De warme bron - Het Sterranda Volk

Niemand weet hoe het mogelijk is, maar hier aan de rand van het regenwoud borrelt warm water uit het binnenste van de aarde omhoog. Het is een raar gezicht, midden tussen de bomen ligt dus een dampende poel en als je door de bomen kijkt zie je de uitgestrekte steppen waar verschillende kuddes langsdraven. Bijna niemand weet dat deze bron er is en je zult er ook niet veel mensen aantreffen. Want wie wil in het warme regenwoud nou in een warme bron gaan zitten?

Regels: -
Personen: Niet meer dan vijf.

Deke zat naar de warme bron te kijken. Het was raar, hij had zijn shirt al uitgetrokken omdat het hier belachelijk heet was, toch wil hij zich in het warme water laten zakken. Lea bleek echter nergens last van te hebben en jaagde op de savanne verderop achter een kudde vliegende gazellen aan. Hij wilde dat hij de temperatuur kon laten dalen of in elk geval ijs kon maken, maar beide dingen wilden hem niet lukken. Hij zat in kleermakerszit, met zijn staf op zijn schoot, en zong meditatiemantra's die hem hielpen zich af te sluiten van de omgeving, dus ook de warmte, maar het was gewoon te waren.

New

Tot zijn grote genoeg had Astro de warme bron ontdekt. Na een tocht door de kleffe regenwouden wilde hij al het zweet en de overige plakkerigheid van zich afspoelen. Hij had zich uitgekleed en was in zijn onderbroek in de bron gaan zitten. Chemico was weggevlogen en vloog mee met een kudde vliegende gazellen op de steppen. Astro had even genoten van de geluiden van het regenwoud, maar was toen in slaap gevallen, met alleen zijn hoofd nog bovenwater. Het was maar goed dat er nu niemand was, in zijn haast om in de bron te gaan zitten lagen zijn bezittingen verspreid over een korte afstand. De tassen met de meest waardevolle spullen zaten op de rug van zijn vis, maar de leren onderdelen van zijn harnas lag in het gras, net als zijn broek en hemd en de messenset.

Sakura had de warmte waterdampen boven de bomen uit zien komen. Eigenlijk had ze gehoopt dat het een warme bron zou zijn, ze was wel toe aan een warm bad. Een eindje verderop had ze Kamil laten landen, die er gelijk vandoor ging. Zeurend dat hij het benauwd vond. Sakura liep tussen de bomen door richting het warme water. Maar vlak voor ze er kwam zag ze allemaal spullen op de grond liggen. Onderzoekend trapte ze er tegen aan, om te ontdekken of er wat bijzonders in zat.

Astro werd langzaam wakker en wreef de verse slaap uit zijn ogen. Hij keek om zich heen en zag een meisje tegen zijn schouderplaten aantrappen. "He, laat dat," zei hij en hij draaide zich om. "Je kan niet zomaar tegen spullen aantrappen. Dan kijk je eerst om je heen om te kijken of er iemand in de buurt is." Hij nam een moment om rust te nemen en nam het meisje toen in zich op. Hij zat eigenlijk gewoon ongegeneerd te staren, net iets langer dan toegestaan was volgens die onuitgesproken regel. Hij klom op de kant en begon zijn spullen bij elkaar te rapen, netjes op een stapeltje naast de bron.

Sakura keek op naar de stem, het was slecht van haar dat hij haar niet eerder opgevallen was. Voor hetzelfde geld had hij haar beslopen met een mes in zijn hand. "Hmm, je kan ook niet iemand ongegeneerd bekijken." stelde Sakura luchtig. Ze merkte dat het gewoon reisspullen waren en liet het dan ook zonder te morren met rust. "Is het water lekker?" vroeg ze met een knikje naar de bron.

