Wye Valley- Ebennes

De Wye Valley Walk volgt de mooie vallei van de rivier waar de prachtigste vissen in ziet zwemmen. Het water is helderblauw en stroomt door naar andere landen. Een vrij lange rivier waar je in kunt vissen en heerlijk water kunt drinken. Je kunt er prachtige wandelingen maken en de zandstenen rots is tegenwoordig de bestemming van de wandeling op vandaag de dag. De Wye Valley eindigt op Plynlimon (ook bekend als Pumulon), de bron van de rivier in de Wye. Plynlimon berg is het hoogste punt van de vallei. De ligging van de bron van de rivier is hier. Een spectaculair uitzicht en een rijke fauna te maken Plynlimon de perfecte plek om te ontspannen. Tijdens de wandeltochten zul je unieke dieren tegenkomen wat je niet vaak in je leven zult zien. Ook zul je af en toe huisjes zien waar bepaalde wezens in wonen. Een brug zorgt voor een oversteekplaats om verder het land te kunnen verkennen.

Temperatuur:
Hele jaar door tussen 15 en 25 graden.
Regels:
Gooi geen afval in de rivieren en laat de dieren met rust.

Spoiler:

Draco vloekte zachtjes en trok zijn schoen uit de modder. Hij liep langs de rivier en de grond was hier wat drassig. Silver was aan het slapen, dat had hij nodig. Draco had zijn tent een paar kilometer verder opgezet, en was op zoek naar eten. Of eigenlijk dieren, want hij at natuurlijk alleen rauw vlees. Maar nu kon hij dus niet verder, eerst maar is die schoen schoon krijgen. Een beetje stuntelig trok hij hem uit en op een been balancerend hinkte hij naar de rivier om hem schoon te krijgen. Gelukkig was zijn evenwicht voortreffelijk.

Haar haren waren los met een klein vlechtje erin verwerkt. Met snelle passen rende zij achter de kudde bizons aan die hier te vinden waren. Vrij gevaarlijk want als die op hol sloegen trappen die alles om ver. Fijn voor haar dat ze haar nauwelijks opmerkte want ze waren te druk bezig met een andere lokatie te zoeken. Bizons bleven nooit op 1 plek, trokken altijd verder. Dit keer waren ze natuurlijk op zoek naar water, ze gingen richting het rivier. Hoe wist Incilia dit? Door het geluid van de stroming wat steeds dichter bij kwam. Uiteindelijk stopte de bizons en zij richte met haar hamer en gooide het richting een wat magere. Deze werd meteen geraakt en viel ter plekke neer. Door deze aanval op de bizons raakte de kudde in paniek en rende van haar vandaan. Ze had er toch maar 1 nodig. Daar kon je met 10 mensen aan eten. Ze liep naar het dode dier en maakte haar hamer schoon door die in het rivier te dompelen. Nadat ze dat had gedaan haalde zij haar mes uit haar zak en begon de huid eraf te halen. Dit konden ze gebruiken voor kleren.

Spoiler:

New
__________
Ayu zat aan de kant van het water, haar voeten bungelde zachtjes door het zachtjes deinende water. Het was verkoelend, en welkom. Al een aantal dagen had ze gelopen. Haar lichaam werd gesierd door een simpel t-shirt zonder mouwen, het shirtje sloot strak aan waardoor de welvingen van haar lichaam goed uitkwamen. Verder droeg ze een korte broek die ze zelf had afgeknipt.
met haar nog helderblauwe ogen keek ze over de rivier heen, tussen haar lippen bungelde een sigaret met de nodige mesblad erin verwerkt. Ze wist dat het slecht was maar na een aantal dagen door de bossen lopen moest ze even iets hebben wat haar hersenen vertroebelde. Misschien niet slim om te doen, als ze zou worden aangevallen zou ze nooit op volle kracht terug kunnen vechten. Dat zag ze dan wel weer, ergens voelde ze zich ook schuldig tegenover Mako. Hoe vaak had ze niet beloofd dat ze zou stoppen? Te vaak. Te vaak had ze haar belofte ook weer gebroken omdat haar lichaam nu eenmaal snakte naar een beetje van het verdovende spul. Haar schuldgevoel werd door het mesblad net zo makkelijk weer de kop in geduwd.

