Jura - het grote meer

Dit is een enorm grote meer, het is haast een kleine zee te noemen. Dus er zomaar overheen zwemmen is niet te doen. Het is een niet al te drukke plaats. Er zjn genoeg mensen die hier aan het meer hun brood verdienen door te vissen en dat soort dingen. Rondom het meer zijn kleine dorpjes en havens te vinden. Maar er zijn ok rustige plaatsen waar je een hele dag kunt zitten aan het water zonder iemand tegen te komen. In het meer zijn kleine eilandjes te vinden, het is officieel verboden om hier te overnachten, maar er is niemand die het controleert dus ga je gang.

regels: vrij

Zelda liep langs het grote meer tot ze op een verlaten strandje kwam. Ze liep al de hele dag langs het meer en ze liet zich uitgeput neer zakken. Ze at wat van haar brood maar al snel voelde ze zichzelf slaperig worden. De zon scheen in haar gezicht en ze begon langzaam weg te zakken. Haar droomwereld nam haar mee, van de realiteit weg maar ze had nog altijd haar hand op haar boog.

Sakura had deze afgelegen plek een halve dag eerder gevonden en had besloten hier later terug te komen met genoeg spullen voor een klein kampement. Omdat ze nog geen vaste verblijfplaats wilde aannemen leefde ze vanuit haar rugzak en de spullen die Tamil op zijn rug toeliet. Dat koppige beest weigerde meer dan twee tassen bagage mee te nemen, hoewel hij met gemak 5 volwassen personen zou kunnen vervoeren. Nu zat ze op zijn rug en waren ze bezig de landing in te zetten. In haar hoofd klonk het geïrriteerde gemoor van Tamil, voor elke buitenstaander zou het niet meer dan gegrom zijn, voor haar waren het verstaanbare woorden. Ze had er wel eens naar gevraagd waarom niemand anders hem kon verstaan, maar dat lag aan de band met de draak en de eigenaar. "Niet zo zeuren, je bent toch niet bang voor een beetje water." snauwde ze geïrriteerd terug. Sakura en Tamil hadden echt een geweldige band samen, maar hoewel ze het geen van beide zouden toegeven zouden ze elkaar nooit kwijt willen. Toen ze nog geen 10 meter boven de grond kwamen ontdekte Sakura het slapende mens op het strand. "Hea kijk uit." Ze dwong Tamil om naar rechts te wijken om niet boven op haar te belanden. Nog geen 10 seconde later kwamen ze met een ruwe plof in het zand terecht.

Zelda schrok op van de plof en richtte meteen een gespannen boog op het hoofd van de vrouw die naast haar was geland. Toen ze merkte dat het geen gevaar was richtte ze boog weer op de grond. ''Mijn excuses, ik dacht dat er gevaar was.'' Ze bloosde een beetje maar bleef de vrouw aankijken. Ze liet haar boog ontladen en borg de pijl weer op.

Sakura keek even neerbuigend naar het meisje dat direct overeind stond met een gespannen boog op haar hoofd. "Wie zegt dat ik geen gevaar ben?" Sakura keek haar even kort aan voor ze van Tamil afstapte en hem een korte klap op zijn schouder boven zijn klauw gaf. Het was een vrienschappelijk klapje, als bedankje. "De volgende keer wat minder ruw, jongen." ze trok haar tas achter zich een en strekte zich uit. Een paar uur in de koele buitenlucht op de rug van een draak was funest voor je spieren. "Je zou te laat geweest zijn, als ik echt gevaarlijk zou zijn." zei ze toen ze haar tas over haar schouder had geslagen en haar aandacht weer op het meisje richtte nu ze met twee benen op de grond stond.

Zelda glimlachte geheimzinnig. ''Waarschijnlijk waren we even snel, ik kan een pijl in een halve seconden afschieten als ik zeker weet dat je gevaarlijk bent.'' Zelda wachtte even en keek de vrouw toen aan. ''Maar ik speculeer maar wat, misschien kan je wel in drie kwart seconden mijn heft eraf slaan.'' Toen de vrouw ging staan voelde Zelda zich opeens weer heel klein, ze kwam maar tot ribben hoogte bij deze vrouw. ''Ik ben Zelda Celinor, tovenares van Het Sterandevolk.''

Sakura knikte eventjes magertjes, ze geloofde de vrouw niet helemaal. Maar goed, wie zei dat ze loog, zij was enorm snel met het zwaard. Er waren vast wel volkeren die net zo snel waren met een boog. Ze had wel door dat het meisje bij een bepaald volk hoorde, gezien haar lengte. Sakura was niet heel lang in verhouding tot andere volkeren, maar hierbij was ze net een reus. "Sakura."stelde ze zich met een soort vriendelijke glimlach voor. Dat ze een begaafde of tovenares was, was voor haar niet zo lastig te raden met het enorme dier dat achter haar een beetje geïrriteerd zat mee te luisteren/

Zelda haalde haar schouders op en ze zette haar vingers aan haar mond. Vrijwel meteen verscheen Catnip haar draak. Opeens hoorde ze achter iets bewegen, in een fractie had Zelda haar pijl afgeschoten midden in het oog van de eend. Ze pakte de eend en begon hem te plukken, veer voor veer. Toen ze klaar was stopte ze het dier in een papieren zak, die ze weer opborg in haar tas. Ze keek de vrouw aan en glimlachte.

