Het openingstopic - Delicia

Skye grinnikte, 'Ik heb wel een jagersinstinct hoor, al mag je denken dat het alleen om et bedriegen van prooien gaat.' zei hij en hij lachtte bij het zien van de vragende blik van Cheshire. 'Dat is gesneden vlees, en dat zijn nou groenten en fruit.' zei hij terwijl hij het aanwees, 'Die laatste twee zou ik niet eten als ik jou was.' voegde hij er nog aan toe.

Cheshire lachtte. "Groenten en fruit vallen nooit erg goed bij mijn volk, je kent het vast wel." Hij pakte een bordje, hij had het anderen zien doen en volgde het voorbeeld, en pakte wat rauwe zalm die anderen op stokbrood zouden doen en wat vlees. Hij grijnsde naar Skye. "Wil je ook rauwe zalm of bepekt jouw soort zich tot enkel vlees?"

Skye schudde zijn hoofd, 'Nee dankjewel, we eten wel vis, maar ik ben er persoonlijk geen liefhebber van. Hetzelfde geld voor warm vlees en ik kan nu uren op een rauw stukje kauwen dus ik sla deze ronde over.' zei hij en hij wees naar zijn perfect rechte, maar totaal niet scherpe twnden ik deze vorm.

Cheshire grinnikte. "Arm kind met je mensentanden." Hij pakte een vork, hij had nog net door dat je dat moest gebruiken, al at hij liever met zijn handen, wat moest dat moest. Hij rolde een stukje zalm op als spaghetti om zijn vork en stak het in zijn mond. In een paar happen was het weg. "Weetje, jij en ik moeten een keer gaan jagen. Ik kan de komende maanden nog niet ons woud in, maar daarna zou ik het cool vinden met jou een chimera te achtervolgen en af te maken. Met een Reyin als gids raak je de weg daar toch niet kwijt."

Skye lachtte, 'Ja ik ben toch zo zielig.' zei hij en hij keek Cheshire met enthausiaste ogen aan, 'Ja lijkt me geweldig, ik heb altijd al dieper jullie bos in willen trekken maarja, niet echt een slim idee. Dus ik zou graag met je op een huppeldepup jagen, also, waarom kom je er de komende maanden niet binnen?' vroeg hij nieuwsgierig.

Cheshire grinnikte. "Een Chimera, die rare Leeuw-geit-draak-slang dingen." Hij haalde zijn schouders op. "Ik weet ook niet hoe je het uit moet leggen. Ze zijn irritant en met te veel, dus we jagen op hen als we de kans hebben." Hij glimlachte bij die laatste opmerking. "Ik ben aanstaand stamhoofd van twee stammen en ook nog eens een begaafde. Als we 16 worden worden we geacht een jaar in het woud te wonen op eigen kracht, als we terugkomen op ons 17e zijn we volwassen en een officieel lid van de stam. Vanwegen mijn krachten ben ik het woud uit gestuurd om mezelf te trainen. Ik mag pas terug op mijn verjaardag."

Slye knikte alsof hij nu begreep waar het over ging. 'Dat klikt logisch, maar niet echt als een pretje. Wij hebben niet zo'n inwijding of hoe je het eilt moenen. We kunnen altijd daarvoor nog wat dingen doen voor we elkaar totaal vergeten.' stelde huj vior , hopend dat hij niet te opdringerig klonk.

Cheshire knikte. "Cool plan." Een stuk vlees waar anderen een poosje op zouden moeten kauwen verdween in korte tijd in zijn mond. Hij glimlachte. vlees bleef heerlijk, ook als je het bakte, grilde, of wat ze dit zielige stuk heerlijkheid aan hadden gedaan om het makkelijker te maken voor mensen om te eten. "Een leuke suggestie van iets wat we kunnen doen?"

Cortez schreef:

Cortez merkte op dat de wangen van het meisje wat opkleurde en voelde hoe ze zijn hand vastpakte. Trok haar overeind en liet tenslotte haar hand weer los, een grote dame was het zker niet, maar dat maakte absoluut helemaal niets uit. 'Oh welnee. Het geeft niet,' sprak hij toen beleefd tegen haar terug en glimlachte. Hij vond het helemaal niet erg. 'Gegroet Zelda. Ik ben een begaafde van de Karsans,' zei hij tenslotte weer tegen haar en zag toen hoe ze zich groter probeerde te maken. Maar langer dan zijn middel werd ze niet.

Zelda maakte een kleine buiging. ''Dankjewel Gortez.'' Hoewel ze uit de jungle kwam was ze prima opgevoed. Opeens begonnen er allemaal mensen te rennen en ze schreeuwde dat het optreden begon. Maar in hun triade zagen ze de kleine Zelda niet en zij viel weer op de grond. Dit keer gemeen hard, en de tranen schoten in haar ogen.

Slye dacht even na, 'Nou, ons kamp staat nu in een grot en we horen water een stuk verderop, meestal ga ik met mijn broertje en nog wat mensen kijken waar het vandaan komt, maar dat kan ook met jou? Of je gaat met ons allemaal mee wat jij prettiwr vindt.' zei hij met een glimlach, het was altijd leuk, soms kwam je nog eten tegen ook.