Een stuk verderop stond een boom in de buurt van het water. Astro stond in het midden van de rivier en vuurde goedgemikte waterbollen af. Hij wsa hier een uur geleden gekomen op de rug van Chemico, die nu een stuk verder door de rivier zwom. Het was warm, maar Astro had zijn leren harnas nog aan, omdat hij ook in dat pak moest kunnen vechten. Een prins moet zich natuurlijk altijd kunnen verweren. Dat hij een prins was, was wel duidelijk. Hij had de tijd nog niet genomen om zijn kroon af te zetten, die hij nog op had na zijn bezoek aan de koning van Delica, dus de zilveren met gouden band zat nog om zijn hoofd. Het was handig, want het hield het haar uit zijn gezicht. Hij had het warm en het kostte steeds meer moeite. Uiteindelijk maakte hij een klein zwaard van het water en hakte daarmee de boom doormidden. Hij was er klaar mee, liep naar de kant, waar de boom met een dreun neer was gekomen, om boven op de boom te gaan zitten.

Een stukje verderop hoorde Ayu een knal, normaal gesproken zou ze zijn opgesprongen om te kijken wat er aan de hand was. Ditmaal niet, haar hoofd was troebel en wazig. Alles dankzij de mesblad, de vertroebeling en vervaging waren welkom. De zin om op te staan en te gaan kijken was er niet. Toch zeurde een stemmetje in haar hoofd dat ze misschien toch eventjes moest gaan kijken. Ze schudde haar hoofd, ze zat net zo lekker en had totaal geen zin om ook maar een centimeter te bewegen.
Rustig en relaxt nam ze weer een hijs van haar sigaret. Waarom zou ze moeten weten wat er een paar meter verderop gebeurde? Haar sigaret was nu op en ze gooide hem in het water waar hij met een sissend geluid uitdoofde. Ontspannen ging ze op haar rug liggen, ogen gesloten, de verdovende mesblad in haar aderen. Heerlijk.

Astro gespte zijn harnas los. Hij legde de schouderstukken, het kleed van leren ringetjes en zijn hemd naast zich neer. Ook zijn schoenen zette hij daarnaast op de boomstam. Hij had alleen de leren broek nog aan, zijn gouden ketting nog om zijn nek en de kroon op zijn hoofd. Hij stuurde daarna het water van de rivier zo dat het om de boom heen stroomde en zodra er genoeg water omheen stond, kwam hij los van de grond en dreef langzaam met de stroming van de rivier mee. Astro ging liggen. Na een tijdje kwam hij langs het meisje. Hij zorgde ervoor dat de boom op zijn plek bleef liggen en keek naar het meisje. "Hallo," zei hij, een beetje duf van de warmte.

Loom deed Ayu een oog open toen ze een stem hoorde. Het woord gonsde door haar hoofd heen zonder dat ze de betekenis echt tot zich door liet dringen. 'En wie mag jij wezen?' zei ze toen, je kon aan haar stem wel horen dat ze niet heel erg helder was. Het viel haar ook totaal niet op dat de jongen een kroon droeg, ze hield zich er gewoon niet zo mee bezig.
_____
Sorry voor de korte post volgende wordt weer lang

Astro trok een wenkbrauw op toen hij de toon in de stem van het meisje hoorde. Hij was zelf duf van de warmte, maar zij duidelijk van iets anders. "En waarom wil jij dat weten?" vroeg hij. Eigenlijk had hij het gevoel dat het niet uit zou maken als hij zijn naam zei, dat ze die binnen tien minuten weer kwijt zou zijn, maar hij keek er mee uit. Je wist maar nooit. Ook de ogen van het meisje stonden glazig. Hij stuurde het water rond zijn boom naar de kant en keek haar aan. Ondanks dat het meisje niet helder was, was hij blij dat zijn riem met het zwaard en de messen nog om zijn middel zat.

