Het Olivy Volk - Het heilige meer van de Olivy

Dit meer beslaat bijna heel de oppervlakte van het grondgebied van het Olivy volk. Door dit volk wordt het meer als magisch beschouwd, zij halen hier namelijk bijna al hun eten, vis en zeeplanten, vandaan. Voor anderen is het gewoon een prachtig meer. Het water is zo helder dat je op alle plaatsen de bodem kunt zien, wat een magisch effect geeft. Het water van het meer bestaat dan ook uit puur H2O, er mengt zich niets in, er is dus wel iets van magie in het spel bij dit meer.

Zelda had al uren gelopen en stopte bij dit mooie meer. Uitgeput liet ze zich tegen een paar rotsblokken vallen. De zon scheen in haar gezicht en het meer gaf een kalmerend gevoel. Langzaam viel ze in slaap. Ze werd meeggetrokken in een droom wereld, niet bewust van de realitijd maar altijd met haar ene hand op haar boog.
~
Een beetje kort, ik weet het maar ik kon niks meer verzinnen.

Maakt niet uit hoor
~
Leida dook vanaf een rots aan de waterkant het meer in en begon te zwemmen. Als generaal moest ze fysiek constant fit blijven, en aangezien er niet echt een oorlog aan te komen zat had ze besloten dat zwemmen ook een goede manier was om dit te doen. Gekleed in een roodgekleurde bikini zwom ze in het heldere meer. De helderheid van dit water was verbazingwekkend. Ze kon gewoon onder water haar ogen open doen zonder iets van pijn te ervaren. Haar zwarte haar had ze strak naar achteren gebonden met een elastiekje, maar haar pony hing nog los en kleefde aan haar voorhoofd.

Opeens hoorde Zelda ver weg wat water onrustig verstoord worden door iets en meteen was ze klaar wakker met haar pijl op een vrouw in het water gericht. Haar gezicht stond ernstig en ze was bewust van de agressie die ze had. Ze keek de vrouw aan, en opeens besefte ze zich dat de vrouw haar niks aandeed dat ze alleen zwom. Ze richtte haar gespannen boog naar beneden en bloosde een beetje. ''Het spijt me, ik dacht dat je iemand anders was.'' Ze keek naar de grond en beet op haar lip.

Leida keek omhoog. Nu pas werd het haar duidelijk in wat voor een kwetsbare positie ze zichzelf stelde als ze zo zwom. Gelukkig had het meisje haar pijl niet afgevuurd. Ze zocht met haar voeten de bodem van het meer en streek haar pony uit haar ogen. Ze glimlachte naar het meisje "Maakt niet uit, er is niets aan de hand. Je hebt hem niet afgevuurd, toch?" Zei ze geruststellend. Het meisje was duidelijk niet vijandig, al bleef Leida wel een beetje op haar hoede, je wist maar nooit.

Zelda keek haar toen aan. ''Nee dat is waar maar toch, ik was gevaarlijk bezig. Ik wil het goedmaken, laat ik je op de lunch trakteren.'' Zelda was blij dat ze de vrouw wat aan kon bieden. ''Ik ben Zelda Celinor, tovenares van Het Sterandevolk.'' Ze wachtte even en keek de jonge vrouw toen aan. ''Kijk ik ben veertien, en een man heeft me al de stuipen op het lijf gejaagd en toen moest ik hem verwonden maar sindsdien ben ik gewoon heel erg op mijn hoede als ik alleen ben.''

"Het was echt niet erg, maar een lunch sla ik nooit af." Zei Leida met een glimlach tegen het meisje. Ze trok zichzelf op de kant. "Ik ben Leida Havock, generaal van het koningkrijk Delcia." Stelde ze zichzelf voor. "Ik begrijp heel goed dat je dan op je hoede bent, dat is sowieso altijd belangrijk. Als je maar niet per ongeluk bontgenoten neerschiet." Zei ze met een gemoedelijke toon en brede grijns. Ze ging op de rand van de rots zitten en droogde zichzelf in de zon. Ondertussen kwam haar draak Tuxedo aanvliegen, waar ze wel blij mee was, nu kon ze haar kleren aandoen.

Zelda grijnsde terug en pakte haar grote jutte zak. Ze haalde er brood, kaas en een geschoten kalkoen uit en nog een cake uit. ''Het is een beetje karig, maar het kan er mee door.'' Ze begon het neer te zetten op een grote platte steen en sneed twee bouten met haar kleine zwaard van de kalkoen af. De cake verdeelde ze ook in grote grove plakken en de rest liet ze voor wat het was.

Tuxedo landde vrij geruisloos naast de twee dames. "Nou, een kalkoen en een cake, ik ben wel eens voor minder mijn bed uit gekomen." Zei Leida met een brede glimlach tegen Zelda. Ze liep ondertussen naar Tuxedo en haalde een legerbroek en rood T-shirt uit de tassen die op zijn rug gebonden waren. Ze schoot beide aan. Het rood van het shirt kwam terug in haar tatoeage, wat ze zelf erg mooi vond. Ze ging naast Zelda zitten en nam dankbaar een ban de twee kalkoenbouten aan. Ze vormde een vuurtje in haar hand en roosterde hem erboven. "Moet ik die van jou ook doen?" Vroeg ze met een glimlach.

Zelda keek verwonderd toe maar schudde haar hoofd. ''Nee dankje, ik wil even nog een duik nemen voordat ik ga eten. Maar ga gerust je gang.'' Zelda aaide Tuxedo even en liep toen naar haar tas. Ze kleedde zich uit en trok een gestreept badpak aan. Daarna dook ze in het heldere water. Onder water kon ze alles zien, het was magisch ze dook dieper en dieper tot ze geen adem meer had en zwom toen als een speer naar boven. Ze hijgde een beetje toen ze weer op de kant klom en wreef zichzelf droog met een handdoek. Daarna trok ze een licht grijze maillot aan, met een donkerblauw tuniek en een grijze wollen mantel.