"Ik kan alles," zei Astro en hij stak zijn tong uit. "En het water is heerlijk." Hij liet zich er weer in glijden, aangezien hij daarbuiten weer heel snel dat kleffe gevoel had. Het leek wel of dat gevoel rond deze bron nog erger was dan in de rest van het regenwoud. Dat kwam waarschijnlijk door de dubbele hitte. Astro keek nauwelijks op toen er een grote vis in de bron landde en kromp tot het formaat van een bruinvis. Chemico had gezien hoe er een meisje was afgedaald naar de bron en kwam kijken of alles nog goed ging.

Sakura snoof om zijn kinderachtige tong uitsteken. Zonder moeilijk te doen over ettiquete en dingen die vrouwen niet zouden mogen trapte ze haar schoenen uit. "Dan ga ik het maar even testen. Ze zag hoe er een vis langsvloog en in het water belande, right. Sakura had het niet zo op vissen, ze waren een geweldig avondmaal en dat was hun nut dan ook weer. Sakura trok zonder enige schaamte haar kleding uit, bij haar volk was schaars gekleedheid niet iets waar je je voor hoefde te schamen. Het was een teken van gezonde staat. In haar ondergroed stapte ze het warme water in. het voelde raar, van de ene warmte naar de andere warmte, maar het was niet onprettig.

Astro's etiquetten, die erin gestampt waren, verboden hem te kijken naar de vrouw. Vandaar dat hij pas weer naar haar keek toen ze in het water zat en hij alleen haar hoofd nog zag. Ergens vond hij het jammer dat hij nu niet meer alleen was, vooral omdat Chemico besloten had dat er niks aan de hand was en weer wegvloog. Hij maakte een onnodige salto terwijl hij terugging naar zijn normale grote, die van een groot paard. Astro rolde met zijn ogen. Soms was het best een opschepper.

"Ik zal niet vragen wat voor wezen dat was..." zei Sakura lichtelijk verbaast toen het dier met een salto ervandoor vloog. Sakura had gemerkt dat de jongen totaal niet gekeken had, naja het maakte haar niet uit. Ze mocht dan wel jong zijn, haar lichaam was niet helemaal gaaf meer zoals de meeste vrouwen. Er zaten enkele littekens van het zwaardvechten en natuurlijk de tattoo die niet te missen viel. Voor haar een trots, maar andere vonden het maar verminking. "Ik ben trouwens Sakura." ze was verrassend spraakzaam, een bad deed mensen goed.

"Astro." Astro was in tegenstelling tot anders kortaf. Hij vond het raar om op deze manier in een soort van bad te zitten met een ander. Het feit dat Sakura een vrouw was, droeg daar niet echt aan bij. Met vrienden zou het een ander verhaal zijn geweest. Hij zakte wat verder onderuit en keek naar het meisje. Het bleef raar.

Sakura merkte dat hij niet zo'n spraakzaam persoon was. Iets waar ze zich niet zoveel van aantrok. Ze sloot haar ogen en liet zich wat verder in het water zakken zodat alleen haar hoofd nog boven water kwam. Het werkte ontzettend ontspannend, het warme water, de zoete geur van het regenwater.

Astro besloot dat het pijnlijk zou worden als er nu niets gezegd geen worden. "Dus, zo'n bron is best welkom na het regenwoud, niet?" zei hij. Hij had geen idee dat Sakura aan was komen vliegen en dus niet door het regenwoud had hoeven lopen. Hij had dat wel meegemaakt en dat was in een leren harnas helemaal geen pretje geweest.

Sakura knikte, "Daar heb je helemaal gelijk in." og steeds had ze haar ogen gesloten. Sakura had dan niet hoeven lopen, maar in haar reiskleding die ze aan had gehad was het ook geen pretje m in de brandende zon te moeten vliegen. Het briesje dat Kamil had veroorzaakt was de enige verkoeling geweest.

Astro merkte dat dit meisje ook niet heel erg spraakzaam was en hij wist gewoon niets meer te zeggen. Hij zakte onderwater, omdat hij een klef en bezweet hoofd begon te krijgen. Daar maakte hij een kleine bubbel om zijn mond en bleef eventjes zo liggen, genietend van de baarmoederlijke rust die je onder water hoorde.