Ayu haar ogen gleden leeg over het lichaam van de jongen. Het drong niet echt tot haar door dat hij een riem met wapens om zijn middel had hangen. Normaal gesproken keek ze altijd uit, was ze altijd voorzichtig. Maar onder invloed van de mesblad was ze zichzelf niet. 'Omdat jij mij...' zei ze maar voordat ze haar zin had kunnen afmaken wist ze al niet meer wat ze wilde zeggen. 'Ach laat maar,' verzuchtte ze en ze ging met een tevrede glimlach weer op haar rug liggen. De drugs in haar bloed maakte alles weer goed, ze dacht niet na. Ontspande zich volledig en had geen zorgen. Heerlijk. Straks zou ze hier niet zo blij mee zijn, ze zou zich schuldig voelen tegenover Mako, ze zou zich vaag herinneren dat er iemand langs was gekomen maar wie het was en wat hij kwam doen zou ze niet meer weten. Alleen de roes en het bevrijde gevoel zou nog in haar geheugen zitten van dit moment.

Astro bleef hoelanger hoe verbaader kijken. Uit eindelijk floot hij. Het duurde niet lang of er kwam een gigantische vissenkop uit het water. "Chemico, kan jij mij uitleggen wat er met dat meisje aan de hand is?" vroeg hij. Zijn vis wist alles. Chemico legde uit dat ze onder de invloed was van een drug, mesblad genaamd. Astro kreeg meteen beelden in zijn hoofd van arme zwervers die compleet stond voor de paleispoorten zaten. Ze waren er altijd als Astro naar buiten was geglipt. Natuurlijk niet als hij aangekondigd het paleis had verlaten, dan waren ze weggestuurd. Maar het zag er zielig uit en Astro kon er niet tegen. Hij besloot het meisje te helpen. Hij sprong op de kant en legde zijn hand, die bedekt was met een dikke laag water, op haar hoofd.

Ayu opende geschrokken haar ogen en schudde haar hoofd wild heen en weer. Een van de bijwerkingen van de mesblad was dat alles prima was als je het gebruikte en alleen was. Maar zodra er mensen in de buurt waren zag je daar eigenlijk alleen slechte dingen in. Zeker als ze onverwachte je aanraakte. Als gestoken door een bij sprong Ayu op. 'Ga weg,' siste ze. Ze wilde geen hulp, ze had het niet nodig.
Met woedende ogen op de onbekende jongen gericht, natuurlijk waren ze nog steeds vaag van de drugs, ging ze weer liggen. 'Blijf van me af,' siste ze nog voordat ze haar ogen weer sloot. Ze wilde zijn hulp niet maar ze was ook niet te helder om lang boos te blijven.

Astro had zijn hand teruggetrokken. Kennelijk voelde je alles nog prima onder de invloed van mesblad. Hij zuchtte, hij haatte het om mensen zo te zien. Dat had hij ook altijd gehad bij de zwervers, eigenlijk had hij hen willen helpen, maar hij was geen tovenaar. Met een zucht ging hij zitten, wat kon hij doen. Voor zijn eigen bestwil moest hij dit meisje uit haar roes halen, maar ze had er zelf blijkbaar geen zin in. Hij stuurde het zweet van zijn voorhoofd en keek naar haar. Misschien had ze wel een koud bad nodig. Hij stuurde het water van de rivier om hem heen. Hij zat op zijn knieen naast haar in het water en was nieuwsgierig naar welk effect dit zou hebben.