Cheshire knikte. "Ik vind het goed. Ik heb er geen probleem mee als het donker is, nachtzicht en zo." Hij gaf Skye een knipoog en dumpte zijn lege bord ergens. "Is het okee als ik mijn wezen, Hat mijn cheshire cat kolderkat (dat is de Nederlandse naam), meeneem?" Hij keek Skye vragend aan. Zijn oren wiebelde even zonder een specifieke reden.

Een zucht verliet haar lippen terwijl zij haar ogen even sloot. Luisteren naar de conversaties wat er af speelden. Haar gehoor was veel beter als dat van anderen. Daarom was zij ook een goede vechtster. Helaas had zij niet zo'n luisterend oor als het om wetenschap ging. Incilia ging met een glas met een raar vreemd spul erin terug naar de vertrouwde muur. Daar ging ze tegen aanstaan en nam een klein slokje van het drankje. Het proefde niet slecht.

Slye glimlachte, 'Ik geef licht in mijn ware vorm, dat heb ik wel nodig.' zei hij en hij schudde zijn hoofd, 'Geen probleem, Charles gaat ook mee.' zei hij met een glimlach, 'Dat is mijn Demonhond, trouwens.' voegde hij er nog aan toe. 'Het wordt vast leuk, soms ontdekken we leuke dingen in die grotten. Laatst vonden we edelstenen.'

Ruby was laat. Je hoorde haar hakken gehaast tikken toen ze de ruimte in liep met een flinke pas. Het feest was al volop begonnen en een zucht verliet haar lippen. Ze was eerst niet van plan geweest om te gaan. Ze vond het eerst een beetje onzin om hier te komen. Waarom een feest? Wat viel er te vieren. Maar uiteindelijk was ze aangespoord om toch wel te gaan. Ze streek haar witte jurkje glad en liep verder de ruimte in. Vriendelijk werd ze ontvangen door een ober en een drankje werd haar aangeboden. 'Dank u.' Haar stem klonk zacht tegen het geluid van de vele pratende mensen. Met het drankje in haar hand keek ze om haar heen. In het licht zag je de groenblauwe tinten van haar huid.

Skye schreef:

Slye glimlachte, 'Ik geef licht in mijn ware vorm, dat heb ik wel nodig.' zei hij en hij schudde zijn hoofd, 'Geen probleem, Charles gaat ook mee.' zei hij met een glimlach, 'Dat is mijn Demonhond, trouwens.' voegde hij er nog aan toe. 'Het wordt vast leuk, soms ontdekken we leuke dingen in die grotten. Laatst vonden we edelstenen.'

Cheshire grinnikte. "Afgesproken. Is het goed als ik na het feest gewoon met je mee reis?" vroeg hij vriendelijk. Ondertussen kon hij niet stil staan. Hij wiebelde de hele tijd op zijn voeten. Hij stond dan weer met zijn voeten plat, dan weer op voorkant van zijn voeten. Zijn staart sloog achter hem als een metronoom heen en weer.

Zelda schreef:

Zelda maakte een kleine buiging. ''Dankjewel Gortez.'' Hoewel ze uit de jungle kwam was ze prima opgevoed. Opeens begonnen er allemaal mensen te rennen en ze schreeuwde dat het optreden begon. Maar in hun triade zagen ze de kleine Zelda niet en zij viel weer op de grond. Dit keer gemeen hard, en de tranen schoten in haar ogen.

Meteen merkte Cortez op dat Zelda een kleine buiging maakte, waardoor ze alleen maar kleiner werd. "Het is Cortez, met een C. Maar het geeft niet," zei hij lachend tegen het meisje en knikte met zijn hoofd. Plots begonnen er allemaal mensen te rennen en te schreeuwen dat het optreden begon. Even keek hij om zich heen en tenslotte weer naar daar waar Zelda stond. Maar hij zag haar niet meer? Fronsend keek hij om zich heen en keek tenslotte weer op de grond. Daar lag het meisje met de tranen in haar ogen, hij bukte zich over haar heen zodat er geen mensen over haar heen zouden gaan lopen en haar misschien zelfs dood zouden kunnen trappen.

Cortez schreef:

Zelda schreef:

Zelda maakte een kleine buiging. ''Dankjewel Gortez.'' Hoewel ze uit de jungle kwam was ze prima opgevoed. Opeens begonnen er allemaal mensen te rennen en ze schreeuwde dat het optreden begon. Maar in hun triade zagen ze de kleine Zelda niet en zij viel weer op de grond. Dit keer gemeen hard, en de tranen schoten in haar ogen.

Meteen merkte Cortez op dat Zelda een kleine buiging maakte, waardoor ze alleen maar kleiner werd. "Het is Cortez, met een C. Maar het geeft niet," zei hij lachend tegen het meisje en knikte met zijn hoofd. Plots begonnen er allemaal mensen te rennen en te schreeuwen dat het optreden begon. Even keek hij om zich heen en tenslotte weer naar daar waar Zelda stond. Maar hij zag haar niet meer? Fronsend keek hij om zich heen en keek tenslotte weer op de grond. Daar lag het meisje met de tranen in haar ogen, hij bukte zich over haar heen zodat er geen mensen over haar heen zouden gaan lopen en haar misschien zelfs dood zouden kunnen trappen.