Het viel Sakura op dat de jongen nog geen een keer haar echt bekeken had sinds ze zich had uitgekleed. "Nooit een vrouw half naakt gezien?" ze kon het gewoon niet laten om te vragen. Ze was niet de meest aantrekkelijke vrouw door haar wat gehavende huid, maar verder was ern iks mis met haar.

Astro kwam weer boven en hoorde de vraag. "Vaak genoeg," zei hij met een ondeugende grijns. "Maar dat was onder andere omstandigheden." Het was dan ook helemaal naakt. Maar Astro vond het gewoon een beetje raar als je van de ander de naam niet eens kende. Dat hief een soort barriere op die niet verbeterd werd door het feit dat ze beiden alleen hun ondergoed aan hadden.

Sakura haalde haar schouders op, "Ik snap niet waarom mensen er altijd zulke problemen van maken, maar goed." ze stak haar hand uit, "Ik ben Sakura, aangenaam." stelde ze zich voor aan de jongen. het warme water deed haar spieren en daardoor ook de rest van haar lichaam ontspannen. Het was iets wat voor het laatst op de Eilanden was gebeurt.

"Astro Mythae," zei Astro vriendelijk. Het hielp dat hij nu wist dat het meisje Sakura heette, dat maakte de situatie om de een of andere manier makkelijker. En natuurlijk had hij zich voorgesteld met zijn achternaam, een simpel automatisme. "En, waar kom jij vandaan?" vroeg hij nieuwsgierig.

"Uit het westen." zei hij tegen hem. Ze had besloten Delicia als haar herkomstplaats te gebruiken, "Maar ik trek nu voornamelijk rond. Dus een echte plaats heb ik niet." zei ze tegen de jongen die zich als Astro voorstelde. "En jij? Kom je hier uit de buurt of niet?"

"Nee, niet echt," zei Astro. "Ik kom uit het gebergte van Bergendal, uit het rijk van L' Nerfisch do Thymna." Hij grinnikte. Als er geen Berggraver taal werd gesproken rond de naam van zijn volk, klonk het raar. Hij besloot het nog niet over zijn familie en titel te hebben. Daar had het meisje bovendien ook nog niet naar gevraagd.

Sakura knikte. "Waar ligt dat precies, mijn topografie is echt slecht?" ze had de naam wel een keer gehoord of gezien op een van de kaarten die ze had gebestudeerd, maar topografie was nooit haar sterkste kant geweest. Ze bewoog wat met haar benen door het warme water. Als ze in een moderne tijd zou leven zou ze de vergelijking met een jacuzzie of een bubbelbas gemaakt kunnen hebben, except de bubbels dan.

"Ten oosten van Delica, met twee landen er tussen," zei Astro. "Maar dan heb ik het over Bergendal zelf. Over L' Nerfisch do Thymna zeg ik niet meer dan onder de grond in het gebergte van Bergendal, maar de deuren mag je zelf vinden en dat lukt waarschijnlijk niet." Hij glimlachte en bedacht zich hoeveel moeite je moest doen om de deuren te vinden als je niet wist waar ze waren.

Sakura lachte, "Nou dan kan ik daar beter niet aan beginnen, als een volk zich verstopt willen ze niet gevonden worden, right?" zei ze, waarna ze kort onder water verdween om even later met haar haren naar achteren geveegd weer boven te komen. "Deze bron is echt geweldig." merkte ze toen totaal random op.

"Ik vind alleen dat hij een rare plek heeft," beaamde Astro. "Normaal vind je zoiets in de bergen, daar waar altijd sneeuw ligt." Hij kende er een aantal in Bergendal, vlak bij een paar kleine uitgangen van zijn rijk. Sommigen lagen zelfs nog onder de grond. Een daarvan was in het bezit van de koninklijke familie, maar Astro scheen de enige te zijn die hem echt gebruikte.