De rotsvlakte -Wyrt

Dit is een uitgestroken rotsvlakte afgewisseld door grote zandvlaktes. Het ligt iets hoger dan de rest van de omgeving, op ongeveen 500 meter boven de grond. De rotscreaties kunnen de meest bijzondere vormen aannemen, er dwars doorheen loopt een breed ravijn, dit was ooit een rivier die zich door de rotsachtige grond heeft uitgesneden.

regels vrij

Leida stampte over de rotsvlaktes. Haar legerkisten waren bedekt met stof en ze beschermde haar ogen tegen de zon door haar hand er horizontaal boven te houden. Nog waren haar ogen samengeknepen doordat de laagstaande zon onder haar hand door scheen. Nog een paar uur en het zou donker zijn. Ze besloot maar even te stoppen met haar wandeling en een pauze te houden. Ze ging zitten en liet haar rug tegen een steen rusten. Met een hand greep ze naar de veldfles die aan haar riem hing, met de andere hand streek ze even over de kop van haar draak, Tuxedo, die net naast haar geland was.

Zeru vloog hoog in de lucht, gebruik makend van de thermiek die er boven de rotsvlaktes waren. Zo hoefde hij niet veel te doen om erg ver te komen. Light zat schuin achter hem, het kleine draakje hoefde net zoals Zeru weinig moeite te doen om hoogte te houden. Zeru zag zijn schaduw over de rotsen scheren en glimlachte, als iemand zijn grootte aan de schaduw moest schatten zouden ze waarschijnlijk denken dat hij reusachtig was. Dat vond hij wel een fijn idee, zo zou hij niet zomaar uit de lucht geschoten worden.

Dammit, jij wint
~
Leida dronk met gulzige slokken het water over haar veldfles. Ze had verder gelopen dan dat ze dacht. Een goede training voor eventuele verre tochten of iets dergelijks. Net toen ze haar veldfles weer dichtgedraaid had zag ze dat er een grote schaduw over haar heen viel. Ze keek verbaasd naar boven en zag een of twee dingen vliegen. Ze kon niet helemaal inschatten hoe groot ze waren, en of het er een of twee waren wist ze ook niet honderd procent zeker. Wat ze ook niet zeker wist, was of ze van een vijandig volk kwamen. Ze legde haar hand op haar kruisboogje en observeerde de schaduw, of schaduwen aandachtig.

Zeru merkte dat er iemand onder hen was en besloot langzaam te dalen. Hij begon grote cirkels te maken terwijl hij langzaam naar beneden ging. Hopelijk zou het individu onder hem het zo niet als een aanval zien. Light dook gewoon direct naar beneden en was een stuk eerder beneden dan Zeru. Toen Zeru eindelijk beneden was moest hij nog even afremmen door met zijn vleugels te klapperen. Dat wierp wat stof van de grond op.

Toen de schaduw begon te dalen stond Leida bliksemsnel op en pakte ze in iedere hand een kruisboogje. Ze zette zich stevig op de grond, met haar voeten onder haar schouders. Ze nam deze houding altijd aan als iets op haar afkwam. Zo zag ze er ondanks haar kleine lengte toch best bedreigend uit. Zeker door de verbeten blik op haar gezicht. Pas toen Zeru Landde en ze hem een paar seconden had bekeken werd haar blik meer ontspannen en lagen haar vingers minder strak om de trekkers van haar kruisboogjes. Ze had deze jongeman al eerder gezien. Toen had hij haar niets gedaan, voor zover ze het zich kon herinneren, maar de ontmoeting was niet langdurig geweest. Je kon nooit genoeg op je hoede zijn.

Toen hij stevig op de grond stond vouwde Zeru zijn vleugels in en liet het stof eerst neer dwarrelen. Light vloog ondertussen vlak boven de grond met grote snelheid langs de andere persoon die er stond, voordat hij tegen een paar rotsen aan crashte. Toen Zeru kon zien wie het was herkende hij haar vaag van een eerdere ontmoeting, maar die was zo kort geweest dat hij verder niets meer over haar kon herinneren. Had hij überhaupt wel met haar gepraat of had hij haar alleen maar in de verte gezien?