Zo snel gaat het plukken van een eend niet, duurt minstens een kwartier xd
-
Sakura keek even kort hoe ze een eend uit de lucht schoot en ging toen met haar eigen zaken verder. Ze controleerde haar spullen en haalde haar zwaarden uit de leren omwindsels om ze tegen beschadigingen, en zichzelf tegen snijwonden, te beschermen. De zwaarden waaren slank en lang, niet zo lomp als ze soms gemaakt werden. Na een korte inspectie wond ze ze weer in de leren hoezen en besloot zo ook maar eens voor wat eten te zorgen. Misschien kon ze een aantal vissen vangen, dat zou vast wel gaan in zo'n meer. "Weet jij of de vissen hier eetbaar zijn?" vroeg ze toen de tovenares van het Sterrandevolk haar kort aankeek.

New:
____
De jongen liep langs de rand van het meer terwijl hij de zon tot zich op nam. Hij hield er niet van om in de volle zon te staan maar door de wind bracht het wel verkoeling. Misschien ging hij dadelijk wel het meertje in springen. Misschien. Hij maakte de rode stropdas om zijn hals losser en blies een aantal plukjes uit zijn gezicht. Hij moest zijn pony weer eens laten knippen want het begon langzamerhand voor zijn ogen te groeien. Dat betekende dat ze te lang werden. Het leek wel of zij haren als kool groeide. Hoe vaak moest hij in de zoveel tijd laten knippen? Hij schopte zijn zwarte schoenen uit en vervolgens zijn stokken. Hij voelde voorzichtig met zijn eerste voet het water en vervolgens ging hij zitten aan de rand. Lekker zijn voeten aan het baden terwijl hij zijn haren losmaakte. Hij schudde het even en viel zelfs in het gras, zo lang waren zijn haren. Hij deed ze daarna weer in een staart om het weer in model te kunnen brengen. Hij hoorde een geritsel, een eekhoorn kwam de struikjes uitgerend - vlak langs Ayden, nog maar een aantal centimeters verwijderd en het diertje begon uit het meer te drinken. Zijn onbeschrijfbare, gekleurde ogen bekeken het beestje. Gewoon te schattig!

Hij ziet er zo uit als op het plaatje, dit moment!:

Spoiler:

Op een van de eilandjes, die het dichtst in de buurt van Ayden, had Astro zich uitgekleed en hij sprong met een kreet van vreugde in het water. Het bommetje maakte hele hoge golven, wat vooral kwam doordat de jongen zijn watersturing inzette. Chemico, zijn gigantische, vliegende vis dook achter hem aan. Onderwater had Astro een bol rond zijn hoofd gemaakt, zodat hij kon ademen. Hij klampte zich vast aan de rug van zijn vis, die met volle vaart door het water begon te zwemmen en af en toe uit het water sprong, waarbij Astro bijna gelanceerd werd en het aan zijn spierkracht te danken had dat hij bleef zitten.

De jongen keek even om zich heen. Niemand te bekennen. Helemaal niemand. Waarom ook niet? Hij trok alles uit, echt alles en nam een aanloop. Hij rende en dook perfect het meertje in. Zijn lange haren golfde prachtig in het water, net een zeemermin. Zo van onderwater zou je denken dat het een vrouw zou zijn. Als je tenminste van boven af keek. Hij kwam boven en schudde zijn hoofd. Het wat voelde heerlijk. In het begin koud natuurlijk maar daarna wende je temperatuur eraan. Hij hoorde een geluid maar dacht er niet veel mee na. Water zijn tegenpool en toch vond hij het altijd lekker om te gaan zwemmen. Natuurlijk was vuur meer zijn passie. Hij trok een aantal baantjes voordat hij uit het meertje kom. Zijn lange, paarskleurige haren vielen als een gordijn over zijn lichaam, bedekte zijn mannelijkheid. Hij sloot zijn ogen en genoot van de zon die op zijn huid scheen.