Er liep al een traan over Zelda's wang die ze ruw weg veegde. Ze was heel blij met Cortez zijn bescherming want ze zou ernstig verwond kunnen raken door deze menigte. Ze schoof wat dichter naar hem toe voor bescherming en beide wachtte ze voor de stroom weg was. Dankbaar keek Zelda hem aan, met haar grote zee blauwe ogen. ''Je bent een moedige man, Cortez. Ik dank je zeer.'' Ze schonk hem een glimlach en probeerde overeind te krabbelen.

Als een soort van beschermende muur om het kleine jonge meisje heen stond Cortez daar, af en toe keek hij op haar neer en zag dat ze een aantal tranen over haar wangen had lopen. Vervolgens kroop ze wat dichter naar hem toe en dat vond hij helemaal niet erg. Toen de stromende, rennende en schreeuwende mensen hem voorbij waren gelopen stapte hij zich tenslotte weer van Zelda af. "Geen dank joh, ik heb het voordeel dat ik zo lang ben en dan niet omver word gelopen."

Cheshire schreef:

Cheshire grinnikte. "Afgesproken. Is het goed als ik na het feest gewoon met je mee reis?" vroeg hij vriendelijk. Ondertussen kon hij niet stil staan. Hij wiebelde de hele tijd op zijn voeten. Hij stond dan weer met zijn voeten plat, dan weer op voorkant van zijn voeten. Zijn staart sloog achter hem als een metronoom heen en weer.

Skye grijnsde, 'Natuurlijk is dat goed, graag zelfs, anders vinden we elkaar nooit terug.' zei hij en hij volgde de hyperactieve bewegingen van Chess met zijn ogen, 'Dude, calm your shizzles.' zei hij grappend, hij ging haast mee in de ritmische bewegingen van de jongen.

Skye schreef:

Cheshire schreef:

Cheshire grinnikte. "Afgesproken. Is het goed als ik na het feest gewoon met je mee reis?" vroeg hij vriendelijk. Ondertussen kon hij niet stil staan. Hij wiebelde de hele tijd op zijn voeten. Hij stond dan weer met zijn voeten plat, dan weer op voorkant van zijn voeten. Zijn staart sloog achter hem als een metronoom heen en weer.

Skye grijnsde, 'Natuurlijk is dat goed, graag zelfs, anders vinden we elkaar nooit terug.' zei hij en hij volgde de hyperactieve bewegingen van Chess met zijn ogen, 'Dude, calm your shizzles.' zei hij grappend, hij ging haast mee in de ritmische bewegingen van de jongen.

Cheshire schudde zijn hoofd. "Hoe moet ik kalm doen, ik ben net wakker en er zijn hier zo veel mensen, geluiden, kleuren en geuren." Zijn oren wiebelden allekanten op. Een gebrek aan concentratie was een understatemens.

Toen Zelda opgestaan was en opnieuw het stof afgeklopt had stak ze haar kin naar voren. ''Dat is geheel in je voordeel dat is waar.'' Zei ze glimlachend. ''In mijn volk is iedereen klein, ik ben veertien en dit is de algemene lengte.'' Ze wees naar zichzelf. ''Mijn broers zijn volwassen en een van de grootsten van ons volk. Zij zijn rond de 1.50 meter.'' Ze glimlachte weer naar hem.

Skye lachte, 'Weet je wat? We gaan nu al, ik wordt zenuwachtig van je en daarbij, feestjes zijn niet echt mijn ding.' zei hij, 'Tenzij jij nog per se wilt blijven, op zoek naar nieuwe "mensen, geluiden, geuren en kleuren"' herhaalde hij Cheshire's woorden.

Cheshire schudde zijn hoofd. "Eerlijk gezegd word ik er een beetje gek van." Hij greep Skye bij zijn pols en begon hem mee te nemen naar de plek waar de wezens gestald waren. Hat was aan het doezelen in de lucht, ver boven de andere beesten. Chess dook ineen en maakte zich klaar voor de sprong. Met behulp van zijn luchtkrachten kwam hij net hoog genoeg om Hat bij een poot te pakken en omlaag te slepen. De net ontwaakte kat gromde een beetje, maar liet Cheshire op zijn rug klimmen. "Waar gaan we heen?" purrde hij in een zwaar brits accent

Charles stond grimmig als altijd op haar baasje te wachten en zakte als haast automatisch door haar knieën zodat Skye kon opstappen, wat hij soepel deed. Een beetje verbaast was hij wel toen de gigantische kat praatte, maar hij gaf toch antwoord op diens vraag. 'Naar het Grhiun kamp, niets speciaals, gewoon wat adventuring in de grot waar het gevestigd is.' zei hij en hij krabbelde Charles achter haar oor.

Hat leek een beetje verbaast dat Skye reageerde en niet Chess, maar schudde het af en dobberde achter de hond aan door de lucht. Cheshire grinnikte. "Let's go guys."