Ayu voelde het water om haar heen, door haar kleding heen dringen. 'Godver,' brieste ze. Ze keek op zei. 'Wat is er mis met jou!?' riep ze verontwaardigd. Door de kou van het water verdween haar roes als sneeuw voor de zon. 'Je wordt bedankt,' siste ze naar hem. Ze stapte omhoog zodat ze uit het water kwam. Ze griste haar tas weg en ging een stukje verderop zitten. Uit haar tas viste ze haar pakje sigaretten, doorweekt. 'Fuck,' mompelde ze binnensmonds. Ze stond weer op en beende naar de jongen. Ze liet het pakje met haar drugs voor zijn neus bungelen zodat hij kon zien dat het nat was. 'Daar ga je voor betalen, vriend.' Ze zei het zonder enige respect in haar stem. Ze wilde geld zien, ze wilde haar toegang tot drugs niet verliezen. Zeker niet door zo'n lapzwans als dat er nu voor haar zat.

Vrolijk keek Astro op, blijkbaar had het gewerkt. Hij sloeg geen acht op wat ze allemaal riep en stuurde haar en haar spullen droog, maar het pakje drugs liet hij expres nat. "Ik deed het voor je eigen bestwil," zei hij en hij ging weer op zijn boom zitten, zodat hij straks verder kon drijven. Als hij nu ging, zou hij haar niet meer stoned zien en dan was er voor hem geen probleem meer. Maar iets zei hem dat het hem niet ten gunste zou zijn als hij nu verder de rivier af zou drijven.

'Jij gaat zo ontzettend boeten,' schreeuwde ze hem toe. Hij had haar woest gemaakt, en ze zou hem nu niet makkelijk weg laten komen. 'Wie denk je wel dat je bent?' brieste ze nog steeds woest. Hij had geen idee, hij had werkelijk geen idee. Waarschijnlijk was het een of ander rijkelui kind, ze haatte die mensen. Al behoorde ze er volgens haar vader zelf toe, natuurlijk ze hadden genoeg geld. Ayu had er alleen nooit meer gebruik van gemaakt toen ze eenmaal zelf kon werken, iets wat haar vader matteloos irriteerde.

"Ik denk dat ik iemand ben die het niet aan kan zien als mensen er zo bij zitten als jij," zei Astro. Het was dat hij niet doorhad dat zijn kroon nog op zijn hoofd stond, anders had hij ernaar gewezen en uitgelegd waar hij vandaan kwam. Al leek hem dat niet zo'n goed idee, zelfs uit haar roes leek dit meisje niet voor rede vatbaar. Wat een drug toch allemaal met je kon doen, Astro vond het verschrikkelijk. Hij keek vanaf zijn boomstam op de rivier toe hoe het meisje zich opwond. Misschien moest hij nog een plens water in haar gezicht gooien.

Ayu zag de jongen naar het water kijken. 'O nee, waag het niet,' zei ze tegen hem. Haar stem was inmiddels weer rustig geworden maar het was duidelijk dat er maar weinig emotie in haar woorden zat. Weinig positieve emotie tenminste. 'Je hebt geen idee en waarschijnlijk leef je nog in het idee dat alles gelukkig en leuk is,' zei ze tegen hem. Daarna draaide ze zich om naar haar tas om haar pijl en boog te pakken. Zin om nog meer tijd aan de jongen te besteden had ze niet, dus ze had besloten dat ze gewoon zou gaan jagen. Ze had toch nog voedsel nodig voor de komende dagen.

Astro dacht even na. "Ik heb al meer dan genoeg gezien en geleerd om te weten dat het zo niet werkt," zei hij toen. Vooral de koninklijke lessen waren soms erg schokkend geweest, vooral die over de veldslagen. "Maar ik kan het wel leuk maken voor mezelf en anderen, in elk geval proberen." Een leuk leven had hij wel, vooral nu hij weer op vrije voeten door de wereld trok, want het paleis was soms erg als een gevangenis.