Chemico sprong weer uit het water en terwijl Astro naar beneden keek, zag hij een mens. Nu kon het natuurlijk door de bubbel op zijn hoofd komen, maar deze mens leek wel geslachtsloos. Geen vrouwelijke vormen, maar ook niet de mannelijke kenmerken. Hij schudde zijn hoofd en stuurde Chemico naar de andere kant van het eiland. Hij was naakt en voelde zich dan nooit prettig als er iemand in de buurt was, zolang hij van de ander de naam niet wist. Zodra hij de naam van de ander wist, was het voor hem geen probleem meer. Aan de andere kant van het eiland zette hij deze zorgen van hem af en hij en Chemico gingen verder met wat ze aan het doen waren, racen door de onderwaterwereld.

Het voelde alsof iemand hem bekeek. Werd hij nu gek want hij had niemand hier gezien? Ayden ging op zijn gevoel af en keek alle kanten op. Daar op dat moment ontmoeten de jongens ogen dat van een vreemdeling. Op dat moment deed Ayden met zijn wijsvinger een beweging maken als teken dat de vreemdeling zijn kant moest opkomen. De reden? Hij hield er niet van om bekeken te worden en hij was ook nieuwsgierig wie het was. Ayden wist wel 1 ding, het was een man. En waar mannen waren, daar zou Ayden ook zijn. Hopelijk had hij geluk vandaag en zou de man toevallig ook op mannen vallen. Dan k. onden ze samen gaan zwemmen en anders had die wel een tijdje nodig

Astro had niet gezien dat de mens hem wenkte, want Chemico was alweer ondergedoken en daar zwom hij nu snel tussen de rotsen door. Ze waren nu aan de andere kant van het eiland, uit het zich van de andere mens. Toch voelde Astro zich benauwd. Hij vertrouwde het niet helemaal. Gelukkig kon hij zich goed genoeg verdedigen van de rug van Chemico, midden in het water. Het was alleen jammer dat hij alleen zijn gouden ketting nog om zijn nek had, zijn messen, pijl en boog lagen nog op het eilandje.

Kiba kwam uit het niets naar Ayden toegerend. De vurige wolf was omringd met schitterende vlammen. Hij aaide het beest op zijn kop. De wolf was 5 keer zo groot als een normale wolf, vrij groot dus. Hij kon ook snelheden afleggen waar de meeste dieren u tegen zouden zeggen. "Laat je ook eens je gezicht zien hé Kiba" Ayden hield zijn hoofd tegen de snuit van het dier. Kiba begon weer verder te rennen. Ayden voelde zich geirriteerd, waarom kwam de persoon niet? Hij was allang opgedroogd door zijn temperatuur die warmer is als dat van ieder ander. Vanwege zijn element vuur. Hij trok zijn kleren aan en gooide zijn lange haren deels naar achteren. Nu zag hij er erg vrouwelijk uit van een afstand, op de kleding na dan. Hij begon te lopen richting waar de wolf naartoe ging. Na een tijdje te hebben gelopen ging de jongen weer zitten. Nope, hij had de vreemdeling niet meer gezien.

Na een tijdje waren Astro en Chemico wel klaar. De gigantische vis sprong over het eilandje heen en Astro sprong van zijn rug. De vis door weer onder en zwom weg, waarschijnlijk om te gaan jagen op kleinere visjes. Astro grinnikte en keek om zich heen. Op het vaste land zag hij het mens zitten en hij zag nu dat het een jongen was. Dan maakte het niks uit dat hij geen kleding aanhad. Hij ging liggen, heerlijk in het zonnetje en genoot van de warmte. Even flitste er nog van alles door zijn hoofd, tot hij uiteindelijk in slaap viel.

Kiba kwam af en toe heen en weer gerend. De wolf deed ook wat hij wilde. Soms ging die even naast Ayden liggen en dan kreeg die weer een energieboost en rende hij het hele eiland rond. Wat een dier. Ayden schudde glimlachend zijn hoofd terwijl hij lekker daar zat in het zonnetje. Af en toe ging hij onder een boom zitten, dan werd het hem eventjes veels te warm. Hij voelde weer iemand die naar hem keek, de man van toen straks. Alleen dit keer naakt. Een ondeugend grijnsje verscheen op zijn gezicht. Hij stond op en liep naar de man. Hij bleek te zijn in slaap gevallen. Ayden bekeek de man zijn lichaam, zag er duidelijk goed uit. Maar hij wilde de man niet afschrikken en nam weer de nodige afstand. Hij trok zijn kleren uit en sprong in het water. Opeens kwam Kiba uit het niets en sprong ook in het water. "KIBA NEE!" Ayden keek in paniek naar de vlammen die leken te verdwijnen. "gek beest, ga uit het water nu!"

Astro schrok wakker en zag een immense wolf het water uit klimmen. Het was een gigantisch beest en zijn aandacht werd er volledig naartoe getrokken. Hij had nooit iets gehoord over vuurwolven in die soort streken en hij had veel over de leefgebieden van wezens geleerd. Zo kon je sfynxen vooral vinden in de woestijnen van Utai en moest je voor de meermensen naar Samnio. Hij wist veel, maar vuurwolven kende hij niet en die verwachtte hij ook niet bij een groot meer als dit. Vuurwezens waren over het algemeen niet te vinden op plekken waar ze vooral water vond.

