei hij. Hij stond op en stak een hand uit naar Skye.


muziek die ik erbij vond passen.

Skye at nog een pasr stukken vlees en veranderde toen terug naar zijn schijnvorm met het sissende geluid van dovende vlammen. Toen er muziek klonkt grijnsde hij breed, hij hield van muziek. Hij pakte Cheshires hand en stond op, 'Ik ontmoet graag andere reyin/reyins/reyinnen whatisit.' zei hij enthausiast.

Cheshire grinnikte. "Juiste meervoud is Reyin." zei hij met een glimlach. Hij keek toe naar Skyes verandering met lichte bewondering. Het was best spectaculair. Daarna greep hij diens hand en sleepte hem mee langs de kring. Uiteindelijk vond hij was jongeren. Nu er gedanst werd was de reuzachtige cirkel opgebroken en zaten mensen bij elkaar in groepjes in de schaduwen, of dansten bij eht vuur. Het groepje wat hij opzocht zat wat verder van eht vuur af, zo een beetje prifacy hebbend. Net als Cheshire hadden ze allemaal al wat langer haar. Allemaal haar tot hun schouders zoals Chess zelf, of nog net iets langer. Er zaten acht meisjes en vijf jongens, met varierende vachtpatronen die wel wat weghadden van die van huiskatten. I"n eht midden van de cirkel lag een bot van een of ander beest. Ze speelden een primitieve vorm van flesje draaien, in dit geval dus monster-dijbeen draaien. Ze keken op toen de twee jongens aan kwamen lopen. "Zin om mee te doen?" vroeg een jongen met een rossige vacht.

SKye grinnikte, 'Reyin dan.'zei hij met een grijns en hij liep met Chess mee naar het groepje jongeren. Hij keek even het groepje rond, maar toen een jongen iets vroeg bleef zijn blik bij deze hangen. Hij keek van de Reyin naar het bot en weer terug. 'Euuhh...'was zijn eerste reactie, hij had wel door wat ze speelden, maar dat was juist het probleem: Hij kende ze niet. na even nadenken haalde hij zijn schouders op, 'Waarom niet...'zei hij met een blik op Chess.

Cheshiren grijnsde en ging zitten. Een meisje met een oranje tijgervacht tikte het bot in zijn richting. "Julllie schuiven net aan, chess gaat eerst, de nieuwe kennen we nog niet goed." Cheshire knikte en draaide zich naar Skye. Snel gaf hij de namen van iedereen. Er was de rossige jongen genaamd Rya, het tijgerachtige meisje Tana, een wit\zwart gevlekte jongen genaamd Kay, en zo verder. De hele cirkel rond. Daarna dtaaide hij het bot. HEt had twee kanten, de kant die bij de knie zat en de kant die bij de heup zat. De knie kant was de 'hals' van de fles. Hij landde op de Rya. Ze keken elkaar grinnikend aan voor ze zoenden. Er grauwden een paar mensen en er werd wat geroepen in hun eigen taal wat voornamelijk plagend klonk. Cheshire ging grinnikend weer goed zittne anast Skye. "We.. We kennen elkaar. In de buiten wereld gaan jullie iets anders om met relaties en stuff. Bij jullie bestaat er ietsz als verkering voor je je echt aan elkaar bind. Hier is het zo van, niets, je doet maar, je hebt iemand waar je een sterkere band mee hebt maasr dat is het ook, vaste relatie."

Skye schoof aan en probeerde uit alle macht de namen van iedereen te onthouden, 'Oh, op die manier.' zei hij met een iets minder geschokte uitdrukking dan voordat Chess de uitleg had gegeven. Er werd een heel aantal keer gedraaid en Skye, die altijd wat stijfjes was bij vreemden, begon los te komen. Het duurde niet heel lang of iemand had Sjye gedraaid, een jongen met de vacht van een siamees en intens blauwe ogen. Als Sjye het goed had heette hij Grim, al wist hij niet zeker of dit een bijnaam was, zoals cheshire, of niet. Hij leek weer heel wat minder losjes te doen toen hij naar de jongen toeboog. Deze grinnikte, 'Kalm aan, bro. Het is chill.' zei hij met een knipoog en Skye aarzelde nog een klein beetje maar de lippen van de jongen raakten de zijne al. Grim grinnikte toen hij terugtrok en Skyes oogwit zwart was geworden van de zenuwen. 'Niets aan het handje.' zei hij en hij ging even met zijn hand door zijn zowel bruin als witte haar.

Cheshire lachtte. Hij vond eht leuk dat Skye nu een beetje losser werd rondom zijn vrienden. Hij wilde dat Skye zich hier een beetje op zijn gemak voelde. Hij was zelf tussendoor nog een keer gedraait hij legde ene hand op Skyes schouder toen diens ogen zwart werden. "Rustig Skye, het is spin the bottle, t betekend neits tenzij je wil dat t wat betekend."