Kiba had natuurlijk gedacht dat Ayden in gevaar was geweest. Ayden zwom er zo snel mogelijk naar toe. "Kiba, nu zwem naar de kant!" zei de jongen in paniek en probeerde de wolf een bepaalde richting te duwen. Maar Kiba leek helemaal niet in angst te zijn. Alleen de wolf kon natuurlijk niet zwemmen en het water was veels te koud. Ayden zwom snel naar de kant sloot zijn ogen en schoot een vuurstraal zo de lucht in. Kiba zwom snel aan de kant en schudde zijn vacht uit. "Ah Kiba!" De vuurstraal had duidelijk zijn werk gedaan en het beestje afgeleid. Gelukkig werden de vlammen weer aangewakkerd en zijn vacht was binnen no time droog. "laat mij nooit meer zo" en op dat moment rende de wolf richting de mens. Hij ontblootte zijn tanden. "Kiba!" Ayden rende in zijn naakkie naar de jongen en creeërde een vuurzweep. "Kiba..." nu zijn toon dreigend. De wolf keek op en zijn staart ging omlaag. Er kwam gejoenk uit zijn keel. Natuurlijk zou hij de wolf nooit slaan, aangezien zijn verleden. Maar soms was er geen andere oplossing om het beestje af te schrikken. De zweep verdween en Kiba ging achter Ayden staan, nog steeds achterdochtend naar de man kijkend. "het spijt mij. Kiba is vrij beschermend, Kom" Hij begon al weg te lopen.

Zodra Astro had gezien dat de wolf op hem af was komen rennen, was hij opgesprongen en was het water in beweging gekomen. Net was hij van plan om een grote golf over het beest heen te spoelen, toen hij terug werd geroepen door de jongen. "Ach, het geeft niet," zei hij lachend, maar hij liep wel naar zijn spullen om zich aan te kleden. Hij had geen zien om hier nog een seconde langer te blijven. Hij floot een paar keer kort en wist dat Chemico er snel aan zou komen. Het hemd gleed over zijn hoofd en even later het borststuk van zijn leren harnas. De scheden met de messen werden om zijn heupen gehangen en de pijlenkoker op zijn rug. Nog even keek Astro met zijn qua kleur omgedraaide ogen naar de naakte jongen en zijn wolf.

"Sorry nogmaals" zei die met een vriendelijke glimlach terwijl hij over het kopje van zijn wolf aaide. Wat een prachtbeest maar soms veels te beschermend. Kiba zag je komen en zag je gaan. Dat deed de wolf nu eenmaal. Hij hoorde een geluid, de man was zich blijkbaar aan het aankleden terwijl Ayden ook zijn kleding aantrok. 'je gaat toch al niet of wel? Geen zin om wedstrijdje te doen met zwemmen? En de winnaar krijgt iets speciaals" Zijn onbescrhrijfbare, gekleurde ogen keken de man uitdagend aan. Zijn armen over elkaar heen gerust terwijl zijn haren golfde in de wind.

"Ik heb net mijn harnas aangetrokken en dat trek ik alleen weer uit voor speciale gelegenheden," zei hij, licht ondeugend. Maar deze jongen was geen vrouw, dus dat zou er niet van komen. "Dus nee, ik heb geen zin om een wedstrijdje te zwemmen." Daarbij vond hij de jongen een beetje eng. Hij had een bepaalde blik in zijn ogen, alsof hij Astro terplekke uitkleedde en kwetsbaar maakte. Astro hoefde nu alleen nog te wachten op Chemico, die al aan de andere kant van het meer was geweest, dus hij ging zitten op een van zijn tassen, wachtend op de grote, vliegende vis.

Ayden voelde zich afgewezen maar logisch ook aan de ene kant want de man was duidelijk een hetero. Hij ging met zijn vingers door zijn lange lokken. "Dan niet." zei de jongen simpel gezegd maar zo snel gaf Ayden het niet op. "Vertel eens, wat doet een man hier eigenlijk zo alleen? Behalve dat je net door het water schoot als een raket. Bezit je toevallig het element water?" vroeg Ayden op een lieve toon.

"Dat was mijn vis die daarvoor zorgde," zei Astro droog, toen hij merkte dat de jongen niet eens goed uit zijn ogen had gekeken. "En ja, daarbij stuur ik het water ook nog eens. Anders had ik onderwater niet kunnen ademen." Zijn kleurig omgekeerde ogen stonden een beetje geirriteerd. Eerst was zijn rust verstoord en toen wilde deze jongen opeens alles van hem weten. Het was een beetje apart. Hij keek uit over het water, maar zag nog geen spoor van Chemico.